Ο όρος «πλούτος» δεν ανάγεται πάντα στο χρήμα. Η Ελλάδα δεν είναι μία από τους G8 αλλά ο πλούτος της είναι ανυπολόγιστος. Και δεν είναι ότι μ΄ έπιασε φιλοσοφική διάθεση ξαφνικά κι είπα να δω τον τόπο μας με άλλο μάτι. Είναι μια αντικειμενική αξιολόγηση, αν σκεφτεί κανείς ότι στους Έλληνες έλαχε η μεγάλη τύχη, να αναπτυχθούν και να διατρέξουν τους αιώνες σ΄ έναν ευλογημένο, από τη φύση, τόπο. Η γεωμορφολογία της και η ποικιλομορφία του περιβάλλοντός της τής έδωσαν αξίες που πολλές χώρες ανά τον κόσμο θα ζήλευαν.
Η Ήπειρος, για παράδειγμα, θεωρείται και είναι (έτσι λένε τα οικονομικά στοιχεία) η πιο φτωχή ελληνική περιφέρεια. Αυτό που λένε «επίσημο κράτος» δεν τη στήριξε ποτέ όσο άλλες περιοχές της Ελλάδας. Κι όμως, ο πλούτος της σε ιστορία, σε φυσικές ομορφιές, σε ψυχή, σε καρδιά, δεν υπολογίζονται.
Έπιασα την Άρτα, όχι επειδή ήρθε η δική της σειρά στον τουριστικό χάρτη, αλλά κυρίως, επειδή -για να λέμε του στραβού το δίκιο- η Άρτα, δεν έχει να παρουσιάσει κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο από τις υπόλοιπες σύγχρονες ελληνικές πόλεις. Είναι γεμάτη από αντιφάσεις, που γεννά η προσπάθεια του παλιού να συνυπάρξει με το νέο, της παράδοσης να συνυπάρξει με τη μόδα. Με όμορφες και άσχημες γωνιές, με πολυτελή και λιγότερο πολυτελή εμπορικά, με βίλες και φτωχόσπιτα, με κλαμπ και καφενέδες, με χλιδάτα ρεστοράν και παραδοσιακές χασαποταβέρνες.
Θα μου πεις, τα Γιάννενα δεν είναι Ήπειρος; Είναι αλλά εκείνα κέρδιζαν πάντα στα σημεία, θες επειδή το ειδύλλιο του πασά με την κυρά Φροσύνη πλανιέται ακόμη ως ρομαντική ιστορία στην ατμόσφαιρα, θες επειδή η φύση τους «φύτεψε» ένα γραφικό νησάκι καταμεσής της έτσι κι αλλιώς όμορφης λίμνης, θες επειδή το πανεπιστήμιό τους έγινε αναγκαστικός πόλος έλξης νεολαίων στο ξεκίνημα της ζωής τους… Είχαν λόγους διακριτούς να προβληθούν περισσότερο. Η Άρτα, όμως;
Λοιπόν, πολλές φορές η κεκτημένη ταχύτητα της επιβίωσης με εκνευρίζει. Υιοθετούμε εντυπώσεις και γνώμες άλλων, αντί να επιδιώκουμε να της διασταυρώσουμε. Κάπως έτσι ξεκινούν οι αδικίες. Κάποτε, η Αρτινή καλή συνάδερφος και αγαπημένη φίλη Ελισάβετ –που έφυγε πριν χρόνια για τη Νέα Υόρκη- έβαλε τα δυνατά της να με πείσει για το αυτονόητο. «Δε λέω εγώ πως η Άρτα είναι κούκλα. Οι ομορφιές και οι ασχήμιες της όμως, είναι αντίστοιχες με της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, αναλογικά με την έκταση και τον πληθυσμό. Γιατί, λοιπόν, οι μεγαλουπόλεις, που μαζεύουν την επαρχία, στο απυρόβλητο κι εμείς στο καναβάτσο; Κι έπειτα η Άρτα έχει τέτοια μαγική περιφέρεια, που αν είχες τη διάθεση να την ανακαλύψεις, θα καταλάβαινες γιατί είναι άδικο αυτό που κάνετε σε βάρος της επαρχίας, εσείς οι μεγαλοπολίτες».
|
|
Την πρώτη φορά που έφτασα στον τόπο, εκείνη είχε πια φύγει από καιρό στο εξωτερικό. Δεν έμεινα πολύ στην πόλη. Θυμάμαι όμως, ότι απόλαυσα την περιήγηση σε υπολείμματα αρχαίων τειχών, σε βυζαντινές εκκλησιές, σε υπέροχα παραδοσιακά κτήρια, που κατά κανόνα φιλοξενούν δημόσιες υπηρεσίες κι ακόμη τις βόλτες στα μαγαζιά, τις κουβέντες με τους ντόπιους κι ένα εξαιρετικό τσίπουρο σε κάποιο ψητοπωλείο, που συνοδευόταν από κρέατα-λουκούμι. Άσε που επιτέλους, είδα από κοντά και το περίφημο γεφύρι. Ο τελικός προορισμός μου ήταν τα χωριά του νομού στα Αθαμανικά όρη, στα Τζουμέρκα, δηλαδή.
Στην αρχή, πήραμε το δρόμο προς τα βόρεια κι όπου βρίσκαμε διασταύρωση την ακολουθούσαμε. Κάτι υπέροχα ορεινά χωριουδάκια, στην καρδιά του δάσους, ξετυλίγονταν μπρος μας. Αθαμάνιο, Αμμότοπος, Άνω Καλεντίνη, Βουργαρέλι, Θεοδώριανα και πάει λέγοντας. Κάποτε φτάσαμε και στον Καταρράκτη, που πήρε τ΄ όνομά του από τους δύο εντυπωσιακούς καταρράκτες του. Αυτό το χωριό ήταν όλα τα λεφτά. Κτισμένο στα ριζά του επιβλητικού όγκο των Τζουμέρκων, σκιασμένο από τις παχιές σκιές των πλατάνων. Παρότι ήταν φθινόπωρο, συνειδητοποίησα ότι το συγκεκριμένο χωριό, δε θα πρέπει να έζησε ποτέ τις ασφυκτικές θερμοκρασίες του καλοκαιριού στην Ελλάδα. Μια γιαγιά μάλιστα, που συναντήσαμε στην πλατεία, μάς είπε ότι εκεί, «οι ντόπιοι δεν ξέρουν τι σημαίνει κοντομάνικο και γυμνό πόδι». Κι έτσι μαγεμένοι και αχόρταστοι ακόμη από το τοπίο, είπαμε να μείνουμε μια βραδιά. Διαλέξαμε τον όμορφο οικισμό του Δασικού Χωριού, με τα μεμονωμένα ξύλινα σπιτάκια και καταλάβαμε πως κάπως έτσι πρέπει να είναι αυτό που λένε, «ποιότητα ζωής».
Την επομένη, αφήνοντας τα ορεινά, είπαμε να πιάσουμε τη δράση στα παραποτάμια. Βλέπετε, ο Άραχθος απ΄ τη μια πλευρά του νομού και ο Αχελώος από την άλλη, αποτελούν πεδία αθλητικών δραστηριοτήτων στη φύση και αγαπημένους προορισμούς πάμπολλων φυσιολατρικών ομάδων, που αρχίζουν να καταφθάνουν το φθινόπωρο μόλις τα ποτάμια γεμίσουν νερό και είναι πλέον ικανά να προσφέρουν ανεπανάληπτες εμπειρίες στους φανατικούς τους καγιάκ και του ράφτνγκ. Ωστόσο, εκείνοι που δεν συγκινούνται από το νερό αλλά από το βουνό, στην περιφέρεια της Άρτας έχουν επιλογές. Στα Τζουμέρκα υπάρχουν δύο οργανωμένα ορειβατικά καταφύγια, που περιμένουν να φιλοξενήσουν τους λάτρεις της αναρρίχησης και της ορειβασίας.
Τι θα φάω
Κρέατα, κρέατα, κρέατα. Οι Αρτινοί έχουν παράδοση στην κτηνοτροφία. Όπου κι αν βρεθείτε, είτε σε ταβέρνα μέσα στην πόλη, είτε σε καφενέ-ψητοπωλείο μέσα σε χωριό, θα απολαύσετε κρέας. Αν πάλι προτιμάτε ψάρι, βρίσκεστε στο σωστό τόπο. Ο Αμβρακικός κόλπος τροφοδοτεί την πόλη, με θαυμάσια ψάρια, τσιπούρες, κεφάλια, χέλια και τις ονομαστές πια γαρίδες του. Όσο για τα φρούτα, τι να πεις; Η παραγωγή του νομού σε εσπεριδοειδή ταξιδεύει ανά την Ελλάδα. Τέλος, μη λησμονήσετε τα γλυκά του κουταλιού. Το κάστανο και το καρυδάκι είναι άπαιχτα. Εννοείται ότι θα συνοδέψετε το φαί σας με γνήσιο τσίπουρο. Η τοπική ποικιλία Ζαμπέλα κάνει θαύματα…
Χρήσιμα τηλέφωνα στην Άρτα (26810)
Τουριστική αστυνομία: 80131
ΚΤΕΛ: 27348, 27357
Ταξί: 76666
Ραδιοταξί: 78332-3
Δήμος: 74444
Που θα μείνω
Κέδρος Δασικό Xωριό, 26850 31791-3
Ξενοδοχείο Καταρράκτης, 26850 51323
|
