Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




ΑΣΤΕΙΑΚΙΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Όταν ...σκάει ο διάβολος!

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας


ΥΠΑΡΧΕΙ μια λαϊκή παροιμία, που προσδιορίζει επακριβώς, το …«πότε σκάει ο διάβολος». Οι περισσότεροι την γνωρίζουμε. Εκείνοι που δεν την γνωρίζουν, είναι αυτοί που επιμένουν να νομίζουν ότι, ως λαός, θα εξακολουθούμε να τρώμε κουτόχορτο! Σαν κι αυτό που μας πρόσφεραν προσφάτως, εκμεταλλευόμενοι την πρωταπριλιά, (αλλοίμονο, την ημέρα της γιορτής τους!), τα δύο κόμματα εξουσίας, ή καλύτερα οι επιτελείς τους, που θαμπωμένοι από κομματική ομίχλη, συνεχίζουν με περιττό θράσος να προκαλούν…

«ΟΙ μεν και οι δε»… που λέμε, ή καλύτερα οι «ΔΕΝ» (με κεφαλαία κιόλας), αλλά… στην ουσία της κριτικής τώρα… (Τα γνωστά «10 ψέματα» τα σχολιάζουν ειρωνικά οι αντίπαλοι):

-«Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ!». Οι μεν, το υποσχέθηκαν, οι δε, τον επέβαλαν!

-«Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη!». Και για τους μεν και για τους δε, οι τραπεζίτες δεν έπαψαν ποτέ να …τρίβουν τα χέρια τους!

-«Θα δώσουμε 13η σύνταξη!». Οποία ειρωνεία… Κοροϊδεύουν εκείνοι που την άρπαξαν από τους συνταξιούχους μας! Και κοροϊδεύουν εκείνους που υποσχέθηκαν να την γυρίσουν πίσω και ύστερα …κωλοτούμπα!

- «Θα επαναφέρουμε τον βασικό μισθό στα 751 ευρώ!». Λες και πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν σήμερα, εκείνοι που το κοροϊδεύουν! Ενώ οι άλλοι …πιπέρι έπρεπε τότε να βάλουν στη γλώσσα!

-«Καμιά αύξηση στον ΦΠΑ!» Να γελούν, οι πρώτοι διδάξαντες; Και με τον ΦΠΑ στα νησιά; Να μην ενθυμούνται ούτε οι μεν ούτε οι δε, την δική τους κυβίστηση!

-«Θα υπερασπιστούμε τον δημόσιο χαρακτήρα των περιφερειακών αεροδρομίων!». Το …«πωλείται όπως είναι επιπλωμένο» το γνωρίζουν αμφότεροι!

-«Καταργούμε το Μνημόνιο με ένα νόμο και ένα άρθρο. Αυτή η βουλή δεν υπογράφει νέο μνημόνιο!».

ΥΣΤΕΡΑ ήρθε η απάντηση περί «ανέξοδων υπερασπιστών των λαϊκών στρωμάτων που καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να αποδείξει ότι έχει χιούμορ, ειδικά όταν η συζήτηση δεν περιλαμβάνει τις λέξεις «διαπλοκή», «Siemens», «τιμολόγια», «εκβιαστές», «λίστες», «Παπασταύρου» κλπ. Ακολούθως, αλληλοσυγχαίρονται (!) με παιδιάστικη ειρωνεία για τις πρωταπριλιάτικες «πολιτικές εξυπνάδες» τους και μάλιστα εκφράζουν και την ευχή «να μην στεναχωρηθούν οι αντίπαλοί τους, ανήμερα της γιορτής τους!».

ΤΗΝ πρωταπριλιά, αυτή η βουλή, άντε τα κόμματα εξουσίας, την γιορτάζουν κοντά πέντε χρόνια τώρα! Κάθε μέρα! Οι επιπτώσεις του εορτασμού αυτού, φαίνονται στην τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου, στη σύνταξη των απομάχων της δουλειάς, στην κουτσουρεμένη εργασία όσων επέζησαν του εργασιακού μεσαίωνα, με την κατάργηση όλων των κατακτήσεων των εργαζομένων, τα αποτελέσματα της πολιτικής τους φαίνονται στις στρατιές των νέων ελληνόπουλων, που έχασαν την ελπίδα για δουλειά και μεταναστεύουν στο εξωτερικό! Το θλιβερό όμως είναι άλλο. Ότι πλέον δεν υπάρχει πολιτικός (πρόσωπο ή) σχηματισμός, που να εμπιστεύεται ο λαός. Ένας λαός ο οποίος, γνωρίζει πολύ καλά από ποιόν (εκ  των εμπνευστών των πρωταπριλιάτικων αστείων), έχει εξαπατηθεί…

  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία