Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΤΟΝΑΛΝΤ ΤΡΑΜΠ

Η Αυτοκαταστροφή του Συστήματος ή Αλλαγή Σκηνικού;

ΓΡΑΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΤΡΕΑΛ
Ο ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΝΩΛΑΤΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ


Το αποτέλεσμα  των εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες, η απόφαση των πολιτών να αψηφήσουν τις αποφάσεις και τη στόχευση του αμερικάνικου και του διεθνούς κατεστημένου, είναι πράγματι ένα σοκ ιστορικών διαστάσεων. Και δείχνουν ξαφνιασμένοι και αιφνιδιασμένοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι, αυτοί που ύφαναν τα αίτια για στροφή των λαών. Τα αίτια αυτά δεν είναι άλλα από το δημοκρατικό έλλειμμα των αποφάσεων και των λειτουργιών των κυβερνήσεων και την κοινωνική αναλγησία των μεγάλων πολυεθνικών που ελέγχουν τις κυβερνήσεις οι οποίες λειτουργούν στην υπηρεσία του διεθνούς κεφαλαίου. Ξαφνιάστηκαν όμως διότι, με την πλεονάζουσα αλαζονεία τους, δεν πίστευαν πως ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών θα τολμούσε να τους αμφισβητήσει. Η βαθειά αλαζονεία τους δεν επέτρεψε να αναλογιστούν το τι συνέβη στη Μεγάλη Βρετανία πριν μερικούς μήνες όταν ο λαός της Βρετανίας αψηφώντας τους εκφοβισμούς και  αδιαφορώντας στην τρομοκρατική προπαγάνδα, τούς απάντησε με το γνωστό ΒRΕΧΙΤ.

Τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, ήταν η απάντηση των ψηφοφόρων, που έδωσαν, στην συντονισμένη προσπάθεια επιβολής μιας υποψηφίου -της Χίλαρι  Κλίντον- «άξιο τέκνο» του συστήματος, παιδί και θρέμμα του κατεστημένου που ήλεγχε όλο το σύστημα και το κατηύθυνε υπέρ της, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο. Ήταν η απάντηση στη συντονισμένη προσπάθεια του συνόλου σχεδόν των μέσων ενημέρωσης και της προπαγάνδας της αμερικανικής αλλά και της διεθνούς, για την ανάδειξη και προβολή της  της υποψηφίου των Δημοκρατικών και της επικινδυνότητας του υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων. Ήταν απάντηση στην συντριπτική πλειοψηφία των δημοσκοπήσεων που με  τον δικό τους  τρόπο ύφαιναν το νήμα  της  Χίλαρι Κλίντον.

O Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις εκλογές στις ΗΠΑ, αλλά ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών νίκησε για αυτά που πρεσβεύει, για τις απόψεις του, γι’ αυτό που θέλει να είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε τις εκλογές, γιατί με αυτόν ως νικητή, οι πολίτες θα έστελναν ισχυρό μήνυμα προς τον κόσμο του κατεστημένου των Ηνωμένων Πολιτειών, το κατεστημένο της Ουάσιγκτον, το διεθνές κεφάλαιο, τα μίντια, τα μεγάλα συμφέροντα. Η δαιμονοποίηση του Ντόναλντ Τραμπ ήταν το μόνο επιχείρημα αλλά και το όπλο του διεθνούς  κατεστημένου και των υποστηριχτών της  Κλίντον.

Ίσως, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων, δεν ψήφισε υπέρ του Τραμπ, αλλά κατά της Κλίντον, και ολόκληρου του συστήματος που εκπροσωπεί. Αν στην θέση της Κλίντον ήταν ο Μπέρνι Σάντερς, δεν ξέρει κανείς αν σήμερα θα ήταν πρόεδρος ο Ντόναλντ Τραμπ.

Υπήρχε οργή και θυμός. Υπήρχαν και αυτοί που ψήφισαν Τραμπ  γιατί αυτός αντιπροσώπευε την αντίδραση που ήθελαν να επιδείξουν οι Αμερικανοί πολίτες. Ίσως δεν πίστευαν στον ίδιο σαν πολιτικό ή ακόμα και σαν επιχειρηματία που είχε στόχο να κάνει την Αμερική μεγάλη. Ίσως δεν τους ενέπνεε το όραμά του για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ίσως ήταν απλώς ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση ως προς την έκφραση τη οργής και του θυμού των Αμερικανών.

Τα  αδιέξοδα του συστήματος οδηγούν ίσως στην αυτοκαταστροφή του. Οδηγούμαστε σε μια εποχή διεθνούς εθνικισμού, από τον Τραμπ και το Brexit, μέχρι τις κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, αλλά και τη Μαρίν ΛεΠεν στη Γαλλία. Η τάση αυτή μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσα από ένα γνήσιο προοδευτικό διεθνές κίνημα.

Το σοκ του αποτελέσματος των αμερικανικών εκλογών είναι σίγουρο ότι θα αντηχήσει. Μπορεί να κλονίσει άσχημα τις Ηνωμένες Πολιτείες και να  φθάσει και πιο πέρα. Τα αντισυστημικά αισθήματα δεν περιορίζονται στις ΗΠΑ. Απλώνονται και στη Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Μεγάλη Βρετανία και σχεδόν παντού. Ας αναλογιστούν αυτοί που κάνουν τους ηγέτες αν πράγματι θέλουν τη συνέχεια αυτής της κατάστασης.

Τι αποδεικνύει, λοιπόν το αποτέλεσμα των εκλογών στις  ΗΠΑ;

Ότι οι Αμερικανοί πολίτες, γνώριζαν πολύ καλά από την αρχή τι ψήφιζαν, και το σημαντικότερο ποιος ήταν ο σκοπός της ψήφου-επιλογής του Ντόναλντ Τραμπ. Όλοι αυτοί μάχονταν με το δικό τους τρόπο ενάντια στο διεθνές κατεστημένο και τη διεθνή χρηματοπιστωτική εξουσία. Ενάντια στο σύστημα, τα μίντια και τις δημοσκοπήσεις. Στην Ελλάδα το ζήσαμε μερικές φορές. Και στη Μεγάλη Βρετανία επίσης. Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες μάλλον είναι πρωτόγνωρο. Και όσοι αναρωτιόντουσαν χθες το βράδυ, τι πήγε λάθος στις δημοσκοπήσεις και έπεσαν έξω, είναι σίγουρο ότι ήξεραν πολύ καλά…

Για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας ή για να προτείνετε  θέματα για παρουσίαση και ανάπτυξη επικοινωνήστε μαζί μας: gamanol@teiath.gr



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία