 |
|
|  Κυριακή 9/8
----------------------------------------
Ιταλία
----------------------------------------
Άρθρο του Ρομάνο Πρόντι στην Ιλ Μεσατζέρο- «Η Ευρώπη πρέπει να σταματήσει την απαράδεκτη γερμανική επιχείρηση- αστραπή»
----------------------------------------
ΡΩΜΗ.-(Ανταπόκριση Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης)
Εκτενές άρθρο του Ιταλού πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πρώην πρωθυπουργού Ρομάνο Πρόντι, με τίτλο «η Ευρώπη πρέπει να σταματήσει την απαράδεκτη γερμανική επιχείρηση- αστραπή» φιλοξενεί σήμερα η ιταλική εφημερίδα Ιλ Μεσατζέρο.
Στο άρθρο του, ο Πρόντι τονίζει ότι λόγω της αντίθεσης των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων μεγάλων ηγετών στο σχέδιο του Σόιμπλε «να εκδιωχθεί η Ελλάδα από το Ευρώ», βρέθηκε, τελικά, ένας συμβιβασμός.
Ο Ιταλός πολιτικός, όμως, κρίνει αρνητικά τον συμβιβασμό αυτόν, τον θεωρεί «κακό» διότι «γεννήθηκε σε μια ατμόσφαιρα εγωισμών, μνησικακίας και φόβων» και σημειώνει ότι με τον τρόπο αυτόν «αποφεύχθηκε η αρνητικότερη εξέλιξη αλλά ετέθησαν οι προϋποθέσεις για νέες εντάσεις».
Εξάλλου, ο Πρόντι αναφέρεται στη «βαριά και απρόσμενη δήλωση του Σόιμπλε, με στόχο να περιορίσει τις δικαιοδοσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταθέτοντας τις πιο λεπτές αποφάσεις οικονομικής πολιτικής στα χέρια μιας τεχνικής Αρχής, με πλήρεις δικαιοδοσίες και, φυσικά, υπό τον έλεγχο του Βερολίνου».
Ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν θεωρεί ότι «οι δηλώσεις του Σόιμπλε πρέπει να ερμηνευθούν ως επίσημη θέση της κυβέρνησης του Βερολίνου» και καθιστά σαφές ότι «αισθάνεται την πολιτική και ηθική υποχρέωση να αντιταχθεί στις απαράδεκτες αυτές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών».
Σύμφωνα με τον Ρομάνο Πρόντι «δεν πρόκειται απλά για ένα νομικής φύσεως πρόβλημα, αλλά για μια πολιτική στροφή, όπως τόνισε με δραματικό τρόπο ο Γερμανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ, ο οποίος έγραψε ότι η Γερμανία μετατρέπει, πλέον, την Ευρωζώνη, σε σφαίρα επιρροής της».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
