 |
|
|  Πέμπτη 12/3
----------------------------------------
Γαλλία
----------------------------------------
"Οργή" της κυβέρνησης μετά τη νέα ρατσιστική επίθεση εναντίον της υπουργού Δικαιοσύνης Τομπιρά
----------------------------------------
ΠΑΡΙΣΙ.-(Ξένα Πρακτορεία)
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς εξέφρασαν «την αγανάκτησή τους» και «την οργή» τους μετά τη νέα ρατσιστική επίθεση εναντίον της υπουργού Δικαιοσύνης Κριστιάν Τομπιρά.
«Θέλω να εκφράσω, και το είπαμε και στο υπουργικό συμβούλιο, για μια ακόμη φορά την αγανάκτησή μας, την οργή μας για τις ρατσιστικές, αντισημιτικές, ομοφοβικές, σεξιστικές δηλώσεις τις οποίες βλέπουμε να διαδίδονται με πολύ εύκολο τρόπο. Την αγανάκτησή μας και την οργή μας για τις δηλώσεις σχετικά με την Κριστιάν Τομπιρά», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Βαλς.
Ο Ολάντ σημείωσε στη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου ότι αυτές οι επιθέσεις είναι «αχαρακτήριστες», σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Στεφάν Λε Φολ. «Στην πολιτική συζήτηση δεν είμαστε υποχρεωμένοι να υποκύπτουμε στην ασέβεια, στη χυδαιότητα», πρόσθεσε.
Η Ιζαμπέλ Γκινό, που ανήκει στο κόμμα Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP) πρώτη αντιδήμαρχος άνευ χαρτοφυλακίου του Ζουβισί-σιρ-Όρζ, ένα προάστιο του Παρισιού, εξέφρασε στις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, σε έναν ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης την αποδοκιμασία της για την πολιτική που ακολουθεί η Τομπιρά.
Μια κάτοικος της περιοχής της ανέβασε στον ιστότοπο έναν σύνδεσμο εναντίον της υπουργού Δικαιοσύνης και το σχόλιο: «13.000 κλοπές, 2.000 επιθέσεις και 200 βιασμοί την ημέρα και το άδειασμα των φυλακών θα ξεκινήσει…». Η Γκινό σχολίασε από κάτω: «Είναι αξιοθρήνητο να έχουμε μια τέτοια υπουργό Δικαιοσύνης. Κατάγεται από το Καγιέν, εκεί όπου υπήρχαν τα κάτεργα, ας επιστρέψει εκεί με δεδομένο ότι πάντα απεχθανόταν τη Γαλλία».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
