 |
| Tρίτη 3/12
ΟΜΟΓΕΝΗΣ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ
...για διπλό φόνο που φέρεται οτι έκανε στην Μελβούρνη το 1977,με θύματα γυναίκες
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο ομογενής Πέρι Κουρουμπλής, που καταζητείται για τις δολοφονίες το 1977 δύο γυναικών στην Easey Street στη Μελβούρνη, αναμένεται να επιστρέψει στην Αυστραλία σήμερα το απόγευμα, μετά την έκδοσή του από την Ιταλία.
Ο Πέρυ Κουρουμπλής, Ελληνοαυστραλός υπήκοος, είναι ύποπτος για τους θανάτους με μαχαίρι της Σούζαν Άρμστρονγκ και της Σούζαν Μπάρλετ, οι οποίες μαχαιρώθηκαν στο κοινό τους σπίτι στο Κόλινγκγουντ σχεδόν πριν από μισό αιώνα.
Ο Κουρουμπλής συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Ρώμης μετά την ενεργοποίηση κόκκινου εντάλματος της Interpol τον Σεπτέμβριο κατά την άφιξή του με πτήση από την Ελλάδα. Κρατούνταν στις φυλακές Regina Coeli της ιταλικής πρωτεύουσας από τις 19 Σεπτεμβρίου, ενώ τα δικαστήρια εξέτασαν το αίτημα της αστυνομίας της Πολιτείας Βικτώρια για την έκδοσή του το οποίο τελικά έγινε δεκτό.
Ο 65χρονος επιβιβάστηκε σε πτήση της Qatar Airways από τη Ρώμη το απόγευμα της Δευτέρας, τοπική ώρα, και αναμένεται να φτάσει στη Μελβούρνη αργά το βράδυ της Τρίτης. Με αφορμή τη σύλληψη του υπόπτου, ο αρχηγός της αστυνομίας της Βικτώριας, Σέιν Πάτον, περιέγραψε τη δολοφονία της οδού Easey ως την «πιο σοβαρή υπόθεση εν ψυχρώ δολοφονιών της Πολιτείας της Βικτώρια». «Ήταν μια απολύτως φρικτή, φρικτή, εξωφρενική ανθρωποκτονία», τόνισε εμφαντικά ο επικεφαλής αστυνομικός επίτροπος.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στα Αυστραλιανά ΜΜΕ, ο Πέρι Κουρουμπλής εργαζόταν ως συγκολλητής στην Αθήνα και ζούσε στην Ελλάδα από το 2016. Δεν μπόρεσε να εκδοθεί από την Ελλάδα λόγω παραγραφής, καθώς απαιτείται η απαγγελία των κατηγοριών να γίνει εντός 20 ετών από την υποτιθέμενη αξιόποινη πράξη. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει στην Ιταλία με αποτέλεσμα να συλληφθεί εκεί κατά την άφιξή του.
Η σύλληψη του Πέρι Κουρουμπλή έγινε μετά από μακρά έρευνα της αστυνομίας της Βικτώριας για τις δολοφονίες των δύο γυναικών. Η Σούζαν Άρμστρονγκ, 27 ετών, και η Σούζαν Μπάρτλετ, 28 ετών, βρέθηκαν νεκρές στο σπίτι τους στην οδό Easey Street στις 13 Ιανουαρίου 1977. Οι δυό τους ήταν φίλες από το γυμνάσιο και σύμφωνα με την αστυνομία η Σούζαν Άρμστρονγκ δέχθηκε αρχικά σεξουαλική επίθεση και στη συνέχεια μαχαιρώθηκε, ενώ το μόλις 16 μηνών μωρό της βρέθηκε σώο σε μια κούνια εντός της κατοικίας. Η Σούζαν Μπάρτλετ μαχαιρώθηκε επίσης μέχρι θανάτου.
Μετά την δημοσιοποίηση της σύλληψης του Πέρι Κουρουμπλή, οι οικογένειες των θυμάτων εξέδωσαν ανακοίνωση, στην οποία ανέφεραν ότι η ζωή τους άλλαξε «αμετάκλητα» από τις δολοφονίες. «Για δύο ήσυχες οικογένειες από τη Βικτώρια ήταν αδύνατο να κατανοήσουν τον περιττό και βίαιο τρόπο με τον οποίο πέθαναν» ανέφερε η δήλωση.
Τον περασμένο μήνα, η Ιταλίδα δικηγόρος του κ. Κουρουμπλή Σερένα Τούτσι είπε στο ABC ο πελάτης της ήταν «πνευματικά διαυγής» και ότι είχε «αιφνιδιαστεί» όταν συνελήφθη. «Δεν είχε ιδέα ότι μπορούσαν να τον σταματήσουν και εξεπλάγη που το έπραξαν για κάτι που πήγαινε πίσω στο 1977 στην Αυστραλία. Δεν προέβαλε καμία αντίσταση. Έκανε ακριβώς αυτό που του είπε η αστυνομία», είπε.
«Τώρα πλέον το χειρίζεται μέρα με τη μέρα, προσπαθώντας να δει το πώς θα αντιμετωπίσει καλύτερα για τον ίδιο την επερχόμενη δίκη του», κατέληξε η κ. Τούτσι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|