[ Ελλάδα]
Ο δισεκατομμυριούχος Γιάννης Κατσιματίδης απο την Νίσυρο
Oμογενής χτίζει στην Φλόριντα ουρανοξύστη $400 εκατ!Νέα Υόρκη.-
Τους τελευταίους μήνες ο Τζον Κατσιματίδης ταξιδεύει πολύ συχνά στη
Φλόριντα, όχι πάντως για αναψυχή ή για να εγκατασταθεί στον «παράδεισο
των συνταξιούχων», όπως αποκαλούν τη συγκεκριμένη Πολιτεία. Αντίθετα,
φοράει το απαιτούμενο κράνος του οικοδόμου και οργώνει το εργοτάξιο
που θα στεγάσει το νέο του επιχειρηματικό εγχείρημα, μαζί με τους
υπεύθυνους εργολάβους. Στα 74 χρόνια του εξακολουθεί να είναι ακμαίος,
εργάζεται πάνω από δέκα ώρες καθημερινά και πολλές φορές πετάγεται
στην ηλιόλουστη πολιτεία και επιβλέπει ο ίδιος το νέο του πρότζεκτ,
«Residences», στο Saint Petersburg.
Ναι, υπάρχει Αγία Πετρούπολη στη Φλόριντα κι εκεί αποφάσισε να χτίσει
ένα ολόκληρο τετράγωνο ο πάλαι ποτέ μπακάλης από τη Νίσυρο που έγινε
δισεκατομμυριούχος με σκληρή δουλειά.Θα κοστίσει 400 εκατ. δολάρια
όταν ολοκληρωθεί και το συγκρότημα θα περιλαμβάνει έναν πύργο 46
ορόφων όπου θα στεγαστούν γραφεία εταιρειών και 301 πολυτελή
διαμερίσματα, τα οποία έχουν ήδη αρχίσει να πωλούνται.
Ο 74χρονος ομογενής επιχειρηματίας ζει και αναπνέει για το θηριώδες
νέο του πρότζεκτ στον αριθμό 400 της λεωφόρου Central και αδημονεί να
δει τον πύργο γραφείων και το υπόλοιπο luxury κτίσμα που θα υψωθεί σε
46 ορόφους, κερδίζοντας τον τίτλο του ψηλότερου κτιρίου στην ακτή του
Κόλπου της Τάμπα
Προσθέστε σε αυτά μπουτίκ, εστιατόρια, κέντρα ευεξίας ...
| | [ Το θέμα μας]
Ιατρική από το μέλλον
Αλγόριθμος θα προβλέπει ασθένειες και ο γιατρός θα τις θεραπεύειΤελ Αβίβ.-
Πολύ σοβαρά νοσήματα, όπως αλτσχάιμερ ή καρδιοπάθειες, θα
αντιμετωπίζονται και με τεχνητούς νευρώνες που θα ενσωματώνονται σε
μικροτσίπ απειροελάχιστου μεγέθους
Το αύριο της Ιατρικής είναι ίσως το πιο φαντασμαγορικό από κάθε άλλο
πεδίο «μελλοντολογίας». Είναι αυτό που εξάπτει περισσότερο όχι μόνο τη
φαντασία, αλλά και την ελπίδα. Αλλωστε πολύ σοβαρά νοσήματα, όπως το
αλτσχάιμερ ή οι βαριές καρδιοπάθειες, θα αντιμετωπίζονται στο μέλλον
με τεχνητούς νευρώνες που θα ενσωματώνονται σε μικροτσίπ
απειροελάχιστου μεγέθους.
Με αυτή τη μέθοδο οι χειρουργοί θα είναι σε θέση να τοποθετούν
«παρακαμπτήριες» διόδους σε συγκεκριμένα προβληματικά τμήματα του
εγκεφάλου, αποκαθιστώντας την ομαλότητα στη λειτουργία του όλου
οργάνου. Εξίσου συναρπαστική φαντάζει η αντικατάσταση οστών με
τεχνητά, τα οποία παράγονται σε τρισδιάστατο εκτυπωτή και, κυρίως,
σμιλεύονται σε φωσφορικό ασβέστιο.
Το υλικό αυτό αφομοιώνεται από τον ανθρώπινο οργανισμό και εμφανίζει
ιδιότητες σχεδόν όμοιες με αυτές του φυσικού οστού. Μέσω 3D εκτύπωσης
είναι δυνατό να δημιουργηθούν επίσης τεχνητά ομοιώματα νεοπλασματικών
όγκων, κάτι που επιτρέπει στους γιατρούς να δοκιμάσουν εναλλακτικές
θεραπείες, επεμβάσεις κ.λπ., περιορίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις
πιθανότητες αστοχιών στη θεραπεία του ασθενούς καθαυτού. Τα ιατρικά
λάθη ~ Η τεχνολογική πρόοδος, ακολουθώντας τον οραματισμό επιστημόνων
και ερευνητών, καλπάζει παράγοντας ιδέες και εφευρέσεις, οι οποίες
καθιστούν όλο και πιο δυσδιάκριτο ...
| [ Διαβάστε και αυτό]
Άγγελος Ποστέκογλου
Το αγόρι από την Ελλάδα ,που μεγάλωσε στην Αυστραλία,έγινε ο μεγάλος
πρωταγωνιστής και ήρωας τής ΣέλτικΓλασκώβη.-
H Σέλτικ εξασφάλισε το πρωτάθλημα Σκωτίας, με προπονητή τον Ελληνα,
Άγγελο Ποστέκογλου.
Κατέκτησε ,δηλαδή,το δεύτερο σερί πρωτάθλημα στην εποχή Ποστέκογλου
και το 53ο στην ιστορία της. Με αφορμή την σπουδαία χρονιά της Σέλτικ,
το BBC Sport κάνει αφιέρωμα στον Άγγελο Ποστέκογλου, το «αγόρι από την
Ελλάδα που έγινε ο πρωταγωνιστής της Σέλτικ».
Στο άρθρο του βρετανικού μέσου κυριαρχεί μια φωτογραφία: Ένα αγόρι που
με τα μικρά του χέρια κρατά τον αριθμό 24 και κοιτά τον φακό με
ατσάλινο βλέμμα.
Είναι ο Άγγελος Ποστέκογλου, όταν στα 5 του χρόνια, έφτασε με τους
γονείς του στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, οι οποίοι θέλησαν να φύγουν
μακριά από τη χούντα, βρίσκοντας ένα ασφαλέστερο αλλά αβέβαιο
καταφύγιο. Πέντε χρόνια αργότερα, οι γονείς του θα του αλλάξουν το
όνομα σε Άγγελος Ποστέκος, αλλά δεν είναι κάτι που θα τον συντροφεύσει
στη ζωή του.
«Δεν μπορώ να πιστέψω τι πέρασαν οι γονείς μου», είχε πει κάποτε. «Τι
θα περνούσαν για να πάρουν την οικογένεια στην άλλη άκρη του κόσμου,
σε ένα πλοίο που μας πηγαίνε για 30 ημέρες, σε μια χώρα όπου δεν
μιλούν τη γλώσσα, δεν γνωρίζουν ψυχή, δεν έχουν σπίτι, δεν έχουν
δουλειά».
«Οι άνθρωποι λένε ότι πηγαίνουν σε μια άλλη χώρα για μια ...
| [ Σας ενημερώνουμε ότι]
Παχυσαρκία
Παγκόσμια «πρωταθλήτρια» η Ελλάδα στους κάτω των 20 ετώνΑθήνα.-
«Παρά τη σχετική ενημέρωση από την εγχώρια επιστημονική κοινότητα, η
Ελλάδα εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στους παγκόσμιους πρωταθλητές της
παχυσαρκίας ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες. Οι μέσοι δεκαοκτάχρονοι
Έλληνες και Ελληνίδες παρουσιάζουν τα τελευταία 20 χρόνια μία αύξηση
του βάρους τους κατά 15 και 7 κιλά αντίστοιχα, δηλαδή έχουν 2-4 κιλά
περισσότερα σε σχέση με τους συνομήλικούς τους στην Αμερική, και 3-5
κιλά περισσότερα σε σχέση με άλλους ευρωπαίους».
Αυτά μεταξύ άλλων τονίζει ο Γιάννης Κουτεντάκης, ομότιμος καθηγητής
του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και τ. προέδρος του Εθνικού Κέντρου «Η
Άσκηση είναι Φάρμακο-Ελλάς», προσθέτοντας:
«Καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των υπέρβαρων παιδιών και εφήβων θα
γίνουν υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικες –με όλες τις αρνητικές
επιπτώσεις στην ατομική και δημόσια υγεία αλλά και με τεράστιες
οικονομικές, κοινωνικές και εθνικές προεκτάσεις– γίνεται αντιληπτό ότι
η αντιμετώπιση του φαινομένου θα πρέπει να αποτελέσει κυβερνητική
προτεραιότητα».
Ο ίδιος δεν παραλείπει να τονίσει με βάση μελέτες, πως «η παχυσαρκία
έχει χαρακτηριστεί ως πανδημία που, προς το παρόν τουλάχιστον,
παρουσιάζει ελάχιστα δείγματα ύφεσης. Για τους παχύσαρκους, η ποιότητα
ζωής είναι μειωμένη αλλά και συντομότερη, αφού εμφανίζουν συχνότερα
σημαντικές επιπλοκές υγείας, συγκρινόμενοι με άτομα φυσιολογικού
βάρους. Διαβήτης, καρκίνοι στήθους και παχέος εντέρου, υπέρταση,
υπερλιπιδαιμία, και, ιδιαίτερα, καρδιοαγγειακά νοσήματα είναι μερικές
από ...
| [ Πλανήτης Γη]
Μαρία Αγγελικούση
Aπό γιατρός σε χώρες της Αφρικής στο τιμόνι του μεγαλύτερου ελληνικού στόλουΝewmoney
Είναι η ισχυρότερη Ελληνίδα πλοιοκτήτρια, δίνοντας μαζί με την επίσης
Χιώτισσα στην καταγωγή Αγγελική Φράγκου έντονο άρωμα γυναίκας στην
ελληνική ναυτιλία, η οποία είναι ανδροκρατούμενη. Οι δύο
«καπετάνισσες» βρίσκονται στις δύο πρώτες θέσεις της κορυφαίας
ναυτιλιακής δύναμης στον κόσμο αφήνοντας πίσω τους άνδρες ανταγωνιστές
τους. Αποχαιρέτησε το 2022 καταλαμβάνοντας τη 10η θέση στο Top 100 της
Lloyd’s List με τις 100 προσωπικότητες που διαδραματίζουν σημαντικό
ρόλο στην παγκόσμια ναυτιλία.
Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι σύμφωνα με τη λίστα του Forbes, σε ό,τι
αφορά τους Ελληνες, το όνομά της είναι ψηλότερα από όλους. Βρίσκεται
στην 455η θέση και η περιουσία της εκτιμάται σε 5,6 δισ. δολάρια, στα
οποία φυσικά υπολογίζεται η αξία των 158 πλοίων του ναυτιλιακού ομίλου
της, η οποία αυξήθηκε με την άνοδο της τιμής των ναύλων που
παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορωνοϊού.Νωρίτερα
είχε ανακηρυχθεί από το Bloomberg ως η πλουσιότερη «φιγούρα» στον
κλάδο της ναυτιλίας.
Η 40χρονη Μαρία Αγγελικούση, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα
της, Ιωάννη Αγγελικούση, στις 10 Απριλίου του 2021, αποδεικνύει ότι αν
και σπούδασε και άσκησε το επάγγελμα του γιατρού στη Μεγάλη Βρετανία
μέχρι το 2008 και αφιλοκερδώς σε χώρες της Αφρικής, έχει τη ναυτιλία
στο DNA της.
Είχε γίνει ξεκάθαρη ...
| [ Μεταξύ μας]
Ναι,και παρασκευάζεται στην Ιαπωνία
Υπάρχει παγωτό στον κόσμο που να κοστίζει ....6.700 δολάρια;Tόκιο.-
«Byakuya». Αυτό είναι το πιο ακριβό παγωτό στον κόσμο. Εάν θέλει
κάποιος να δοκιμάσει μία μερίδα της ιαπωνικής μάρκας παγωτών
«Cellato», θα πρέπει να βάλει γερά το χέρι στην τσέπη αφού το κόστος
του ανέρχεται σε 6.700 δολάρια. Η παγωμένη λιχουδιά, που έχει πλέον
την τιμητική της στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, είναι πλούσια σε
πρωτεΐνες, όπως αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα «New York Post».
Τα πανάκριβα συστατικά του
Το πιο ακριβό παγωτό στον κόσμο αποτελείται από μια βελούδινη βάση από
γάλα, δύο είδη τυριού, κρόκους αυγών και σάκε πράσο. Έχει τυρί
παρμιτζιάνο, λευκή τρούφα, λάδι τρούφας και φύλλα χρυσού. Το παγωτό
δεν είναι πολύ γλυκό, η γεύση του είναι ιδιαίτερη και διατίθεται
συσκευασμένο σ' ένα κομψό μαύρο κουτί. Η συσκευασία περιλαμβάνει ένα
χειροποίητο μεταλλικό κουτάλι που δημιουργήθηκε από τεχνίτες που
χρησιμοποιούν υλικά για την κατασκευή ναών και ιερών. Οι λευκές
τρούφες που χρησιμοποιήθηκαν για την παρασκευή αυτού του ειδικού
παγωτού, προέρχονται από την Alba της Ιταλίας και αποτελούν μέρος μιας
παρτίδας υψηλής ποιότητας . Για μεγαλύτερη απόλαυση, η εταιρεία
Cellato συνιστά ...
| [ Της τελευταίας στιγμής]
UFO
«Σίγουρος 100% ότι ζουν ανάμεσά μας εξωγήινοι», δηλώνει καθηγητής
του πανεπιστημίου ΣτάνφορντNέα Υόρκη.-
Με απόλυτη σιγουριά, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και
διακεκριμένος σε θέματα UFO, Δρ. Γκάρι Νόλαν, υποστηρίζει ότι οι
εξωγήινοι όχι μόνο έχουν επισκεφθεί τη Γη, αλλά «είναι εδώ για πολύ
καιρό» και μπορεί ακόμη και σήμερα να βρίσκονται στον πλανήτη μας.
Αφήνοντας με το στόμα ανοιχτό όσους συμμετείχαν στο συνέδριο «Salt
iConnections», που διεξήχθη τ στο Μανχάταν, ο
Αμερικανός καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική σχολή του Στάνφορντ
προέβη στον εντυπωσιακό αυτό ισχυρισμό, μιλώντας στο πάνελ: «Το
Πεντάγωνο, η εξωγήινη νοημοσύνη και τα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα
αντικείμενα (ΑΤΙΑ)».
Όπως αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα «Νew York Post», o συντονιστής
του συνεδρίου Άλεξ Κλόκους, ρώτησε τον δρα. Γκάρι Νόλαν αν πιστεύει
ότι UFO έχουν επισκεφθεί τη Γη, με τον ίδιο να απαντά χωρίς δεύτερη
σκέψη: «Νομίζω ότι μπορείτε να πάτε ένα βήμα παραπέρα, δεν έχουν απλώς
επισκεφθεί τον πλανήτη μας, είναι εδώ για πολύ καιρό και είναι ακόμα
εδώ... "Ξέρετε, οι άνθρωποι μιλούν για το σήμα «Wow» (Ουάου)!"
αναζητώντας νοήμονα εξωγήινα όντα. Το σήμα «Wow» είναι ότι οι άνθρωποι
το βλέπουν σχεδόν σε τακτική βάση, αυτή είναι η επικοινωνία που έχουν
ήδη με τα UFO», δήλωσε ο Νόλαν.
Το σήμα «"Wow!», γράφει το αμερικανικό δημοσίευμα, αναφέρεται σε μια
έκρηξη ραδιοκυμάτων που ...
| [ Καθρέπτης1]
Επανακάμπτει η ανάπτυξη στην Ελλάδα και επιστρέφουν οι ξένες επιχειρήσεις Πηγή Wall Street Journal - 25 Απριλίου 2018.
«Καθώς επανακάμπτει η ανάπτυξη στην Ελλάδα, μετά από μια δεκαετία κρίσης, επιστρέφουν και κάποιες από τις επιχειρήσεις που κάποτε είχαν ξεγράψει τη χώρα» γράφει η Wall Street Journal.
«Ξεκινώντας την επέκτασή της στην Ελλάδα, η επιχείρηση τροφίμων Spar εγκαινίασε δύο νέα supermarkets σε Κρήτη και Σκιάθο, τα πρώτα από τα 350 που έχει προγραμματίσει. Δύο μόλις χρόνια πριν, ο όμιλος είχε εγκαταλείψει την Ελλάδα μετά την χρεοκοπία του Έλληνα εταίρου της» σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα και προσθέτει με έμφαση: «Οι προοπτικές της Ελλάδας είναι πολύ πιο ευοίωνες σήμερα. Το ΑΕΠ αυξήθηκε με ρυθμό 1,4% το 2017, που είναι η πρώτη σημαντική άνοδος μετά το 2007. Οι έρευνες δείχνουν επίπεδα δραστηριότητας, νέων παραγγελιών και προσλήψεων που είχαν να σημειωθούν χρόνια. Οι αναλυτές αναμένουν ανάπτυξη 2% για το 2018. Μετά από την μακρότερη και βαθύτερη οικονομική ύφεση στη σύγχρονη ιστορία, η Ελλάδα αρχίζει επιτέλους να ανακάμπτει. Εφόσον διατηρηθεί, η ανάκαμψη αυτή θα κλείσει το τελευταίο κεφάλαιο της κρίσης της ευρωζώνης με τρόπο που ταιριάζει περισσότερο και από την έξοδο της χώρας από το πρόγραμμα στήριξης».
«Τα χειρότερα είναι πίσω μας. Οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει και είναι εύλογο για τους επενδυτές να επιστρέψουν. Αν διατηρηθεί η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, τότε θα ...
| [ Καθρέπτης2]
Σχολή Επιχειρηματικότητας: Μια διαφορετική Σχολή για τους επιχειρηματίες του αύριο! Αθήνα - 6 Απριλίου 2018
Ποιο είναι το πρώτο βήμα όταν έχεις μια επιχειρηματική ιδέα και θες να την κάνεις πράξη; Ποιες είναι οι κινήσεις που πρέπει να κάνει ένας επίδοξος επιχειρηματίας που έχει πάρει τη μεγάλη απόφαση να κυνηγήσει το όνειρό του; H απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι η Σχολή Επιχειρηματικότητας: η πρώτη αντισυμβατική Σχολή χωρίς καθηγητές, που εδώ και τρία χρόνια έχει εμπνεύσει περισσότερους από 700 νέους στη χώρα μας.
Η Σχολή Επιχειρηματικότητας είναι μια πρωτοβουλία της διεθνούς Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, ThinkYoung, η οποία έχει πραγματοποιήσει ήδη 37 Σχολές σε όλο τον κόσμο, σε πόλεις όπως το Χονγκ Κονγκ, οι Βρυξέλλες η Μαδρίτη κ.α. Στη χώρα μας, η πρώτη Σχολή υλοποιήθηκε το 2015 και από τότε, 7 Σχολές σε πόλεις της Ελλάδας όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, ο Βόλος, και η Πάτρα, έχουν δώσει την ευκαιρία στους επίδοξους επιχειρηματίες της χώρας να συντάξουν το δικό τους business plan, με την καθοδήγηση επιχειρηματιών- μεντόρων.
Πώς όμως λειτουργεί αυτή η ιδιαίτερη Σχολή; Περίπου 100 συμμετέχοντες κάθε φορά, χωρίζονται σε ομάδες και καλούνται να εμπνευστούν μία επιχειρηματική ιδέα, την οποία πρέπει να μετατρέψουν σε ένα ολοκληρωμένο επιχειρηματικό πλάνο μέσα σε 5 μόλις ημέρες. Στη συνέχεια, το παρουσιάζουν μπροστά στην κριτική επιτροπή για να αναδειχθούν τα τρία καλύτερα! ...
|
|
 |
20 Ιουνίου Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων
Η Αμερική Κωφεύει ο ΟΗΕ Εθελοτυφλεί η Ευρώπη «παίζει την κολοκυθιά»
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΝΩΛΑΤΟΣ
Καθηγητής διεθνούς οικονομίας και ανάπτυξης
|
«Οι πρόσφυγες δεν είναι αριθμοί, είναι άνθρωποι…»
«Αρκετά! Η αγανάκτηση μας συμπυκνώνεται σε αυτή τη λέξη…»
Το πρόβλημα είναι επείγον. Το θέμα είναι κρίσιμο, είναι τραγικό είναι τεράστιο.
Δεν είναι ούτε Πέντε, ούτε Δέκα, ούτε Εκατό ή Χίλιοι. Είναι πολύ περισσότεροι. Είναι πολλοί . Δεν πρόκειται ούτε για χιλιάδες ή εκατομμύρια, ούτε για δισεκατομμύρια δολάρια ή ευρώ. Είναι, ανθρώπινες ψυχές που χάνονται, που εξαφανίζονται. Πρόκειται για ανθρώπινη εξαθλίωση, πρόκειται για ανθρωπιστική κρίση που δεν ήρθε ουρανοκατέβατη, που δε δημιουργήθηκε από το πουθενά. Κάποιοι που σφυρίζουν αδιάφοροι, κάποιοι κου κάνουν πως δε καταλαβαίνουν έχουν βάλλει το χεράκι τους και άλλοι, έχουν βάλλει την ουρά τους… Το δράμα των προσφύγων δοκιμάζει τον ανθρωπισμό και τα αισθήματα αλληλεγγύης όλων όσων ενστερνίζονται τις ηθικές αξίες του πολιτισμού μας και θέτει κάθε άνθρωπο προ των ευθυνών του. Αλλά κυρίως δοκιμάζει τον ανθρωπισμό και τα αισθήματα αλληλεγγύης αυτών που δημιούργησαν το πρόβλημα. Μήπως αμερικάνικα και ευρωπαϊκά αεροπλάνα, δεν είναι αυτά που βομβαρδίζουν τις χώρες και τα σπίτια αυτών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες και τις πατρίδες τους, όχι για να βρουν μια καλύτερη ζωή, άλλα για μια ελπίδα να κατορθώσουν να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους. Η Ελλάδα έγινε το «αποκούμπι» αλλά και η σανίδα σωτηρίας όσων από αυτούς κατόρθωσαν να φθάσουν μέχρι τα χώματά μας.
Η Μεσόγειος έχει στοιχειωθεί με ανθρώπινες ψυχές. Η Θάλασσά μας, έγινε μια θάλασσα-νεκροταφείο και οι Ευρωπαϊκές χώρες του Μεσογειακού Νότου αποθήκες ανθρώπινων ψυχών. Η Μεσόγειος, από κοιτίδα πολιτισμού και ανθρωπιάς έγινε νεκροταφείο ανθρώπων και ψυχών.
Άνθρωποι απελπισμένοι, λαοί εξαθλιωμένοι, αναζητούν όχι πλούτοι ή ανέσεις, ούτε μια καλύτερη μοίρα ή ένα υποσχόμενο μέλλον. Προσπαθούν να σωθούν από το αφανισμό και το θάνατο. Κάνουν απέλπιδα προσπάθεια μήπως και αποφύγουν τον σχεδόν βέβαιο χαμό τους, το χαμό της οικογένειας και των μικρών ή αγέννητων, ακόμα, παιδιών τους. Και το αποτολμούν, αφού δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση και το επιχειρούν, ξέροντας ότι ίσως δεν τα καταφέρουν. Όμως πρέπει να προσπαθήσουν να σώσουν τα παιδιά τους και τις ψυχές τους. Η Μεσόγειος έγινε θάλασσα νεκροταφείο.
Δεν είναι λαθρομετανάστες. Δεν είναι παράνομοι μετανάστες, ούτε καν άτυποι μετανάστες. Είναι ανθρώπινες υπάρξεις, είναι ψυχές, που προσπαθούν να επιβιώσουν, που παλεύουν να σωθούν και να σώσουν τα παιδιά τους. Είναι άνθρωποι απελπισμένοι που ψάχνουν απεγνωσμένα ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη της «ανθρωπιάς» και της «πολιτισμού»!!!
Ποια μέτρα ελήφθησαν για τους χιλιάδες ανθρώπους που χάθηκαν στις θάλασσες της Μεσογείου; Πόσοι αρχηγοί κρατών ενδιαφέρθηκαν γι ‘αυτή την τραγωδία; Πόσοι ξαγρύπνησαν σε “συνόδους κορυφής” για να βρουν λύση σε αυτό το πρόβλημα και να εξετάσουν τρόπους να φιλοξενήσουν ανθρώπους που φεύγουν με σαπιοκάραβα από την Αφρικανική Ήπειρο και από τη Μέση Ανατολή για την ευρωπαϊκή γη;
Οι μετρημένες δηλώσεις συμπάθειας, τα τηλεγραφήματα ανησυχίας, τα ρεπορτάζ των διεθνών Μ.Μ.Ε δεν αρκούν, δεν σώζουν ζωές, δε σταματούν το κακό, δεν απαλύνουν τον πόνο δε μετριάζουν τη δυστυχία.
Ήρθε ο καιρός να σηκώσουμε όλοι μας τα μανίκια, να βρούμε όλοι μαζί τη λύση που απαιτείται για να σταματήσουν αυτές οι τραγωδίες. Και πάνω απ’ όλα, αυτοί που είναι υπεύθυνοι για αυτή την τραγωδία αυτοί που προκάλεσαν αυτήν την εξαθλίωση με τους πολέμους και τις συνεχείς στρατιωτικές παρεμβάσεις ας αναλογιστούν και ας αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί. Και δεν είναι μικρό αυτό το μερίδιο. Το πρόβλημα, δεν είναι μόνο ελληνικό ή ιταλικό. Αφορά ολόκληρη την Ευρώπη, αφορά τις ΗΠΑ και κυρίως αυτές, διότι οι ΗΠΑ οργάνωσαν τις πολεμικές επιχειρήσεις και ηγήθηκαν στους πολέμους που έγιναν και γίνονται στα μέρη της απερίγραπτης εξαθλίωσης. Ποιος βομβάρδισε τη Λιβύη, για να υπάρξει το απερίγραπτο χάος που επικρατεί σήμερα εκεί; Ποιος ενθάρρυνε και βοήθησε στην ανάπτυξη του εμφυλίου πολέμου στη Συρία βοηθώντας και ενισχύοντας τους «Τσιχαντιστές» τότε και ποιος βομβαρδίζει τη χώρα σήμερα;
Ποιος κατέστρεψε το Ιράκ; Το Αφγανιστάν; Υπάρχουν πάρα πολλά ποιος; Και ακόμα πιο πολλά γιατί;;;
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ευρωπαϊκό. Είναι κυρίως και πρόβλημα των ΗΠΑ.
Αλήθεια που είναι ο ΟΗΕ; Γιατί κωφεύει και γιατί εθελοτυφλεί; Σε άλλες περιπτώσεις γιατί είναι τόσο πολύ δραστήριος και ενεργητικός;
Αλήθεια πού είναι οι Ανθρωπιστικές μη Κυβερνητικές Οργανώσεις; Πού είναι οι «ακτιβιστές»; Αναρωτιέμαι, τι θα γινόταν αν οι «Ακτιβιστές» επιχειρούσαν δυναμικά, όπως κάνουν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, να μεταφέρουν τους πρόσφυγες πολέμων στις χώρες, που οι ίδιοι θα επέλεγαν;;; Στη χειρότερη περίπτωση, το δράμα των προσφύγων θα διεθνοποιούταν και ίσως βρισκόταν κάποια λύση.
Πού είναι, πραγματικά, η Ευρώπη της αλληλεγγύης και του διαχρονικού πολιτισμού; Παίζει την κολοκυθιά μεταθέτοντας η μία χώρα τις ευθύνες στην άλλη. Τι ειρωνεία, τι χλευασμός, τι υποκρισία, τι απογοήτευση!
Και ακόμα κάτι. Το πρόβλημα δεν το δημιούργησαν ούτε το δημιουργούν οι λεγόμενοι «δουλέμποροι». Στη χειρότερη περίπτωση, αυτοί, οι λεγόμενοι «δουλέμποροι», εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη δυστυχία και επωφελούνται από αυτήν. Ίσως όμως, σε κάποιες περιπτώσεις, να έσωσαν και ζωές. Το πρόβλημα όμως δε θα λυνόταν και αν ακόμα εξαφανίζονταν οι δουλέμποροι.
Ας μην αναπαράγουμε τον Δον Κιχώτη κυνηγώντας φαντάσματα.
«Αρκετά»!
Το ανωτέρω άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2015. Ξαναδημοσιεύτηκε, προσαρμοσμένο, το Σεπτέμβρη του 2015 και τον Απρίλιο του 2016. Το ξαναδημοσιεύουμε, σήμερα, με τα νέα δεδομένα, επειδή το πρόβλημα παραμένει και είναι ιδιαίτερα επίκαιρο και μεγάλης έντασης.
|
|
|
Θέλεις να λέγεσαι «Αριστερά»;
...Προαπαιτούμενα!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
ΚΡΙΜΑ γιατί και τούτοι οι κυβερνώντες, ζούν σε ένα γυάλινο περιβάλλον
μιας επικίνδυνης και ψεύτικης αίσθησης βεβαιότητας, για οτιδήποτε κι
αν πράττουν. Τυφλωμένοι απο την αυταρέσκειά τους για τον τρόπο που
διοικούν και παρασυρμένοι από μια περίεργη σιγουριά, ότι οι πολίτες θα
κατανοήσουν πως αυτοί κάνουν τα πάντα και ακόμα παραπάνω για το καλό
τους, αν και ψαρεύουν σε δύσκολα νερά, έχασαν την ταυτότητα τους ως
αριστεροί, αλλά και την αίσθηση του κινδύνου που διατρέχουν να
εισπράξουν τον διασυρμό από τον ιστορικό του παρόντος και του
μέλλοντος. Το χειρότερο όμως γιαυτούς είναι ότι θα εισπράξουν την
μήνιν της κοινωνίας και για «εγκληματικές» πολιτικές του παρελθόντος,
αμαρτίες που δεν τους αναλογούν...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι όποιες αναλύσεις, άρθρα και τοποθετήσεις δεν λύνουν
προβλήματα. Ο κόσμος βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο για πολλοστή
φορά από την αρχή της εθνικης οικονομικής κατρακύλας. Τα φορολογικά
βάρη και το «ξάφρισμα» μισθών και συντάξεων, επέφεραν την εξαθλίωση
εκατομμυρίων νοικοκυριών, καθώς και μια, ανεξήγητη μεν, πραγματική δε,
κατάσταση «λαϊκής νάρκωσης» αφού εκατοντάδες άδικα μέτρα περνούν από
την Βουλή με τον όρο «προαπαιτούμενα» - θυσία στον βωμό μιας απέλπιδας
προσπάθειας ανάκαμψης της οικονομίας, που τρέφει ο διεθνής δανεισμός
των μεγάλων τοκογλύφων.
ΑΥΤΟ το βαρέλι της χειρότερης περιόδου της μεταπολεμικής ιστορίας μας,
δεν είχε, αλλά ούτε ως φαίνεται θα αποκτήσει ποτέ πάτο... Διότι εάν
είχε, σήμερα θα ξεχείλιζε από τα δισεκατομμύρια των φόρων που
«φόρτωσαν» τον κόσμο τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις, το «ριφιφί» σε
ότι κινείται μέσα και έξω από τα σπιτικά των Ελλήνων, θα ξεχείλιζε ο
ιδρώτας εκατομμυρίων συνταξιούχων που έπεσαν θύματα μιας «εθνικής
κλοπής» των ασφαλιστικών τους ταμείων, θα ξεχείλιζαν οι ελπίδες και τα
όνειρα των νέων οι οποίοι φορτωμένοι με δύναμη στα χέρια και στο
μυαλό, μεταναστεύουν κατά κύματα σαν αποδημητικά πουλιά στο εξωτερικό,
γιατί η πατρίδα τους, τους θέλει... αραχτούς και άνεργους στα
καφενεία!
ΤΟ σύνδρομο υποτακτικότητας απέναντι στους οικονομικά ισχυρούς της
Ευρώπης, δεν το έχουν μόνον οι σημερινοί που μας κυβερνούν. Το βρήκαν
και αυτοί από τους προηγούμενους και οι προηγούμενοι με την σειρά τους
από τους πιο πριν απ´αυτούς. Το πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει η χώρα,
ενώ εκλέχθηκε νομίμως και στα συνταγματικά πλαίσια βεβαίως, δεν
συγκεντρώνει όμως τα πραγματικά «προαπαιτούμενα». Εμπειρία,
αποφασιστικότητα, έμπνευση, στρατηγική και ειλικρίνεια και τιμιότητα
απέναντι σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
ΚΑΙ τούτη η κυβέρνηση δεν έχει «καλές σχέσεις» με καμία, απολύτως
καμία κοινωνική τάξη. Κάθε λίγο δεν χάνει ευκαιρία να διαψεύδει (και
να πολεμάει) τον εαυτό της! Μάλιστα την τελευταία φορά, προκλητικότατα
κοροϊδεύει τους Έλληνες, αφού όχι μόνο δεν καταργεί τον ΕΝΦΙΑ όπως
διατυμπάνιζε, αλλά αντίθετα τον αυξάνει! Και τον αυξάνει κατά ένα
εκατομμύριο πολίτες! Προαπαιτούμενο για να είσαι αριστερός θα πρέπει
να έχεις με το μέρος σου τουλάχιστον ένα κομμάτι της ελληνικής
κοινωνίας. Τουλάχιστον...
|
|
|
Αρθρο
Γεωστρατηγικές αλλαγές στη Μεσόγειο και οι επιπτώσεις τους
του Σήφη Βαλυράκη,πρώην υπουργού
|
Η παγκοσμιοποίηση χαρακτηρίζεται σήμερα από έντονη πολιτική,
οικονομική, πολιτισμική και τεχνολογική αλληλεξάρτηση στο διεθνές
σύστημα και ταυτόχρονα από εντεινόμενο ανταγωνισμό ισχύος διαφόρων
κρατών, που θυμίζει την περίοδο προ του Α΄ παγκοσμίου πολέμου. Οι
ραγδαίοι ρυθμοί εξέλιξης της γνώσης και της τεχνολογίας δημιουργούν
νέα δεδομένα και διακυμάνσεις ισχύος, που οδηγούν μοιραία σε
σημαντικές ανακατατάξεις. Οι συσχετισμοί δυνάμεων αλλάζουν και οι
συμμαχίες μεταβάλλονται.
Οι ΗΠΑ παραμένουν το ισχυρότερο κράτος στο πολυπολικό σύστημα. Η
απουσία όμως μιας απόλυτης ηγεμονίας, αφήνει κενά και οδηγεί διάφορες
χώρες σε ανταγωνισμούς ισχύος για να προωθήσουν τα συμφέροντα τους.
Η διεθνής αποκέντρωση επιτρέπει σε ανερχόμενες δυνάμεις να επιδιώκουν
ηγεμονικό ρόλο επιρροής σε περιφερειακό επίπεδο. Δημιουργούνται έτσι
περιφερειακά σχήματα γεωπολιτικού ανταγωνισμού.
Η Ανατολική Μεσόγειος και η Μέση Ανατολή είναι περιφέρεια, όπου οι
δυναμικές αυτές, προκαλούν γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Η κλιμάκωση
της τουρκικής επιθετικότητας και η ψυχρότητα στις σχέσεις ΗΠΑ -
Τουρκίας αλλάζουν τα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή μας.
Ο κόσμος μας έχει ολοένα αυξανόμενες ενεργειακές ανάγκες που
καλύπτονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από ορυκτά καύσιμα και κυρίως από
φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα είναι
εξαιρετικά ευαίσθητο στην επάρκεια, την ασφάλεια τροφοδοσίας, στα
αποθέματα αλλά και τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου.
Το περίφημο «peak oil» (το μέγιστο της ποσότητας άντλησης) δεν
σημαίνει την εξάντληση του πετρελαίου. Επειδή όμως η διεθνής ζήτηση
έχει συνεχή αυξητική τάση, σημαίνει ότι οι διεθνείς τιμές του
πετρελαίου θα αρχίσουν να αυξάνονται όταν το peak oil θα αρχίσει να
λειτουργεί. Αυτό θα συμβεί όταν εξαντλήσουμε τα μισά οικονομικά
αντλήσιμα αποθέματα του πλανήτη. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτό ίσως
έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει. Έτσι τα θέματα εκμετάλλευσης των
υποθαλάσσιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων μπαίνουν πολύ ψηλά στις
προτεραιότητες των διαφόρων κρατών και συνεπώς τα θέματα που αφορούν
τον ορισμό της υφαλοκρηπίδας, της Αποκλειστικής Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)
κλπ, έρχονται πιεστικά στο διεθνές προσκήνιο.
Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που μας αφορά άμεσα, φέρεται να
διαθέτει σημαντικές ποσότητες υποθαλάσσιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων
στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, στην Νότια Κρήτη και κυρίως στην λεκάνη του
Ηροδότου.
Η Νοτιοανατολική Μεσόγειος αναμένεται λοιπόν στο μέλλον να
διαδραματίσει ένα σημαντικότατο ρόλο στην ασφάλεια του εφοδιασμού των
υδρογονανθράκων των κρατών όλης της περιοχής αλλά βέβαια και της
Ευρωπαϊκής Ένωσης που εξαρτάται ενεργειακά σε πολύ μεγάλο βαθμό από
την Ρωσία.
Η Αραβική Άνοιξη και η εντεινόμενη κρίση στη Μέση Ανατολή, μεταβάλλουν
το οικονομικοπολιτικό σκηνικό στην ανατολική Μεσόγειο, γεγονός που
επηρεάζει και την Ελλάδα, που βρίσκεται στη μέση ενός γεωπολιτικού
κυκλώνα και ταλανίζεται από την κρίση χρέους και τα προβλήματα της
Ευρωζώνης.
Η Τουρκία αμφισβητεί ελληνικά νησιά, ακόμα και την Γαύδο, τον ελληνικό
εναέριο χώρο (10 μίλια) και τα δικαιώματα μας σε ότι αφορά την
επέκταση της κυριαρχίας μας στη θάλασσα στα 12 μίλια (χωρικά ύδατα 6
μίλια) και απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο (Casus belly). Οι Τούρκοι
επιμένουν ότι η Κύπρος αποτελείται από δύο κράτη και η αποκαλούμενη
«νότιος» Κύπρος έχει περιορισμένη ΑΟΖ. Αρνούνται τα δικαιώματα ΑΟΖ,
στο Καστελόριζο.
Οι Τούρκοι προσπαθούν έτσι να αποκόψουν την Ελλάδα από την Κύπρο και
να αποκτήσουν αυτοί κοινά οικονομικά θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.
Μετά την ήττα στη Συρία του Ισλαμικού Κράτους (ISIS), η Τουρκία
μετατρέπεται σε διεθνή παίκτη, διαμορφώνει συμμαχίες με τη Ρωσία και
το Ιράν και ελίσσεται διαπραγματευτικά ανάμεσα στις υπερδυνάμεις.
Με την εισβολή στο Αφρίν η Τουρκία προσπαθεί να αμυνθεί η ίδια, στους
σχεδιασμούς για τον διαμελισμό της, με τη δημιουργία «Κουρδικού
Κράτους» μέσα στα σύνορά της. Εξυπηρετεί τη Ρωσία και επιτίθεται στις
ένοπλες ομάδες του ΠΚΚ, των Κούρδων που εξοπλίζονται και εκπαιδεύονται
από τις ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ ανέχονται λόγω του ότι οι Τούρκοι οργανώνουν και εξοπλίζουν
αντικαθεστωτικές δυνάμεις που αντιτίθενται στον Άσαντ και βεβαίως
εισβάλουν και αντιπαρατίθενται στρατιωτικά, με τον υποστηριζόμενο από
την Ρωσία εχθρό τους, την Συρία.
Αυτά όμως μας αφορούν. Ο Ερντογάν οραματίζεται την αναβίωση της
«Οθωμανικής Αυτοκρατορίας». Στόχος του είναι η δημιουργία μιας «ζώνης
περιφερειακής ασφάλειας», υπό την τουρκική ηγεμονία που από τα
Βαλκάνια, το Αιγαίο, την Κύπρο, φτάνει στο Βόρειο Ιράκ («τα σύνορα
της καρδιάς μας»). Ο Ερντογάν απαιτεί τον διαμοιρασμό των κοιτασμάτων
υδρογονανθράκων μεταξύ «Βόρειας και Νότιας Κύπρου». Είναι το ίδιο
σενάριο που προωθεί έντεχνα για το Αιγαίο.
Οι μεγάλες ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή
είναι πραγματικότητα. Τα διάφορα κράτη με συμφέροντα στην περιοχή
αναζητούν νέες ισορροπίες στο νέο διεθνές περιβάλλον που
διαμορφώνεται. Δεν μπορούμε λοιπόν να εφησυχάσουμε με εγγυήσεις από
μια τάξη πραγμάτων που αναθεωρείται.
Από το «Δεν διεκδικούμε, Δεν παραχωρούμε», πρέπει να περάσουμε στο «Τι
επιδιώκουμε στα νέα διεθνή δεδομένα». Να κάνουμε αισθητή την παρουσία
μας, στις όποιες διαδικασίες αφορούν το διεθνές γίγνεσθαι. Η απόσυρση
των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής από τη Βόρεια Κύπρο είναι
το αυτονόητο. Η δημιουργία αποστρατικοποιημένης ζώνης υπό διεθνή
έλεγχο στη Τουρκία, σε βάθος τουλάχιστον 500 χιλιομέτρων από τα
Μεσογειακά παράλια, θα μπορούσε να αποτελέσει ελαχίστη εγγύηση
ασφάλειας και σταθερότητας στη περιοχή μας.
Η προσήλωση μας στις διεθνείς συνθήκες και η «ευέλικτη ανταπόκριση»
στις τουρκικές προκλήσεις πρέπει να είναι η βασική κατεύθυνση της
πολιτικής για την εθνική μας ασφάλεια. Υπάρχει άμεση ανάγκη πιστεύω
μιας επίκαιρης, ολοκληρωμένης, αποτελεσματικής, εθνικής στρατηγικής
αποτροπής, απέναντι στην Τουρκική επιθετικότητα και εξασφάλισης της
ειρήνης στην περιοχή μας.
*Ο Σήφης Βαλυράκης είναι πρώην υπουργός-ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.
AΠΕ-ΜΠΕ
|
|
|
ΕΛΛΑΔΑ-ΙΤΑΛΙΑ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Οι σκιές του σκοτεινού παρελθόντος της Ευρώπης
Γράφει ο Γαβριήλ Μανωλάτος
Καθηγητής διεθνούς οικονομίας και ανάπτυξης
|
Οι ιταλικές εκλογές σχετίζονταν κυρίως από το μεταναστευτικό ζήτημα. Τα αντιμεταναστευτικά συναισθήματα συνδυάστηκαν με τα έντονα αντιευρωπαϊκά.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία της κρίσης της Ιταλίας. Η έλλειψη βοήθειας στη μεταναστευτική κρίση έστρεψε τους Ιταλούς προς τον αντιευρωπαϊσμό. Η Ε.Ε δεν έχει απεριόριστο χρόνο στη διάθεσή της για να διορθώσει την κατάσταση.
Όπως η Ελλάδα, η Ιταλία άλλαξε από μια πολύ φιλοευρωπαϊκή χώρα σε μια έντονα ευρωσκεπτικιστική με έντονο αντιευρωπαϊσμό εντός σχετικά λίγων μηνών. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο εμφανές αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ιταλία ήταν ιδρυτικό κράτος μέλος της Ε Ε (ΕΟΚ).
Υπάρχουν πολλοί εσωτερικοί λόγοι για τα πολιτικά, τα κοινωνικά και τα οικονομικά προβλήματα και στις δυο χώρες. Η έλλειψη όμως ουσιαστικής αλληλεγγύης της Ε.Ε. προς ένα ασθενέστερο μέλος που αναλαμβάνει το βάρος ενός ευρωπαϊκού προβλήματος, επιδείνωσε δραματικά την κατάσταση. Η νομισματική ένωση (το ευρώ) σχεδιάστηκε και δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να κυριαρχήσει η δεσπόζουσα οικονομία, η Γερμανία, επί των ασθενέστερων αλλά και των λιγότερων εύρωστων οικονομιών.
Για άλλη μια φορά η Ε.Ε. αντιμετωπίζει μια κρίσιμη απειλή από την ασταμάτητη άνοδο του αντιευρωπαϊσμού και του ευρωσκεπτικισμού. Η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή και πιο δύσκολη από την περίπτωση της Ελλάδος. Αναδύονται οι σκιές του σκοτεινότερου παρελθόντος της Ευρώπης…
Αν δεν μάθει η ΕΕ, θα ακολουθήσουν χειρότερα.
|
|
|
|
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΚΔΙΔΕΙ ΤΟΥΡΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΟΥΣ 8 ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ
Γράφει ο Γαβριήλ Μανωλάτος
|
Η ελληνική δικαιοσύνη αποφάσισε τη μη έκδοση των 8 Τούρκων αξιωματικών που συμμετείχαν στο πολύνεκρο φασιστικό πραξικόπημα της Τουρκίας και παραδίδει τον 45χρονο Τούρκο αγωνιστή Τουργκούτ Καγιά στην Τουρκία μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου υπέρ της έκδοσής του. Η απόφαση αυτή θέτει ανοιχτά τη ζωή του σε κίνδυνο.
Ο Τούρκος δημοσιογράφος και ιστορικός, Τουργκούτ Καγιά ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Έχει υποστεί επανειλημμένα σοβαρά βασανιστήρια από τις τουρκικές αρχές και έχει περάσει χρόνια στην απομόνωση (6 χρόνια σε κελιά τύπου F) εξαιτίας των αγώνων του για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Συνελήφθη αρχικά στα μέσα Απριλίου του 2015 μαζί με άλλους τρεις Τούρκους σε μια συντονισμένη πανευρωπαϊκή επιχείρηση κατά μελών της ΑΤΙΚ, της Συνομοσπονδίας Τούρκων Εργατών στην Ευρώπη.
Απελευθερώθηκε και συνελήφθη εκ νέου τον περασμένο Φεβρουάριο από τις ελληνικές αρχές ύστερα από ερυθρά αγγελία της Ιντερπόλ.
«Η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι άδικη και υποκρύπτει πολιτική συμφωνία ή συμπαιγνία με την καταπιεστική κυβέρνηση της Τουρκίας υπό την ηγεσία του Ερντογάν και του ΑΚΡ…»
Τα αντιδραστικά κράτη συνεργάζονται ενάντια στους επαναστάτες και τους αγωνιστές. Εμείς γιατί;
|
|
|
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
«Εθνάρχης» με εθνικές συμφορές
Γράφει ο Γαβριήλ Μανωλάτος
|
Με αφορμή το ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη οι πολιτικοί φίλοι του εκθειάζουν τα «οράματά» του και τα «επιτεύγματά» του και τον αναγορεύουν ως «εθνάρχη».
Ανθρώπινα δεν θα τον κρίνω γιατί δεν τον γνώρισα. Μόνο να πω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του.
Για την πολιτική του διαδρομή, τώρα μετά το ετήσιο μνημόσυνο του, να αναφέρω τα εξής τα οποία έζησα, όπως και όλοι οι Έλληνες της γενιάς μου, και τα οποία δεν ξεχνιούνται:
ΔΕΝ μπορεί να ξεχαστεί ο ρόλος του για την λεγόμενη «αποστασία» που μαζί με τον Πέτρο Γαρουφαλιά και το παλάτι έκαμαν το πραξικόπημα εκείνο, εναντίον του Γεωργίου Παπανδρέου του «Γέρου της Δημοκρατίας».
ΔΕΝ ξεχνιούνται τα λεγόμενα Ιουλιανά και ο θάνατος (δολοφονία) του Σωτήρη Πέτρουλα το 1965.
ΔΕΝ ξεχνιέται η 7χρονη Χούντα που ακολούθησε ως αποτέλεσμα της αποστασίας.
ΔΕΝ ξεχνιέται η διχοτόμηση της Κύπρου ως αποτέλεσμα των ενεργειών της Χούντας.
ΔΕΝ ξεχνιέται το μίσος του για τον Μακάριο της Κύπρου που τον αποκαλούσε «μωροκαλόγηρο».
ΔΕΝ ξεχνιέται η δολοφονία του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα στην Πάτρα το 1991 από στέλεχος της ΝΔ για να υπερασπιστεί την εκπαιδευτική πολιτική τού πρωθυπουργού που ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Οι πελατειακές σχέσεις και η διαπλοκή, ήταν ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής του διαδρομής και δράσης. Ο Στέφανος Μάνος πρώην υπουργός του, έγραψε σε νεκρολογία του στην καθημερινή, για να τον εξυμνήσει: «Ηγεμόνευε τηρώντας και τους παραδοσιακούς κανόνες των πελατειακών σχέσεων…»
Ο λαός, που όλα αυτά τα γνωρίζει και τα έχει ζήσει και τα έχει υποστεί, ξέρει να δίνει και τα αντίστοιχα εύσημα και τους ανάλογους τίτλους…
Να συγχωρούμε, ναι. Αλλά ας μην αναγορεύουμε και εθνάρχες όσους ευθύνονται για εθνικές συμφορές…
|
|
|
"Η δική μου πατρίδα"
Γράφει ο Δημήτρης Π. Οικονόμου
|
Γεννήθηκα τον Ιούλιο του 1979, μεγάλωσα μέσα στη μεταπολίτευση. Όλα μου τα βιώματα είναι άμεσα συνδεδεμένα με τη περίοδο όπως αυτή καθορίστηκε από την ηγεμονική παρουσία της Δημοκρατικής παράταξης. Ακόμα και η περίοδος 1989-1993 είναι εντυπωμένη στη μνήμη μου σαν ένα μικρό κακό διάλειμμα.
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία με ιστορικές αναφορές αλλά και να αποκτώ μια καλυτερη εικόνα για το τι γίνεται εκτός Ελλάδας, άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό που ζούσα δεν ήταν δεδομένο ή έστω συνηθισμένο. Η περίοδος της κοινωνικής ειρήνης, της υγιούς πολιτικοποίησης ακόμα και σε εφηβική ηλικία, η όσμωση μεταξύ συμμαθητών μου προερχόμενων απο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις δεν ήταν ούτε δεδομένα ούτε συνηθισμένα. Στην πραγματικότητα μεγάλωσα βιώνοντας στην καθημερινότητα μου τη δημιουργία μίας νέας χώρας. Μιας χώρας εθνικής συμφιλίωσης και αυτοπεποίθησης, ανάκαμψης, δικαιωμάτων και δημοκρατίας. Μιας χώρας που αποκτούσε οικονομικές, κοινωνικές δυνατότητες, επιλογές και μεσαία τάξη. Είδα με παραδείγματα από τους φίλους και συμμαθητές μου τι σημαίνει η κοινωνική κινητικότητα. Τι σημαίνει να μην υπάρχουν όρια στο που μπορείς να φτάσεις στη ζωή σου απο το περιβάλλον στο οποίο έχεις γεννηθεί.
Έζησα την περίοδο που έμπαιναν οι βάσεις του κοινωνικού δικτύου προστασίας για τους πιο αδύναμους Έλληνες αλλά και της ανάπτυξης που μας έφερε μέσα στις είκοσι πλουσιότερες χώρες του κόσμου. Την περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είχαν την δυνατότητα να επενδύσουν στον εαυτό τους, στα παιδιά τους, στο μέλλον τους. Έζησα την περίοδο της δημιουργίας πλούτου, έζησα την περίοδο της μεγάλης επένδυσης της ελληνικής οικογένειας στη νέα γενιά. Με σπουδές σχεδόν για όλους τους νέους, πολλές φορές μακρυά απο το πατρικό τους, αρκετές φορές στο εξωτερικό. Είναι σε μεγάλο βαθμό οι άνθρωποι σήμερα, που πλήτωνται απο την ανεργία αλλά και αυτοί που δίνουν τη μάχη να κρατηθούν στην αγορά εργασίας έστω και με μισθούς πείνας. Είναι όμως και ο κρυμμένος θυσαυρός της πατρίδας μας ο οποίος είτε σιγά σιγά φεύγει στο εξωτερικό είτε μένει στην Ελλάδα και προσφέρει ένα ελάχιστο απο αυτά που πραγματικά είναι ικανό να προσφέρει.
Ήταν όλα καλά την περίοδο της μεταπολίτευσης;
Η απάντηση είναι προφανώς όχι.
Πολλά ήταν τα προβλήματα που δε λύθηκαν και επίσης αρκετά αυτά που δημιουργήθηκαν. Αλλοιώθηκαν και άλλαξαν οι κοινωνικές μας συμπεριφορές. Μπήκαν οι «βάσεις» του άκρατου ατομικισμού, της ανάδειξης του χρήματος σαν μοναδικό μέτρο κοινωνικής καταξίωσης, στην παντελή απουσία καθημερινού πολιτισμού, στις μεταξύ μας σχέσεις, στις οποιεσδήποτε συναλλαγές μας. Υπηρξέ όμως και ένα σημαντικότερο πρόβλημα. Αναδείχτηκε η τάση μας να κρύβουμε τα προβλήματα μας κάτω απο το χαλί. Όχι μόνο να μην τα αντιμετωπίζουμε αλλά να μην τα συζητάμε, να μην τα αναγνωρίζουμε καν. Έτσι αυτά οξύνωνται, η συλλογική μας πλάνη συνεχίζεται και όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, η έκρηξη είναι πολύ μεγαλύτερη απο αυτή που θα έπρεπε.
Αυτή τη περίοδο ζούμε σήμερα. Και για μια ακόμα φορά έχουμε δημιουργήσει μια συλλογική πλάνη. Μια αυταπάτη που απο τη μία ακυρώνει όλα τα τεράστια επιτεύγματα που δημιουργήσαμε, ενώ την ίδια ώρα συνεχίζει να κρατάει καλά κρυμένες τις αιτίες που μας οδήγησαν εδώ.
Η αλήθεια όμως δεν μπορεί να κρύβεται για πάντα. Έρχεται η πραγματικότητα και μας ταρακουνάει. Μικρές ή μεγαλύτερες επιτυχίες του παρελθόντος δείχνουν οτι μπορούμε καλύτερα. Σίγουρα αξίζουμε καλύτερα. Μας λείπει όμως η συνέχεια, ίσως γιατί μας λείπει η συνέπεια. Ξαναθυμόμαστε το Euro στο ποδόσφαιρο, τη διοργάνωση των Ολυμπιακών, την είσοδό μας στην Ευρωζώνη, την εθνική συμφιλίωση, το κοινωνικό κράτος, τη δημιουργία της μεσαίας τάξης και τόσα άλλα που μας έκαναν καλύτερους. Πολλές είναι οι επιτυχίες μας, πολλές οι νίκες μας, πολύς ο δρόμος που διανύθηκε απο την χούντα και μετά. Ένας δρόμος που μας ανέδειξε στις 20 πλουσιότερες χώρες του κόσμου.
Υπήρξε όμως όραμα, σχέδιο, συλλογική δράση, πολιτική εκπροσώπηση και τεχνοκρατική επάρκεια. Υπήρξε κοινωνική ομοφωνία και εθνική αυτοπεποίθηση.
Υπήρχε και πλαίσιο. Πλαίσιο αρχών και αξιών. Πλαίσιο που το έθεσε η ηγεμονεύουσα δημοκρατική παράταξη. Υπήρξε αφήγηση που προσδιόριζε, και αιτιολογούσε την πορεία. Έδειχνε σε κάθε βήμα το δρόμο.
Η σημερινή κατάσταση είναι δυστυχώς το τελικό στάδιο σήψης μίας περιόδου που προσέφερε πολλά.
Πρέπει να οραματιστούμε την επόμενη μέρα στη πατρίδα μας. Να τη σχεδιάσουμε. Να διαμορφώσουμε μία νέα κοινωνική πραγματικότητα υπέρ του πολίτη και να δουλέψουμε γι’ αυτήν. Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα, τόσο πιο γρήγορα θα φύγουμε απο τη σημερινή κατάσταση σήψης.
Πρέπει να ονειρευτούμε και να σχεδιάσουμε μια Ελλάδα χωρίς ανεργία, με μισθούς αξιοπρεπείς, την Ελλάδα που προάγει τη δημιουργικότητα, το επιχειρείν, που θεσμικά διαχειρίζεται δίκαια και αποτελεσματικά την αξιοκρατία για να διασφαλίζει την αξιοπρέπεια. Μια Ελλάδα πατρίδα του οικουμενικού ελληνισμού, κοιτίδα αξιών και παραγωγής νέας γνώσης. Μια Ελλάδα που επιστρατεύει όλα της τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, ανοιχτή, φιλόξενη και αρωγό σε όλους ανεξάρτητα απο κοινωνική τάξη, σεξουαλικό προσανατολισμό, θρησκευτικά πιστεύω. Μια Ελλάδα που προσφέρει σύγχρονη πραγματικά δωρεάν παιδεία σε όλους, υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας, ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους, που δεν θα αφήνει πίσω κανέναν και παράλληλα θα δείχνει το δρόμο στους πιο ικανούς. Μια Ελλάδα που θα παραδίδει στα παιδιά της όχι χρέη, αλλά τις βάσεις για να χτίσουν ένα καλύτερο αύριο. Μία Ελλάδα με ευκαιρίες για τους νέους και φροντίδα για τους παππούδες και γιαγιάδες της. Μία Ελλάδα που θα μπορούμε να εμπιστευτούμε ξανά ο ένας τον άλλον, το κράτος τον πολίτη και ο πολίτης το κράτος. Μια Ελλάδα με ισχυρή φωνή διεθνώς, αξιόπιστο πόλο σταθερότητας και δημοκρατίας στην περιοχή μας. Μια Ελλάδα που θα τη ζηλεύουν όλοι όχι μόνο για τη φυσική της ομορφιά αλλά και για όλα όσα θα έχουμε χτίσει μαζί.
Για να γίνουν όλα αυτά χρειαζόμαστε τη μεσαία τάξη δυνατή. Ο καθένας απο τους πολλούς να έχει τη δύναμη να μπορέσει να δώσει στα παιδία του τουλάχιστον αυτά που ο ίδιος πήρε απο τους δικούς του γονείς. Τη δύναμη να ονειρευτεί ένα καλύτερο μέλλον και να δουλέψει για αυτό. Να αποκτήσει πάλι ο λόγος του δύναμη και να ξαναβρεθεί στο κέντρο της προσοχής.
Δεν χρειάζομαστε πολλά για να το πετύχουμε. Πίστη στο στόχο, σχέδιο δράσεων, πνεύμα συνεργασίας και διάθεση για δουλειά.
Προσωπικά δηλώνω παρών στη προσπάθεια αυτή. Με πραγματική όρεξη, πολλές δυνάμεις, διάθεση για ρήξεις, και πέισμα ως τη νίκη. Με ακαδημαϊκή επάρκεια μπορώ να υποστηρίξω το σχέδιο, με επαγγελματική εμπερία να το υλοποιήσω και με νεανική ορμή να το επιβάλλω. Ξέρω πολύ καλά ότι ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Ξέρω όμως συγχρόνως ότι ο κούκος δεν είναι ένας, είμαστε πολλοί.
Είμαστε περισσότεροι απο όσοι φανταζόμαστε. Ήρθε η ώρα να πετάξουμε απο την ασφάλεια της φωλιάς μας, να βγούμε έξω, να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον, να δυναμώσουμε ο ένας τον άλλον, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Για να πάμε όλοι πιο μπροστά να πάμε όλοι πιο καλά, να φτάσουμε πιο κοντά στο στόχο. Πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι γίνεται.
|
|
|
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ
Όσκαρ ... αντοχής!
Γράφει ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ
|
-
ΠΡΕΠΕΙ οι Έλληνες να έχουμε γίνει πολύ υπομονετικός, σκληρός και ανθεκτικός λαός. Σε τέτοιο βαθμό που να μην μας ξεπερνά κανείς άλλος λαός στον κόσμο. Ακόμα και οι βασανισμένοι Αφρικανοί αλλά και οι σκλάβοι της εποχής των πειρατών, έρχονται δεύτεροι σε αντοχές, βάσανα και κακουχίες, μετά απο εμάς...
•Πως γίνεται συμπατριώτες πολιτικοί να παίρνουν τέτοιες σκληρές και άδικες και προσβλητικές για τον πληθυσμό αποφάσεις και να μην γυρνάει ο τόπος ανάποδα απο διαδηλώσεις και αντιδράσεις; Μύτη δεν άνοιξε τόσα χρόνια μνημονίων που καταλήστευσαν τα ελληνικά νοικοκυριά.
•Πως γίνεται να χάνουν οι Έλληνες το βίος τους να τους περιγελούν μια χούφτα άνθρωποι και να μην ξεσηκώνονται και οι πέτρες;
•Πως αντέχεται να συντελείται ένα εθνικό έγκλημα σε βάρος της νεολαίας μας, που της στερούν το μέλλον, την δημιουργία οικογένειας και να μην πέφτει ...ντουφεκιά ;
•Ποιοί είναι αυτοί και πόσο "βολεύτηκαν" για να διατηρούν στην αδράνεια και την ανυπαρξία τα εργατικά συνδικάτα την ώρα που καταργήθηκε ο όρος εργασία στην Ελλάδα και καθιερώθηκε με νόμους η δουλεία;
•Πόσο πιο αναίσθητη κοινωνία μπορεί να γίνουμε όταν δεν αντιδρούμε σε κείνους που μας ληστεύουν κανονικά και ενώ εισβάλουν στο σπίτι μας απο πόρτες και παράθυρα σαν τους κοινούς κλέφτες, μας προτρέπουν κι απο πάνω να κάνουμε οτι ...κοιμόμαστε;
•Πόσο αναισθητικό μας έδωσαν για να αποδεχόμαστε χωρίς αντίδραση την κατάσχεση των κόπων μιας ζωής, των ασφαλιστικών κρατήσεων και δικαιωμάτων για τους απόμαχους της δουλειάς, αλλά και της κλοπής του ονείρου για το μέλλον των νέων μας;
•Πως μπορούμε να συγχωρούμε και να επανεκλέγουμε όσους διαχρονικά συνήργησαν στην υποβάθμιση της ζωής μας, με νομοθετήματα που μας γύρισαν μισό αιώνα πίσω;
•Πως μπορούμε να ανεχόμαστε να μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε ενοίκιο στο ίδιο μας το σπίτι; Και κάποιοι να μας κοροϊδεύουν οτι θα καταργήσουν αυτόν τον απίστευτο και άδικο φόρο;
•Πως μπορούμε να χειροκροτούμε εκείνους που διαχρονικά μας κορόιδεψαν, λέγοντας οτι αμέσως μόλις τους εκλέγαμε θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ ή θα έσκιζαν τα μνημόνια;
•Πως γίνεται να ξεχάσουμε την ζημιά στα εργασιακά που προξένησαν οι προηγούμενοι και ολοκλήρωσαν οι επόμενοι, οδηγώντας την εργατική τάξη της χώρας στον μεσαίωνα;
•Πώς αντέχουμε την εθνική ταπείνωση με την απίστευτη ομηρία στρατιωτών μας απο σύμμαχο χώρα; Γιατί να είμαστε τόσο αδύναμοι ώστε να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας που φυλάνε τα σύνορα;
•Πως μπορούμε και υπομένουμε να βλέπουμε τους πατεράδες και τις μανάδες μας να φεύγουν θλιμμένοι, ανήσυχοι και απογοητευμένοι απο τη ζωή, επειδή αφήνουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους σε μια χώρα και μια κατάσταση αβεβαιότητας για το μέλλον;
-
ΟΠΟΙΑ απάντηση και να δώσει κανείς λογικός, χωρίς κομματική ταυτότητα και όφελος, θα πρέπει να έχει τον ίδιο παρονομαστή. Κανείς σ´αυτόν τον τόπο δεν πρέπει να αισθάνεται άμοιρος ευθυνών. Και αν δεν ισχύει το "μαζί τα φάγαμε" του ανεκδιήγητου πλέον πρώην υπουργού Θ. Πάγκαλου, ισχύει βεβαίως το "εμείς ψηφίζαμε" ή "εμείς τους ψηφίζαμε"! Οπως δεν είναι καθόλου εκτός πραγματικότητας να καταλήξει κανείς και στο "καλά να πάθουμε"!
|
|
|
"Οι Ελληνες"
Γράφει απο την Ξάνθη ο Γιώργος Δημητράκης
|
Η ζωή κάθε ανθρώπου βασίζεται εις την ισορροπία δύο συγγενικών εννοιών, η σχέση και η σημασία των οποίων υπέστη μία αδικαιολόγητη στρέβλωση. Είναι η ιδιοτέλεια και η δίδυμη αδελφή της ανιδιοτέλεια, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό. Η αδυναμία του ανθρώπου να καταλάβει την σημασία της ισορροπίας αυτών των εννοιών έχει ως συνέπεια την δημιουργία κοινωνικών προβλημάτων και συγκρούσεων μεταξύ των ανθρώπων.
Η ιδιοτέλεια είναι η δύναμη της δραστηριότητας του κάθε ανθρώπου για την ανέλιξη και πρόοδο του εις το προσωπικό του περιβάλλον, δηλαδή την ατομική του ζωή, την σταδιοδρομία του, κοινώς λεγόμενο την καριέρα του. Όμως σε όλη του την δράση και ανέλιξη, η συνείδηση του καθενός, άνευ όμως ουδεμίας εξωτερικής επιβολής, πιέσεων και κανόνων, θέτει ένα όριο, όπως λέγεται σήμερα, μία κόκκινη γραμμή. Αυτή η κόκκινη γραμμή είναι εκείνη που ανοίγει τα φτερά του ανθρώπου προς την πόρτα της ανιδιοτέλειας, να προσφέρει δηλαδή απρόσκλητα και εθελοντικά ένα μέρος των αγαθών της δραστηριότητας του προς το κοινωνικό σύνολο, το οποίο είναι συνυφασμένο με τις έννοιες της Πατρίδος, των Φορέων αυτής και των Νόμων μίας συντεταγμένης λειτουργούσας κοινωνικής ενότητας, σύμπνοιας και αρμονίας. Η ενδυνάμωση αυτών των εννοιών δια της ανιδιοτέλειας του καθενός από εμάς έχει ως αδιαμφισβήτητο, και γνωστό σε όλους μας αποτέλεσμα, την ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας, η οποία όμως δεν μπορεί να υπάρχει, εάν αυτή δεν στηρίζεται εις την οικονομική ανεξαρτησία.
Ως Λαός, εμείς οι Έλληνες αναδείξαμε αδιαμφισβήτητα τον μεγαλύτερο πολιτισμό, δια της δημιουργίας μας, αλλά πολλές φορές και δια του διχασμού, αυτό το μοναδικό και ανεξήγητο εις την παγκόσμια ιστορία φαινόμενο. Άπειρα είναι τα παραδείγματα της μοναδικής εις την παγκόσμια ιστορία σύγκρουσης μεταξύ έριδας και δημιουργίας των Ελλήνων. Η πνευματική ανέλιξη των προγόνων μας και το αποκορύφωμα αυτής, και όλα σχεδόν τα έργα τους και μνημεία, ανεδείχθησαν, ως γνωστόν, εν μέσω και εμφυλίων, αιματηρών συγκρούσεων όπως π.χ. και η τριακονταετής περίοδος διχασμού και σύγκρουσης μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα, η οποία δίχασε την Ελλάδα σε 2 στρατόπεδα, ως γνωστόν εν μέσω πολέμου και αποκλεισμού της Αθήνας η συνέχιση των έργων εις την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα, το Ερέχθειο, τον Ναό της Νίκης, τα Προπύλαια κ.λπ., μνημεία της αιωνιότητας του ελληνικού πνεύματος, δημιουργίας και προσφοράς των Ελλήνων προς την ανθρωπότητα και παγκόσμιου τώρα θαυμασμού.
Η προσωπικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του πατέρα του Φιλίππου του Β΄ είναι μία σύνθεση της στρατηγικής τους μεγαλοιδιοφυίας, αλλά συνάμα και της έκφρασης της δύναμης και υπεροχής του ελληνικού πνεύματος. Εκ του λόγου αυτού οι 46 φυλές της Ασίας δεν ήσαν σε θέση να αντισταθούν απέναντι της ανωτερότητας των Ελλήνων. Σήμερα η εικόνα της ανθρωπότητας θα ήταν πολύ διαφορετική, εάν ο Μέγας Αλέξανδρος δεν υπέκυπτε τόσο νέος, μόλις 33 ετών, εις τον ανεξήγητο και αινιγματικό σε πολλούς μοιραίο θάνατό του, που έβαλε τέλος και εις το μεγάλο όραμα των Ελλήνων για μια οικουμενική διακυβέρνηση της ανθρωπότητας.
Το όνειρο των αρχαίων προγόνων μας οι οποίοι παρέμειναν αέναοι ονειροπόλοι έφηβοι, ήταν η εξερεύνηση του απέραντου σύμπαντος, ένα σύμπαν το οποίο για αυτούς ήταν ο κόσμος, δηλαδή το κόσμημα της ζωής τους. Μία ζωή με διαρκή ερωτηματικά και ανεξάντλητη θέληση για δημιουργία. Όμως η προσφορά των προγόνων μας, η δημιουργία και το έργο τους, η ανωτερότητά τους, δεν απέπνεε ποτέ αλαζονεία, φθόνο, φόβο, τρόμο, αυταρχισμό, επιθετικότητα και απειλές απέναντι εις τους άλλους λαούς, αλλά μόνο θαυμασμό, σεβασμό, εκτίμηση και διαχρονική αναγνώριση. Το ελληνικό πνεύμα, μακροημέρευσε μέχρις και σήμερα εις τις συνειδήσεις όλων των λαών της ανθρωπότητας. Αυτό είναι το μοναδικό και μέγα θαύμα των Ελλήνων εις την παγκόσμια Ιστορία. Ένα θαύμα ενός Λαού προσγειωμένου, νηφάλιου, νουνεχή, ανοιχτόμυαλου οραματιστή που δεν θα ξαναζήσει ποτέ η ανθρωπότητα.
Η σημερινή κατάσταση που βιώνει η Πατρίδα μας, και η έξοδος από τον κάδρο της κρίσης δύναται να αντιμετωπισθεί, μόνο όταν εμείς τώρα ως λαός ξαναβρούμε τον δημιουργικό εαυτό μας, αποβάλλουμε την επιρρέπεια προς τον βωβό κατήφορο, τον λήθαργο των τελευταίων δεκαετιών της αδιαφορίας, αδράνειας, απραξίας και ατολμίας, τιθασεύσουμε τα πάθη, ενώσουμε και πάλιν τις ηθικές και πνευματικές δυνάμεις μας, και αναλογισθούμε με εθνική συνείδηση και πίστη τις μεγάλες ευθύνες απέναντι της Ιστορίας μας, εις τα εθνικά ιδεώδη αυτού του Έθνους μας.
Το οφείλουμε εις τους υπέροχους και μεγάλους προγόνους μας, εις τους εαυτούς μας, εις τα παιδιά μας, εις την υπέροχη και μοναδική Πατρίδα μας την οποία οφείλουμε να αγαπάμε, να σεβόμαστε, να προστατεύουμε, να υπηρετούμε, να υπερασπιζόμαστε με πίστη, αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια.
Ας φανούμε λοιπόν αντάξιοι απόγονοι εκείνων, οι οποίοι σε όλους τους αγώνες του Έθνους θυσίασαν εις την κάμινο της εθνικής ανάγκης τα πάντα και παρέσχον σε γενεές γενεών το ωραιότερο παράδειγμα της αγάπης προς την Πατρίδα, την Θρησκεία, την Ελευθερία, την Ιστορία, την Οικογένεια, τις παραδόσεις και κλασσικές αξίες της φυλής μας. Και από το αθάνατο αυτό παράδειγμα ας αντλούμε όλοι μας την δύναμη της ηθικής αντοχής κατά της νέας μεγάλης δοκιμασίας. Αυτή η Πατρίδα με τόσες ανεκτίμητες παρακαταθήκες είναι η ψυχή όλων μας, και οφείλουμε να την προστατεύσουμε με πίστη, αγάπη και αυταπάρνηση.
Πιστέψτε με, κανείς, μα κανείς δεν μπορεί να λυγίσει την Πατρίδα μας, διότι επι χιλιετίες είναι εις την κορυφή της παγκόσμιας ιστορίας και πολιτισμού. Η Ελλάδα υπήρξε ο Φωτοδότης της Ανθρωπότητας, η πρωτοπόρος εκείνη δημιουργική Δύναμη, η οποία σκέφτηκε, δημιούργησε, ανέλυσε και προώθησε όλες τις πτυχές της Γνώσης, της Σκέψης και του Πολιτισμού. Είναι η Μήτρα των πάντων!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα.
|
|
|
ΟΙ 8 ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΜΗΡΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ
και Ο ΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΑΒΡΙΗΛ ΜΑΝΩΛΑΤΟΣ
Καθηγητής Διεθνούς Οικονομίας και Ανάπτυξης
|
Εκ προοιμίου να δηλώσω ότι, απεχθάνομαι τη «δημοκρατία» του Ερντογάν στην Τουρκία. Αλήθεια υπήρξε ποτέ πραγματική δημοκρατία στην Τουρκία;;; Εγώ δεν θυμάμαι… Θυμάμαι όμως τα στρατιωτικά πραξικοπήματα του 1960, του 1971, του 1980 και του 2016.
Η απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου του 2016 στην Τουρκία είχε 265 νεκρούς πολλούς τραυματίες και πολλές υλικές ζημιές. Στην Άγκυρα , το τουρκικό κοινοβούλιο και το προεδρικό μέγαρο βομβαρδίστηκαν. Στρατιωτικοί με τη δύναμη των όπλων, θέλησαν να επιβάλουν τη δική τους εξουσία, ανατρέποντας μια νόμιμη και δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση μιας «συμμάχου» χώρας, της Τουρκίας.
Ο λαός της Τουρκίας αντέδρασε θαρραλέα και αποφασιστικά και το πραξικόπημα απέτυχε. Οι πραξικοπηματίες ηττήθηκαν. Οκτώ από τους πραξικοπηματίες αυτούς για να αποφύγουν τη σύλληψη και τις συνέπιες της εγκληματικής πράξης τους, διέφυγαν με ελικόπτερο. Πιθανόν ένα από τα ελικόπτερα που έσπειρε το θάνατο στους άοπλους τούρκους πολίτες στη γέφυρα των «Μαρτύρων της 15ης Ιουλίου» επίσημα "Γέφυρα Ατατούρκ". Οι 8 πραξικοπηματίες προσέφυγαν στην Ελλάδα για να γλυτώσουν, ζητώντας την «προστασία» της ελληνικής πολιτείας. Ο πολιτισμός μας και ο «νομικός πολιτισμός» μας βεβαίως και θα πρέπει να τους παρέχει την απαιτούμενη ανθρώπινη προστασία για να μη υποστούν υπέρμετρες συνέπιες και απάνθρωπες εκδικητικές συμπεριφορές και διώξεις της διοίκησης και του καθεστώτος Ερντογάν.
Όμως αναρωτιέμαι. Έως που θα πρέπει να φθάσει η προστασία της ελληνικής πολιτείας, στους 8 πραξικοπηματίες, που οι εγκληματική πράξη τους στοίχισε μεταξύ τη ζωή 265 πολιτών οι οποίοι υπερασπίστηκαν τη συνταγματική τάξη της χώρας τους; Θα πρέπει, στο όνομα του πολιτισμού μας να μείνουν ατιμώρητοι; Και όχι μόνο αυτό. Θα πρέπει άραγε να τους δοθεί και πολιτικό άσυλο ώστε να γίνουν έμμεσα πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβραβεύοντας στην ουσία τις εγκληματικές και ανούσιες ενέργειές τους; Και κάτι ακόμα. Ο «πολιτισμός» μας θα πρέπει άραγε να μας οδηγήσει σε σημείο ώστε για χάρη των 8 Τούρκων πραξικοπηματιών να «θυσιάσουμε» τους 2 Έλληνες στρατιωτικούς που οι Τούρκοι κρατούν ως ομήρους;
Η θέση μου είναι ΟΧΙ βέβαια. Αυτό δεν είναι ούτε πολιτισμός ούτε νομικός πολιτισμός. Είναι, το λιγότερο, απερισκεψία.
Οι 8 Τούρκοι πραξικοπηματίες εγκλημάτησαν και θα πρέπει να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους. Θα πρέπει να δικαστούν. Ο νομικός πολιτισμός μας, αλήθεια, απαγορεύει το να δικάσουμε εμείς, εδώ στην Ελλάδα, με διεθνείς εγγυήσεις, τους Τούρκους πραξικοπηματίες; ΟΧΙ βέβαια. Η Ελλάδα και ο λαός της Ελλάδας έχει γνωρίσει και ξέρει καλά το τι σημαίνει στρατιωτικό πραξικόπημα. Έχει πληρώσει ακριβά τις συνέπειες. Έστω και τώρα, καθυστερημένα, θα πρέπει να εισάγουμε σε δίκη τους 8 Τούρκους αξιωματικούς που όπως φαίνεται, ήταν στελέχη του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία. Θα πρέπει να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Οι δύο έλληνες στρατιωτικοί μας που κρατούντες όμηροι από την Τουρκία αλλά και οι επικίνδυνες εντάσεις στο Αιγαίο δεν λένε τίποτε στους νομικούς κύκλους και στον «νομικό πολιτισμό» μας και ακόμα περισσότερο αφήνουν αδιάφορους τους κυβερνόντες;
ΑΣ ΣΥΝΕΤΙΣΤΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
|
|
|
|
