Η πρόσφατη συμφωνία με τους δανειστές μας δεν προβλέπει απλώς μειώσεις εισοδημάτων και αυξήσεις φόρων και εισφορών. Δεν περιορίζεται καν στη πρόβλεψη για ακόμα περισσότερες, αν χρειαστεί (κόφτης). Παραδίδει τη διαχείριση δημόσιας περιουσίας μας σε ξένα χέρια, ως το 2115. Εδώ λοιπόν δεν έχουμε να κάνουμε με μια αξιολόγηση ρουτίνας. Έχουμε να κάνουμε με ουσιαστική επέκταση του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, δηλαδή εκχώρηση ακόμα περισσότερης  εθνικής κυριαρχίας. Με χειροτέρευση της βαρβαρότητας που ζούμε και της προοπτικής των νέων ανθρώπων να ζήσουν εδώ και να προκόψουν.  

Για να μη πάθουμε ακόμα χειρότερα (ναι, υπάρχουν), όλο και περισσότεροι συμφωνούμε ότι ο τερματισμός του διεθνούς ελέγχου, οι νέες δουλειές μέσα από την επιχειρηματικότητα, η αύξηση και βελτίωση των υπηρεσιών του κράτους προς τους πολίτες και η κοινωνική συνοχή είναι ζωτικά μας συμφέροντα. Σκοποί που, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο, ανοίγουν το δρόμο μπροστά.

Και ενώ χρειαζόμαστε όλο και περισσότερη ενότητα για να προωθήσουμε τους σκοπούς αυτούς, ομάδες του κατεστημένου που οδήγησε στη καταστροφή  (με τα παλιά κόμματά μας «πρώτα και καλύτερα» ανάμεσά τους) επιμένουν να μας  διασπούν. Με τους θλιβερούς καυγάδες τους για το ποιος έφταιξε περισσότερο για τη ζημιά. Ενώ εμείς χρειαζόμαστε σχέδιο, πρόγραμμα και δράση για να προχωρήσουμε, αυτοί επιμένουν να μας περισπούν με την εκκαθάριση παλαιών λογαριασμών τους. Ενώ το ποιος έφταιξε και για τι, αναπόφευκτα, θα καταλογιστεί, ιστορικά. Δεν αξιώνουμε από το κατεστημένο αυτό να ζητήσει, σύσσωμο, τη συγνώμη που μας χρωστάει. Ξέρουμε ότι δεν το αντέχει. Απαιτούμε όμως και μπορούμε να μη μας τραβάει μαζί του στο πάτο.

Δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο. Δεν ανεχόμαστε άλλες κούφιες κουβέντες, άλλη ανασφάλεια, άλλη επιδείνωση των συνθηκών της ζωής μας. Δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια να βλέπουμε να γκρεμίζονται και τα λίγα που έχουν απομείνει όρθια στο τόπο μας.  Είναι η ώρα για μια καινούργια αρχή!