Τη δεκαετία του ΄70 η Ίος αποτελούσε μοδάτο προορισμό των νεολαίων. Έτσι καθώς η high society των ηλικιών 30 και άνω είχαν «καβαντζώσει» τη γειτονική Ύδρα και την Μύκονο, η νεολαία της εποχής, αντιδρώντας στο κατεστημένο των χλιδάτων, επέλεξε την ακόμη πιο μακρινή Ίο για δικό της τόπο συνάντησης. Ήταν τότε η χρυσή εποχή του ότο-στοπ, του ελεύθερου κάμπινγκ, των παλαιών σκαριών που θαλασσοδέρνονταν καταμεσής του Αιγαίου και της κλασικής εικόνας του τουρίστα με το σακίδιο και το slipping bag στην πλάτη. Οι νεολαίοι, κυρίως στις ηλικίες της περιπέτειας και της εξερεύνησης (εκεί γύρω στα 20 με 25), «πατικωμένοι» στα καράβια της γραμμής, που δεν εκτελούσαν και τα τακτικότερα δρομολόγια στα νησιά κάτω από τη Μύκονο, ταξίδευαν ατελείωτες ώρες μέχρι «πιάσουν» Ίο κι όταν κάποτε έφταναν, τα έδιναν όλα…
Το νησί πρόσφερε ό,τι θα ικανοποιούσε και τον πιο αντιδραστικό νέο. Τεράστιες παρθένες αμμουδιές (για να φτάσεις έπρεπε να πάρεις βαρκάκι απ΄ τη Χώρα ή να ρίξεις το περπάτημα της…αρκούδας) για να ξαπλώνεται μερόνυχτα, όμορφους περιορισμένους οικισμούς για να ικανοποιεί το περιηγητικό του πάθος και κυρίως, αναρίθμητα μπαρ και κλαμπ για έντονα ξενύχτια και ατελείωτα μεθύσια. Εκείνη την εποχή, αν αριθμούσες 25 Μάηδες και δεν είχες δηλώσει παρουσία στην Ίο, ήσουν στη χειρότερη περίπτωση μαμμόθρεφτος και στην καλύτερη μπανάλ.
Τα χρόνια πέρασαν, ήρθαν άλλες γενιές με άλλες συνήθειες και άλλα ζητούμενα. Η νεολαία βρήκε νέα στέκια στις Κυκλάδες και η τουριστική υποδομή στην Ίο αναπτύχθηκε εντυπωσιακά, ώστε σήμερα να ικανοποιεί και τον πιο απαιτητικό οικογενειάρχη επισκέπτη. Τα ντεσιμπέλ των κλαμπ στην παραλία κατέβηκαν και τα καφέ και τα ταβερνεία απέκτησαν πελατεία και άλλων ηλικιών. Με τις σύγχρονες φουρνιές των πλοίων και τα τακτικότατα πια δρομολόγια, η μέση ηλικία των επισκεπτών ανέβηκε και ο τουρισμός πέρασε από το ανέμελο του free passenger νεολαίου στο απαιτητικό του οργανωμένου μεσήλικα τουρίστα. Άλλωστε, ο τότε νεολαίος και σήμερα μεσήλικας, έμεινε πιστός στη Νιότικη ομορφιά. Η Ίος δεν άφησε κανέναν ανικανοποίητο.
Εξερευνώντας το νησί
Βασικά, το νησί διαθέτει δύο δρόμους. Ό,τι άλλο θυμίζει δρόμο και βρίσκεται εκτός δρομολογίων Χώρα-Ψάθη-Μαγγανάρι, αποτελεί φιλότιμη προσπάθεια κάποιων να φέρουν τον κόσμο και στις υπόλοιπες γωνιές του νησιού. Δεν ξέρω αν στέφθηκαν με επιτυχία όλες οι προσπάθειες, ευτυχώς όμως, κάποιες παρθένες παραλίες του νησιού, παραμένουν αξιοποιήσιμες μόνον από εκείνους που τις επισκέπτονται με σκάφος ή από άλλους, τολμηρούς, που τις προσεγγίζουν με περιπέτειες και οι οποίοι, αν μη τι άλλο, σεβόμενοι τον κόπο τους και τη μαγεία των γαλήνιων τοπίων δεν τις ταράζουν με ουρλιαχτά και βαβούρα.
Το πλοίο θα σας αφήσει στο Γιαλό, έναν υπέροχο φυσικό όρμο, απ΄ τους πλέον ασφαλείς και ατάραχους του Αιγαίου. Αν φτάσετε καλοκαίρι, θα δείτε εδώ αραδιασμένα κάμποσα ταχύπλοα αλλά κυρίως ιστιοπλοϊκά των φανατικών του Αιόλου (η θαλάσσια διαδρομή ίσαμε την Ίο, σε περίοδο μελτεμιών, θεωρείται από τις ιδανικότερες για τσίτα πανιά…). Ο οικισμός που απλώνεται κατά μήκος της παραλίας είναι εξαιρετικά νόστιμος. Διαθέτει φαγάδικα, μπαρ, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία που σέβονται το κυκλαδίτικο χρώμα και εμπορικά καταστήματα. Στο ενάμιση χιλιόμετρο από εδώ είναι η Χώρα, η πρωτεύουσα. Αμφιθεατρικά χτισμένη στην πλαγιά του λόφου, πίσω από το λιμάνι, με τα χαρακτηριστικά νησιώτικα σπιτάκια, τα γραφικά στενά, τα τοξωτά περάσματα, αγναντεύει αγέρωχη την κοντινή Κίμωλο.
Στη ευθεία του δρόμου, που ξεκινά από δω και με κατεύθυνση προς τη βορειοανατολική ακτογραμμή, θα διασχίσετε ένα κομμάτι της ενδοχώρας και θα βρείτε την Αγία Θεοδότη. Είναι παραθεριστικός οικισμός με εκτεταμένη παραλία. Εδώ, αναζητήστε την είσοδο της καταπληκτικής περιπατητικής διαδρομής, που καταλήγει στη θέση Γεφύρι, μέσα από το μαγικό τοπίο που συνθέτουν πλατάνια, κουμαριές και μυρτιές. |
|
Από την Αγία Θεοδότη βγείτε πάλι στον κεντρικό και πάρτε το δρόμο για την Ψάθη στα ανατολικά. Είναι ένας ακόμη χαριτωμένος παραθεριστικός οικισμός με λίγους μόνιμους κατοίκους. Γυρίστε πάλι πίσω και βγείτε εκ νέου στο γνωστό δρόμο που «πιάσατε» από τη Χώρα. Αυτός ο ίδιος συνεχίζεται διασχίζοντας την ενδοχώρα του νησιού και καταλήγοντας στο Μαγγανάρι, μια περιοχή εκπάγλου φυσικής ομορφιάς στη νότια πλευρά της Ίου, με αμμουδερές παραλίες και νερά να τα πιεις στο ποτήρι. Ένα τμήμα του Απέραντου Γαλάζιου του Λυκ Μπεσσόν, γυρίστηκε εδώ.
Ο δημοφιλής Μυλοπότας και οι παραλίες
Το τουριστικό θέρετρο του Μυλοπότα, μόλις 2 χιλιόμετρα από τον Γιαλό, τραβούσε ανέκαθεν το ενδιαφέρον του επισκέπτη, Έλληνα ή ξένου. Έτσι καθώς ο οικισμός είναι απλωμένος γύρω από τη θαυμάσια παραλία του, θαρρείς πως αυτός ο συνδυασμός είναι μάλλον ό,τι είχε στο μυαλό του ο Θεός όταν έφτιαχνε τον Παράδεισο. Δεν το λέω εγώ. Οι ντόπιοι το λένε. Εντάξει, κι εγώ συμφωνώ… Και μάλλον, είναι πολλοί αυτοί που συμφωνούν, αφού κάθε καλοκαίρι, τη μερίδα του λέοντος από τις φουρνιές των τουριστών, που ξεφορτώνουν τα πλοία, τις απορροφά αυτή η παραλία της Ίου. Τα δε, ξενοδοχεία του Μυλοπότα μαζί μ΄ εκείνα του Γιαλού, αποτελούν το 95% της υποδομής φιλοξενίας του νησιού.
Σε ό,τι αφορά τις … βουτιές σας στη θάλασσα, ανέφερα ήδη την παραλία του Μυλοπότα, αλλά υπάρχουν κι εκείνες στο Βαλμά, τη Τζαμαρία, την Κουμπάρα και τη Λορέντζαινα κοντά στο Γιαλό, οι άλλες της Ψάθης, Ντόμινο και Αυλάκι του Κάστρου, τα Διαμούδια, οι Τρεις Κλεισιές, ο Παπάς, ο Κάλαμος και οι Πλάκες στο Μαγγανάρι και η Αγία Θεοδότη στον ομώνυμο οικισμό. Αυτές οι ακτές είναι οι προσβάσιμες από μέσα.
Αν όμως, έχετε σκάφος, θα απολαύσετε και κάποιες που οι…κοινοί θνητοί δεν μπορούν να προσεγγίσουν. Είναι το Καμπάκι, οι Κολιτζάνοι, το Σαπουνόχωμα, το Κλίμα, το Πικρό Νερό, ο Πέπας και η Τρυπητή. Κυκλώνοντας το νησί με το σκάφος, όλο και κάποια που μου ξέφυγε, θ΄ ανακαλύψετε.
Τι θα φάω
Ό,τι παράγει η θάλασσα σε όλες τις βερσιόν. Τηγανητά, ψητά, βραστά, όπως και να φάτε τα ψάρια, τα καλαμάρια ή τα χταπόδια της περιοχής, υπέροχα θα είναι. Για αλλαγή, προτιμήστε φασόλια με σπανάκι, αγκινάρες γεμιστές και ρεβιθοκεφτέδες. Τα «καλασούνια» δεν είναι άλλα από τα «καλτσούνια» ή «καλιτσούνια», η αγαπημένη λιχουδιά του Κυκλαδικού νησιωτικού συμπλέγματος (τηγανητές πίτες, γεμισμένες με μυζήθρα, μέλι και ζάχαρη).
Χρήσιμα τηλέφωνα στην Ίο (κωδικός 22860)
* Λιμεναρχείο: 91264
* Δήμος: 91505 |
