 |
|
|  Δευτέρα 1/6
----------------------------------------
Βέλγιο/Ελλάδα/ΕΕ
----------------------------------------
Οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόσαμε στην Ελλάδα, υπήρξαν απόλυτα αποτυχημένες, αναφέρει ο Βέλγος πανεπιστημιακός και οικονομολόγος, Μπρούνο Κολμάν
----------------------------------------
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.-(Ανταπόκριση Μαρία Αρώνη)
Η ευρωζώνη θα πρέπει να αποδεχθεί τη διαγραφή του ελληνικού χρέους ή την επανεξέταση των όρων αποπληρωμής του, σύμφωνα με το Βέλγο πανεπιστημιακό του Solvay Business School και οικονομολόγο, Μπρούνο Κολμάν, δηλώσεις του οποίου δημοσιεύονται στον ιστότοπο της Βελγικής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης RTBF.
Ο Βέλγος οικονομολόγος επισημαίνει ότι όλοι όσοι μετέχουν στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα γνωρίζουν ότι η χώρα έχει χρέος που αντιστοιχεί σε περίπου 175% του ΑΕΠ της και ότι το ΑΕΠ αυτό μειώθηκε τουλάχιστον κατά ένα τέταρτο, από το 2008. Ο ίδιος θεωρεί ότι είναι αδύνατον η Ελλάδα να αποπληρώσει τα χρέη της, όμως η χώρα απειλείται με έξοδο από την ευρωζώνη, αν δεν το κάνει. Τονίζει, μάλιστα, ότι «μέσα σε 5 χρόνια, καμία συγκροτημένη, ομογενής και πολιτικά αποδεκτή λύση δεν έχει βρεθεί για την Ελλάδα», η οποία βρίσκεται σε μια αμφίσημη κατάσταση, όπως επίσης και η ευρωζώνη.
Σύμφωνα με τον Μπρούνο Κολμάν, μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα αντιπροσώπευε πολιτική και νομισματική ήττα. «Αυτό θα σήμαινε ότι δεν είμαστε ικανοί να επιλύσουμε ένα έλασσον πρόβλημα και να παραδεχτούμε ότι οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόσαμε στην Ελλάδα, υπήρξαν απόλυτα αποτυχημένες», αναφέρει ο ίδιος.
Για να αποφευχθεί μια επιζήμια για όλους έκβαση, ο Μπρούνο Κολμάν εισηγείται εναλλακτικό σενάριο με παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Το σενάριο αυτό βασίζεται σε διαγραφή ή σοβαρή επανεξέταση των όρων αποπληρωμής.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
