Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Διπλωμάτες του... twitter!

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας


ΚΑΙ με τα εθνικά μας θέματα τι; Υπάρχει άραγε έστω και ένας λογικός (άρα και ανεξάρτητος) Έλλην, που να μην τρέμει μπροστά στην θεσμικά κατοχυρωμένη αναγκαιότητα, να αντιμετωπίζουν τα εθνικά μας ζητήματα οι σημερινοί ψηφισμένοι πολιτικοί; Και δεν εννοώ τους κυβερνώντες μόνο, που έχουν και το γενικό πρόσταγμα αυτή την χρονική περίοδο. Αλλά μιλώ για ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό της χώρας και δη και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ετοιμάζεται (ενδεχομένως) να διαδεχθεί την κυβέρνηση...

ΥΠΑΡΧΕΙ κανείς που να μην άκουσε στην παρέα το γνωστό "ανάθεμα" απελπισίας, "ποιοί μωρέ απο δαύτους μπορούν να χειριστούν μια κατάσταση πολεμικής απειλής; Μπορεί κανείς να τους εμπιστευθεί στα μεγάλα εθνικά θέματα; Εδώ ένα κοινωνικό μέρισμα δεν κατάφεραν δίκαια να μοιράσουν σε Έλληνες που το είχαν ανάγκη, μέχρι και οι πρόσφυγες γελούν, θα λύσουν τα θέματα με Τουρκία και Σκόπια;". 

ΣΑΦΩΣ και με ενοχλεί αυτός ο σχολιασμός. Μη βιαστεί κανείς να πει το αντίθετο. Οπως βεβαίως και τον κάθε έλληνα πολίτη, αλλά δυστυχώς η κοινή γνώμη δεν πρέπει να αναζητά κρυψώνες για να προσπεράσει την αλήθεια. Το πολιτικό προσωπικό σήμερα απέχει παρασάγγας απο εκείνο του παρελθόντος και οι διαφορές συνίστανται στα θέματα που έχουν σχέση με το κύρος, την διεθνή αναγνώριση, τις γνώσεις και την πολιτική αξιοπρέπεια. Και οι περισσότεροι απο τους παλιούς, διέθεταν τα περισσότερα απο αυτά. 

ΑΛΛΑΞΑΝ πολλά πράγματα όμως στο επίπεδο της διεθνούς εξωτερικής διπλωματίας, απο τότε που οι αρχηγοί των κρατών και οι πρωθυπουργοί, κάθονταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων να βρουν λύσεις στα θέματα που χωρίζουν τους λαούς τους. Τους υπολόγιζαν τους πολίτες που εκπροσωπούσαν. Υπήρξαν πιο σοβαροί και αποφασιστικοί, με βαρύτητα και σαφήνεια προέτασαν τις θέσεις τους, σωστές ή λάθος, οι αντίπαλοι πάντως τους σέβονταν. Απαντούσαν με σοβαρότητα στις προκλήσεις και διαπραγματεύονταν κατά πρόσωπο όχι όπως τώρα συμβαίνει. Να κάνουν εξωτερική πολιτική και διπλωματία μέσω ... τουίτερ! Να φοβάσαι μην ξεκινήσει καμία σύραξη απο κάποιον ...τσαμπουκά στο διαδίκτυο! Πολιτικές συμπεριφορές ανθρώπων που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες ολόκληρων λαών, όμοιες με εκείνες των πιτσιρικάδων της γειτονιάς που καβγάδιζαν για τις ποδοσφαιρικές τους προτιμήσεις. Διαδικτυακό φαινόμενο πολιτικού ξεπεσμού που μετά τις εσωτερικές διαστάσεις έλαβε και εξωτερικές!  

ΤΙ να υποθέσει κανείς για τις τελευταίες προκλήσεις της Τουρκίας; Οτι έχεις ως χώρα να διαπραγματευτείς με υπουργούς, που σε απειλούν απο το φέισμπουκ και το τουίτερ πως δεν θα σου αφήσουν έδαφος να προστατεύσεις; Είναι δυνατόν να συμβαίνουν τόσο πρόχειρα και απίστευτα πράγματα σε επίπεδο διμερών σχέσεων σε χώρες υποτίθεται με πολιτισμό; Ποιά τύχη θα μπορούσε να είχε το κεφάλαιο "εξομάλυνση σχέσεων" μεταξύ των χωρών; Αλλά δυστυχώς, το επίπεδο των σημερινών πολιτικών ανδρών είναι τόσο χαμηλό που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει εάν με επικοινωνία λογικής μπορούν πλέον να διευθετηθούν εθνικά ζητήματα. Και οποίος πει οτι δεν ανησυχεί και πως αισθάνεται ασφάλεια να χειρίζονται τα εθνικά μας θέματα χέρια ανώριμων και άπειρων πολιτικών, απλώς ψεύδεται.  



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία