Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Το σπίτι μας"

Γράφει ο Δημήτρης Π. Οικονόμου


Έχει περάσει περισσότερο από μια εβδομάδα αποό το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής και μια ερώτηση μου πηγαινοέρχεται στο μυαλό όλες αυτές τις μέρες: τι κάναμε εν τέλει το προηγούμενο Σαββατοκύριακο; Ναι, περάσαμε καλά, είδαμε φίλους από την περιφέρεια, κάναμε ωραίες συζητήσεις... Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν φτάνουν. Γι’ αυτό ακριβώς… κάναμε κι’ άλλα!

Συζητήσαμε, διαμορφώσαμε και ψηφίσαμε κείμενα που περιγράφουν τις αξίες, τις ιδέες, τα πολιτικά και οργανωτικά του νέου μας κόμματος.

Δεν κάναμε όμως μόνο αυτά.  Δεν φτιάξαμε απλώς ένα όμορφο κτίριο σε εξαιρετική τοποθεσία, με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, μια ασφαλή κατασκευή εξοπλισμένη με τις πιο προηγμένες καινοτομίες της τεχνολογίας. Κάναμε κάτι ακόμα πολύ πιο σημαντικό. Αρχίσαμε να γεμίζουμε το όμορφο μας κτήριο με εμάς και τα πράγματά μας. Στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής βάλαμε θεμέλια στο σπίτι μας!

Και σπίτι μας είναι οι άνθρωποι που ζουν ανάμεσα στους όμορφους τοίχους, οι άνθρωποι που μοιραζόμαστε τις αγωνίες μας, τους προβληματισμούς μας, τα όνειρα μας, ανθρώπους που τους αποκαλούμε «συντρόφους» όχι από κάποια τελετουργική αδράνεια αλλά από αίσθηση κοινής μοίρας και επόμενα συναισθήματα σεβασμού και αλληλεγγύης. Είτε ήταν στις αίθουσες του συνεδρίου το διήμερο είτε όχι.

Και τι μας ενώνει όλους εμάς;

Μας ενώνει η αντίθεση μας με τα κακώς κείμενα αλλά όχι μόνο. Κυρίως μας ενώνει η πεποίθηση ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα και να τα κάνουμε πολύ καλύτερα. Η προσήλωσή στο όραμα για μια καλύτερη πατρίδα για όλους μας και ένα καλύτερο μέλλον για καθένα από εμάς.

Μόνος μας αντίπαλος είναι όσοι προσπαθούν να μας πείσουν να βάλουμε χαμηλά τον πήχη. Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να προσδοκούμε κάτι καλύτερο, δεν είμαστε για κάτι καλύτερο. Στη πραγματικότητα κρύβουν τη δική τους αδυναμία και τις δικές τους δουλείες. Τη αδυναμία τους να σχεδιάσουν και να φέρουν μια καλύτερη μέρα στη πατρίδα μας και τις δουλείες των συμβιβασμών που έκαναν για να αποκτήσουν εφήμερη εξουσία. Είναι όσοι ποντάρουν στην Ελλάδα των χαμηλών προσδοκιών γιατί μόνο σε αυτήν μπορούν να έχουν ρόλο και λόγο.

Είμαστε αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε  τις «λογιστικές» λογικές, τις χαμηλές προσδοκίες και την ιδιοτέλεια της μετριότητας. Υπάρχει μια Ελλάδα που ονειρευόμαστε, μια Ελλάδα που μπορούμε, θέλουμε και διεκδικούμε.

Η Ελλάδα που δίνει ευκαιρίες και όχι βάρη στα παιδιά της.
Η Ελλάδα που παράγει και εξάγει.
Η Ελλάδα που σέβεται τον ιδρώτα και τα δικαιώματα του εργαζόμενου, αγκαλιάζει την επιχειρηματικότητα, στέκεται δίπλα σε όσους παλεύουν, αναγνωρίζει την αξία όσων πετυχαίνουν, καλύπτει όσους αποτυγχάνουν.
Η Ελλάδα με ίσες ευκαιρίες και έντιμους κανόνες για όλους.
Η Ελλάδα με υπόσταση, φωνή, αυτοπεποίθηση και διακριτή θέση στη διεθνή κοινότητα.
Και πάνω απ’ όλα, η Ελλάδα ενωμένη για μεγάλα από μεγάλους και όχι διχασμένη για μικρά από μικρούς.

Αυτή η Ελλάδα είναι η θέα από το νέο σπίτι μας. Αυτό που  θεμελιώσαμε όσοι συναντηθήκαμε την προηγούμενη βδομάδα στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Και είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε στέγη και θέα με άλλους, περισσότερους, ανήσυχους ανθρώπους που δεν φοβούνται να ονειρευτούν και θέλουν να παλέψουν για τα όνειρα τους.

Καλή μας αρχή!



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία