 |
|
|  Τρίτη 7/11
AΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ
...απο την ιρανή ακτιβίστρια Ναργκίς Μοχαμαντί,που τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης 2023
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η Ναργκίς Μοχαμαντί, η ιρανή ακτιβίστρια που τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης 2023, ξεκίνησε απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για την έλλειψη ιατρικής φροντίδας για τους κρατούμενους στις ιρανικές φυλακές και για την υποχρέωση των γυναικών κρατουμένων να φορούν μαντήλα, ανακοίνωσε η οικογένειά της.
«Η Ναργκίς Μοχαμαντί πληροφόρησε την οικογένειά της ότι ξεκίνησε απεργία πείνας εδώ και λίγες ώρες. Ανησυχούμε για την υγεία της», αναφέρεται στην ανακοίνωση της οικογένειάς της.
Την περασμένη εβδομάδα, η οικογένεια της Ναργκίς Μοχαμαντί είχε καταγγείλει ότι οι σωφρονιστικές αρχές του Ιράν εμποδίζουν τη μεταφορά της στο νοσοκομείο επειδή αρνείται να καλύψει το κεφάλι της.
Η οικογένεια διευκρίνισε μέσω του Instagram ότι πριν από μία εβδομάδα «ο διευθυντής της φυλακής ανακοίνωσε ότι, κατ’ εφαρμογήν άνωθεν διαταγών, απαγορεύεται να σταλεί σε καρδιολογικό νοσοκομείο χωρίς μαντήλα και η μεταφορά της ματαιώθηκε για δεύτερη φορά»,
Ιατρική ομάδα έφθασε στη συνέχεια στη γυναικεία πτέρυγα των φυλακών Εβίν στην Τεχεράνη για να εξετάσει την Ναργκίς Μοχαμαντί και της έκανε υπέρηχο καρδιάς, αφού «οι αρχές της φυλακής αρνήθηκαν να μεταφέρουν τη Ναργκίς στο νοσηλευτήριο», χωρίς μαντήλα, καταγγέλλει η οικογένειά της σύμφωνα με την οποία, τα καρδιολογικά και πνευμονικά προβλήματα που αντιμετωπίζει χρήζουν επείγουσας ιατρικής φροντίδας. «Είναι έτοιμη να ρισκάρει τη ζωή της αρνούμενη να φορέσει δια της βίας το χιτζάμπ, ακόμη και για να λάβει ιατρική φροντίδα».
Η επιτροπή τίμησε με το Νόμπελ Ειρήνης την 51χρονη δημοσιογράφο και ακτιβίστρια για «τον αγώνα της κατά της καταπίεσης των γυναικών στο Ιράν και για την προώθηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της ελευθερίας για όλους».
Η Ναργκίς Μοχαμαντί έχει συλληφθεί 13 φορές και έχει καταδικασθεί 5 φορές σε κάθειρξη 31 ετών συνολικά και 154 μαστιγιές. Φυλακίστηκε εκ νέου το 2021 και είναι ένα από τα βασικά πρόσωπα της εξέγερσης «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία».
Οι Ιρανές πέταγαν τις μαντήλες τους, έκοβαν τα μαλλιά τους και διαδήλωναν στους δρόμους στην εξέγερση αυτή που πυροδότησε ο θάνατος της 22χρονης Μάχσα Αμίνι μετά τη σύλληψή της στην Τεχεράνη από την αστυνομία ηθών επειδή παραβίασε τον ενδυματολογικό κώδικα που επιβάλλεται στις Ιρανές.
Σε μήνυμα που έστειλε από τη φυλακή για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της για το Νόμπελ Ειρήνης και διαβάστηκε από την κόρη της, η Ναργκίς Μοχαμαντί χαρακτήρισε το υποχρεωτικό χιτζάμπ ως «βασική πηγή ελέγχου και καταπίεσης στην κοινωνία με στόχο τη διατήρηση και διαιώνιση μία αυταρχικής θρησκευτικής κυβέρνησης».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
