 |
|
| ΜΗ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ Η ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΣΥΡΙΑΣ
γράφει η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Ικαρίου
Κανέναν από τους συμμετέχοντες στην τηλεδιάσκεψη για την εν πλω καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας η οποία πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014, δεν φάνηκαν να πείθουν οι δηλώσεις των εκπροσώπων του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW) των Ηνωμένων Εθνών.
Στην τηλεδιάσκεψη συμμετείχαν ακαδημαϊκοί και εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων από την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Μάλτα και την Ελλάδα. Μεταξύ αυτών ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Αριστείδης Τσατσάκης, εκπρόσωποι των οργανώσεων Greenpeace και WWF καθώς και του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος».
Οι εκπρόσωποι του OPCW, Dominique Anelli , Dr. Ralf Trapp και Michael Luhan μιλώντας στην τηλεδιάσκεψη άφησαν να εννοηθεί πως η καταστροφή των χημικών όπλων αναμένεται να ξεκινήσει τον Ιούλιο, εάν δεν προκύψουν περαιτέρω καθυστερήσεις μεταφοράς από πλευράς Συρίας. Αυτό σημαίνει πως θα συμπέσει χρονικά η καταστροφή των χημικών με την περίοδο τουριστικής αιχμής στις χώρες της Μεσογείου!
Σχετικά με το σημείο καταστροφής, παραμένει «επτασφράγιστο μυστικό» αν και πιθανολογείται ότι γίνει μεταξύ Σικελίας και Κρήτης, στη λεγόμενη «αβυσσαλέα πεδιάδα του Ιονίου».
Οι Έλληνες εκπρόσωποι περιβαλλοντικών φορέων και οργανώσεων, ζήτησαν πρωτίστως διευρυμένες πληροφορίες από τον OPCW σχετικά με τους συγκεκριμένους όρους ασφαλείας που θα τηρηθούν κατά τη διαδικασία καθώς και τις ακριβείς ποσότητες και τύπους χημικών. Εκείνο που τονίστηκε ήταν και το ενδεχόμενο να συμβεί κάποιο ατύχημα ή αστοχία κατά τη διάρκεια της εν πλω καταστροφής των χημικών όπλων, κάτι που θα επιφέρει τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή. Σημειώνεται πως ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συντελεστεί εν πλω, παρόμοια επεξεργασία χημικών σε τόσο μεγάλες ποσότητες.
Οι εκπρόσωποι του OPCW ανέφεραν ότι ο Οργανισμός δεν φέρει καμία ευθύνη σε περίπτωση ατυχήματος και πως η αρμοδιότητα αυτή, ανήκει αποκλειστικά στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Όπως σημείωσε ωστόσο η διευθύντρια ερευνών του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» κα Αναστασία Μήλιου, «αποτελεί σχήμα οξύμωρο ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων να δίνει διαβεβαιώσεις ασφαλείας από τη μία, ενώ από την άλλη να δηλώνει απλός παρατηρητής»!
Η τηλεδιάσκεψη δεν κάλυψε πολλά από τα ερωτήματα των συμμετεχόντων, όπως το γιατί επιλέχθηκε η Μεσόγειος – μία τόσο ευαίσθητη ημικλειστη θάλασσα, γιατί οι χώρες της Μεσογείου που θα δεχθούν τις επιπτώσεις μιας πιθανής περιβαλλοντικής καταστροφής δε συμμετέχουν στη δράση ούτε ως παρατηρητές και το κυριότερο, ποιος θα αναλαμβάνει πλήρως και στο σύνολό της την ευθύνη πιθανού ατυχήματος κατά την καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
