Ομολογώ την αμαρτία μου. Αν πριν τρεις μήνες, μού πρότειναν να κάνω διακοπές στη Δράμα, υποθέτω ότι θα μ΄ έπιαναν τα γέλια. Τώρα ντρέπομαι. Όχι τόσο απέναντι στους Δραμινούς, επειδή αδίκησα τον τόπο τους (δεν έχουν ανάγκη από τη δική μου διαφήμιση), αλλά κυρίως, απέναντι σε μια γενική αρχή, που επέμενε να επαναλαμβάνει ο παππούς μου κι εγώ τον αγνοούσα, ως έφηβος επαναστάτης, που έβρισκε νόημα ζωής στους τετριμμένους προορισμούς διακοπών. «Ποτέ μη λες ποτέ και ποτέ μην κρίνεις αυστηρά ό,τι δεν έχεις γνωρίσει ο ίδιος».
Έφτασα στη Δράμα τυχαία. Έχω έναν φίλο Θεσσαλονικιό, άρρωστο ορειβάτη και φυσιολάτρη. Μού πρότεινε ένα δεκαήμερο διακοπών –«εναλλακτικών» μού είπε και τότε δεν πολυκατάλαβα- στην πατρίδα του κι εγώ καθώς είχα ξεμείνει από σχέση και λεφτά, δέχτηκα στην σχεδόν ανέξοδη προοπτική της φυγής απ΄ τον εφιάλτη της Αθήνας ενόψει του καλοκαιριού.
Με πήρε από το τρένο κατά τις 2 το μεσημεράκι και στις 3.30, μπαίναμε στη Δράμα. «Σού υποσχέθηκα εναλλακτικές διακοπές», είπε κι απ΄ το ύφος του κατάλαβα ότι δεν σήκωνε αντιρρήσεις. Μπήκαμε στο πάρκινγκ ενός ξενοδοχείου κι απ΄ το πορτ μπαγκάζ άρχισε να ξεφορτώνει σακίδια και μποτάκια αναρρίχησης. Τότε συνειδητοποίησα, τι ακριβώς είχε στο μυαλό του. «Με κουβάλησες 700 χιλιόμετρα για να σκαρφαλώσω ένα βουνό, ρε…(για λόγους ευγενείας η λέξη παραλείπεται αλλά εννοείται);». Κρέμασα τα μούτρα μου σα χολωμένο παιδί, που δεν του πήραν παγωτό. Το βράδυ κάναμε μια βόλτα στην πόλη. Όσο περπατούσαμε και μού μιλούσε για την ιστορία της, τόσο πιο ενδιαφέρουσα την έβρισκα. Κάποια κτήρια μού έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Ήταν αυτά που στέγαζαν τη Δημόσια Βιβλιοθήκη, το Αρχαιολογικό Μουσείου και το Εκκλησιαστικό. Τα στενά, τα σπίτια, η ζεστασιά των κατοίκων με ενθουσίασαν. Καθίσαμε σ΄ έναν παραδοσιακό καφενέ και οι γέροντες που έπαιζαν πρέφα, σταμάτησαν το παιχνίδι και μας πιάσαν την κουβέντα. «Από πού είστε παιδιά;», «τι σας φέρνει στη μέρη μας;» και τέτοια. Μετά αρχίσανε τα κεράσματα. Τσίπουρα και μεζέδες, πολλοί μεζέδες. Κάτι βραστές γίδες απ΄ το διπλανό μαγέρικο, κάτι άπαιχτα σουτζουκο-σουβλάκια απ΄ την απέναντι ψησταριά…
|
|
Σε δυο ώρες είχα κάνει κεφάλι και δεν ξεκόλλαγα με τίποτα. Έμαθα ότι με τη Μικρασιατική Καταστροφή η Δράμα έγινε ο υποδοχέας πολλών προσφύγων από την Ανατολική Θράκη. Με το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκατοντάδες κατοίκων της σφαγιάσθηκαν από τις βουλγαρικές αρχές. Ωστόσο, σε λίγες δεκαετίες ανέκαμψε. Ο καπνός ήταν η αιτία. Η παραγωγή, η επεξεργασία του που ανέπτυξαν οι κάτοικοι, τη μετέτρεψαν σε εμπορικό κόμβο στα μισά του 20ου αι. Οι καπναποθήκες ήταν μαζεμένες στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας κι είχα ήδη στο μυαλό μου, την επόμενη μέρα να τις επισκεφτώ. Ο φίλος μου όμως, είχε άλλο πρόγραμμα.
Αφού με ξεκόλλησε με το ζόρι απ΄ τον καφενέ, αφού με έσυρε σχεδόν ίσαμε το ξενοδοχείο κι αφού κόντεψε να βάλει φωτιά στο δωμάτιο για να ξυπνήσω το πρωί, με έχωσε πάλι στο αυτοκίνητο και πήραμε εκ νέου το δρόμο προς το άγνωστο…(για μένα, δηλαδή). Ανεβαίναμε προς βορρά και η φύση θέριευε. Κάποια στιγμή, ο φίλος μου μού έδειξε μια διασταύρωση. «Από δω, ανίδεε Αθηναίε, πάμε για Κάτω Νευροκόπι. Ξέρεις, οι χαμηλότερες θερμοκρασίες στην Ελλάδα». «Α, εδώ είναι το Κάτω Νευροκόπι;», ρώτησα με ύφος σα να έβλεπα τον Άγιο Βασίλη να ξετρυπώνει απ΄ τα έλατα… Με κοίταξε υποτιμητικά και προσηλώθηκε πάλι στο δρόμο.
Κανένα μισάωρο μετά, φτάσαμε στο Βώλακα, ένα γραφικό χωριουδάκι στα 830 μέτρα, σε μια πλαγιά του Φαλακρού όρους. Αρχίσαμε πάλι να ξεφορτώνουμε όλη την εξάρτυση του φανατικού εξερευνητή της φύσης (τρομάρα μου!).
Η διαδρομή προς ένα από τα καταφύγια, που απ΄ ό,τι πληροφορήθηκα «ενδημούν» στην περιοχή, ήταν ανεπανάληπτη εμπειρία. Ακόμη και για έναν αρχάριο καλοβολεμένο πρωτευουσιάνο σαν και του λόγου μου. Μπορεί να κουράστηκα λίγο παραπάνω, μπορεί να βλαστήμησα για όλα τα τσιγάρα που έχω καπνίσει ως τώρα στη ζωή μου, αλλά ό,τι είδα και έζησα, δεν περιγράφεται. Θα προτιμούσα να πάτε, να χαθείτε στο βουνό, να μυρίσετε τη φύση, να γνωρίσετε ανεξερεύνητες γωνιές της Ελλάδας. Γιατί αυτός είναι ο τόπος μας, αυτή είναι η χώρα μας. Κι αν δεν μάθαμε ως τώρα την κάθε γωνιά της, κακώς, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Ποτέ…Α, ρε παππού…
Χρήσιμα Τηλέφωνα στη Δράμα (25210):
ΚΤΕΛ: 32446
ΟΣΕ: 32444-36569
Δήμος: 24444
Ταξί: 32111-32555-31682
Πού θα μείνω
Hotel Grand Chalet Granitis, 25230 22832
|
