Νομός ευνοημένος από τη φύση και τον τουρισμό, η Αργολίδα καταλαμβάνει τη θέση του αντίχειρα στη τετραδάχτυλη παλάμη της Πελοποννήσου. Η αλήθεια είναι πως σε κανέναν άλλο ίσως ελληνικό νομό αυτής της έκτασης δεν συμπεριλαμβάνονται τόσοι σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι και τόσες ομορφιές. Επίδαυρος, Μυκήνες, Άργος, Τίρυνθα απ΄ τη μια, Ναύπλιο, Νέα Κίος, Ερμιόνη, Κόστα, Τολό από την άλλη. Χώρια οι ενδιάμεσοι οικισμοί, που υπολείπονται σε φήμη, αλλά δεν υστερούν καθόλου σε ομορφάδα. Ως εκ τούτου, δεν είναι τυχαίο ότι από την άνοιξη και μετά, η μισή η Αθήνα «μετακομίζει» στην Αργολίδα. Ήταν που ήταν μικρή η απόσταση, βελτιώθηκε και η οδική πρόσβαση, ήρθαν κι εκμηδενίστηκαν οι αποστάσεις. Έτσι, όταν ζεις στην Αθήνα, η Αργολίδα δεν αποτελεί πια πλάνο τριήμερης εξόρμησης αλλά αυθόρμητη ημερήσια απόδραση. Άλλωστε, η εντυπωσιακή τουριστική υποδομή ολόκληρου του νομού, καταδεικνύει του λόγου το αληθές.
Το ειδυλλιακό Ναύπλιο, η προσφυγική Νέα Κίος και το παραθεριστικό Τολό
Το Ναύπλιο βέβαια, η πρωτεύουσα του νομού, από παλιά αποτελούσε αγαπημένο προορισμό όχι μόνο των Αθηναίων. Απλωμένη σε νεοκλασικά αρχοντικά και γραφικά σπίτια, κάτω απ΄ τον επιβλητικό όγκο του Παλαμιδιού, προσανατολισμένη στον Αργολικό Κόλπο με το ξερονήσι-φρούριο Μπούρτζι στην είσοδο του λιμανιού της, αυτή η θαυμάσια ειδυλλιακή πόλη είθισται ν΄ αποτελεί την πρώτη επιλογή των ερωτευμένων και την πρώτη μαζική απόδραση των …επαναστατημένων εφήβων. Γι αυτό, εδώ θα συναντήσετε την άνοιξη κάμποσα σχολειά, που εξαντλούν την πενθήμερή τους και όλες τις υπόλοιπες εποχές ζευγαράκια, που περιδιαβάζουν χέρι χέρι τα όμορφα σοκάκια, τις εντυπωσιακές μικρές και μεγάλες πλατείες ή την ατελείωτη παραλία.
Η ιστορία λέει ότι το Ναύπλιο πήρε μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία. Παρέμεινε ακμαίο ως τον 7ο αι. π.Χ., οπότε και καταστράφηκε από τους Αργείους. Ένας νέος αξιόλογος οικισμός ξεπετάχτηκε στα ελληνιστικά χρόνια και οχυρώθηκε ο λόφος της Ακροναυπλίας. Η Ρωμαϊκή Εποχή ήταν για το Ναύπλιο καταστροφή αλλά κατά τους βυζαντινούς χρόνους, άρχισε πάλι να παίρνει τα πάνω του. Στις αρχές του 13ου αι. το κατέλαβαν οι Φράγκοι κι ενάμιση περίπου αιώνα μετά, πέρασε στα χέρια των Ενετών για να καταλήξει στους Τούρκους. Το 1828, με την απελευθέρωση εδώ εγκαταστάθηκε η κυβέρνηση του Ιωάννη Καποδίστρια και το Ναύπλιο έγινε η πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Αν υποθέσουμε ότι επισκέπτεστε την πόλη για πρώτη φορά –δεν γνωρίζω πολλούς Έλληνες που να μην έχουν έρθει στο Ναύπλιο- και σταθείτε στην παραλία, η ματιά σας θα πέσει πρώτα στο Μπούρτζι, το νησάκι στα 450 μόλις μέτρα από το μόλο, το οποίο επί Ενετών εκτελούσε χρέη ασπίδας προς τ΄ ανεπιθύμητα πλοία. Ενωνόταν με την Ακροναυπλία με μια αλυσίδα, που έκλεινε την πρόσβαση στο λιμάνι. Το 1471 οι Ενετοί το οχύρωσαν και οι Τούρκοι αργότερα έβαλαν τη δική τους σφραγίδα στην οχύρωση προσθέτοντας έναν πύργο. Με την απελευθέρωση, το Μπούρτζι μετατράπηκε σε κατοικία των δημίων και των δεσμοφυλάκων των φυλακών του Παλαμιδιού. Σήμερα είναι από τους πρώτους προορισμούς των επισκεπτών. Έρχονται στο νησί με λάντζες από το μόλο και ξεναγούνται στους χώρους, όπου ξετυλίχθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της τοπικής ιστορίας.
Από την παραλία που βρίσκεστε, λοιπόν, δε θα χρειαστεί να προσπαθήσετε πολύ για να εντοπίσετε το Παλαμίδι. Η σκιά του επιβλητικού κάστρου στο λόφο, πάνω από την πόλη, γίνεται αντιληπτή με την πρώτη ματιά. Η οχύρωση στη σημερινή της μορφή ανήκει στη β΄ περίοδο της βενετσιάνικης κυριαρχίας. Τα κελιά του χρησιμοποιήθηκαν και ως φυλακές. Σ΄ ένα απ΄ αυτά κλείστηκε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το Παλαμήδι είχε τη φήμη του απόρθητου οχυρού, αλλά το 1822 οι Έλληνες κατάφεραν να το καταλάβουν.
Η Ακροναυπλία είναι το τρίτο μεγαλύτερο point της πόλης. Χτισμένη στα πόδια του Παλαμιδιού, με το οποίο συνδεόταν με μυστικό πέρασμα, αποτελείται από τρία διαφορετικά επίπεδα με ισάριθμα κάστρα-αναφορά για το καθένα, εκ των οποίων σώζονται τα δύο, το Κάστρο των Ελλήνων και το άλλο των Φράγκων. Αυτή η ιδιαίτερη οχύρωση της πόλης ακολούθησε την ίδια πορεία με τα υπόλοιπα ελληνικά οχυρά. Πέρασε από διάφορα χέρια κατακτητών, καταστράφηκε μερικώς, ξαναφτιάχτηκε, υπέστη συμπληρωματικές παρεμβάσεις.
Πιστεύω ότι το Ναύπλιο είναι από τις πόλεις για τις οποίες οι συστάσεις είναι περιττές. Σε προκαλεί από μόνο του να το εξερευνήσεις. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχει να σου δείξει, που σίγουρα δεν μπορούν να καταγραφούν και κυρίως, να περιγραφούν. Αυτά τα βλέπεις, δεν τα διαβάζεις. Εν πάση περιπτώσει, χονδρικά να ξέρετε ότι εκτός από τα τρία χτυπητά αξιοθέατα που ανέφερα προηγουμένως, πολλοί ακόμη θησαυροί κρύβονται στα στενά της πόλης. Εκκλησιές, πάρκα, νεοκλασικά κτήρια, αρχοντικά, μουσεία. Εντύπωση θα σας κάνει η τεράστια πλατεία Συντάγματος, που θυμίζει ιταλική πιάτσα. Εδώ βρίσκεται και το κτήριο που «φιλοξενούσε» την πρώτη ελληνική Βουλή.
Πολύ κοντά στο Ναύπλιο θα βρείτε την Νέα Κίο (7 χλμ.) και το Τολό (10 χλμ.). Γνωρίζετε ήδη ότι προορισμός στην Ελλάδα που πρώτο συνθετικό του ονόματός του έχει το επίθετο νέος-α-ο, παραπέμπει απευθείας στη Μικρασία. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Νέα Κίο. Πρόκειται για μια θαυμάσια παραλιακή κωμόπολη, που χτίσθηκε από πρόσφυγες στο μυχό του ναυπλιώτικου όρμου. Ενισχυτικά στην ομορφιά της λειτουργεί ο Ερασίνος, το μικρό ποτάμι που τη διασχίζει και στου οποίου τις εκβολές βρίσκουν καταφύγιο οι ψαρόβαρκες της περιοχής. Το Τολό, απ΄ την άλλη πλευρά του Ναυπλίου, κουβαλά νεότερη ιστορία, καθώς υπήρξε ο μόνιμος προορισμός των παραθεριστών από την αργολική πρωτεύουσα. Εδώ, πολλοί ντόπιοι έχουν τις εξοχικές τους κατοικίες και τα καλοκαίρια συνωστίζονται με τους ξένους στην αμμουδερή παραλία του οικισμού.
Οι δημοφιλείς παραλιακοί οικισμοί του νομού και τα μεσόγεια χωριά
Μια και αναφέρθηκα στο παραθεριστικό Τολό, ευκαιρία είναι να συνεχίσω την ξενάγηση στους ουκ ολίγους υπόλοιπους παραλιακούς οικισμούς, που αποτελούν πόλο έλξης για τους ταξιδιώτες τα καλοκαιρια.
Το γραφικό Δρέπανο με τις έξοχες παραλίες Πλάκα, Βιβάρι, Άγιος Νικόλαος-Κονδύλι, Κάντια και Ίρια, η γραφική Αρχαία Επίδαυρος με τις δαντελωτές ακτές Νησί, Γκλιάτι, Βαγιωνία, Καλαμάκι και Γαλάσι, η περίφημη νησιωτικού χρώματος Ερμιόνη με τα Μανδράκια, την Κουβέρτα, το Σεντόνι και την Πετροθάλασσα, το υπέροχο ψαροχώρι Κοιλάδα να καταλαμβάνει το δικό του κλειστό όρμο, η πασίγνωστη για την υποδοχή των ταξιδιωτών με προορισμό τα νησιά του Αργοσαρωνικού, Κόστα, το Πόρτο Χέλι με την εντυπωσιακή ξενοδοχειακή υποδομή του και το επίσης τουριστικό Σαλάντι αποτελούν αξιολογότατες προτάσεις προς τους φανατικούς της θάλασσας. Εσείς δεν έχετε παρά να διαλέξετε. |
|
Στην περίπτωση μάλιστα, που διαθέτετε αρκετό χρόνο, αξίζει τον κόπο να γυρίσετε μία προς μία αυτούς τους παραλιακούς οικισμούς της Αργολίδας.
Αν θεωρείτε όμως, ότι το ενδιαφέρον του νομού επικεντρώνεται στις ακτές του, πλανάσθε πλάνην. Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι εδώ στην Αργολίδα βρίσκεται η αγροτική κωμόπολη του Κρανιδίου, του οποίου τα γραφικά σπίτια απλώνονται όμορφα στο λόφο της Αγίας Άννας. Το tip της περιοχής είναι τα πάμπολλα μοναστήρια κι εκκλησάκια από τη βυζαντινή περίοδο. Στα άξια αναφοράς μεσόγεια είναι οι οικισμοί Ασίνη, στα επτά χιλιόμετρα απ΄ το Ναύπλιο, Μύλοι (με έναν ακόμη χώρο αρχαιολογικού ενδιαφέροντος), Άρια (σε τοποθεσία κατάφυτη), στα δύο χιλιόμετρα και τα απομακρυσμένα Δίδυμα (με ενδιαφέροντα σπήλαια), στα 63 χιλιόμετρα.
Οικισμοί μείζονος αρχαιολογικής σημασίας
Ομολογώ πως η πρώτη μου γνωριμία με την Αργολίδα έγινε πριν κάμποσα χρόνια, όταν έφτασα στην περιοχή για να παρακολουθήσω κάποια κωμωδία του Αριστοφάνη στην Επίδαυρο. Ήταν μια δουλειά του Θύμιου Καρακατσάνη, αλλά εκτός από την αξιόλογη παράσταση, είχα να «φορτώσω» κι άλλα πολλά στο σκληρό μου δίσκο. Διένυα, βλέπετε, η εποχή της ενασχόλησης με τη μυστηριακή, μεταφυσική πλευρά των μνημείων του παρελθόντος. Μελετούσα τις στοές των Ελλήνων φιλοσόφων, τα ιερά τρίγωνα, που σχημάτιζαν πάνω στο χάρτη τα μαντεία και οι ναοί, τέτοια πράγματα…
Η συμμετρία κι ακουστική του θεάτρου της Επιδαύρου με ξετρέλαναν. Μού ήταν αδύνατο να αιτιολογήσω ως τυχαίο αυτό το κατασκεύασμα του 4ου αι. π.Χ. Γνώριζα βέβαια, ότι το παγκοσμίως φημισμένο θέατρο χτίσθηκε σε δύο φάσεις. Στην πρώτη, την προελληνιστική, κατά την οποία κατασκευάστηκαν η ορχήστρα, το κάτω διάζωμα και το σκηνικό οικοδόμημα και στη δεύτερη, την υστεροελληνιστική (δύο αιώνες μετά), κατά την οποία προστέθηκαν το άνω διάζωμα και η σκηνή. Μού ήταν ωστόσο, αδύνατο να πιστέψω την ευκρίνεια των λέξεων, που τρύπωναν στα αφτιά μου από τα δρώμενα στη σκηνή.
Παρακολούθησα κι άλλες πολλές παραστάσεις στην Επίδαυρο και στην πορεία των χρόνων, εξερευνώντας πια όλη την περιφέρεια της Αργολίδας ανακάλυψα πολλά λαμπρά δείγματα αρχαίων πολιτισμών.
Έμεινα εντυπωσιασμένος από τη συσσώρευση τόσων πολλών θησαυρών σε μια γεωγραφική περιφέρεια και τέλος, αποφάνθηκα ότι η αργολική γη έχει κάτι. Κάτι που δυσκολεύεσαι να ερμηνεύσεις και που συνήθως «βαφτίζεις» θεία αύρα για να μη το διυλίσεις και το απομυθοποιήσεις… Αποδέχθηκα ως θεϊκό μυστήριο την Επίδαυρο με το Ασκληπιείο της και το θέατρο της και πήγα παρακάτω. Άλλωστε, υπάρχουν και πολύ παλιότερα αριστουργήματα που σώζονται στην Αργολίδα κι αν αυτά, που χρονολογούνται δέκα αιώνες πριν την Επίδαυρο, είναι τόσο αριστοτεχνικά κατασκευασμένα, ε, τότε τι ψάχνω εγώ στα νεώτερα χρόνια…
Μιλάω ασφαλώς, για την αρχαία πόλη των Μυκηνών. Στον 14ο αι. π.Χ. τοποθετείται η κατασκευή των κυκλώπειων τειχών που περιβάλλουν την ακρόπολη της περιοχής και μέσα σ΄ αυτά απλώνεται ένας οικισμός που μόνο δέος μπορεί να προκαλέσει. Ανακτορικό συγκρότημα, η Πύλη των Λεόντων (άλλο αριστούργημα αυτό!), οικίες, θολωτοί και θαλαμοειδή τάφοι, ο Θησαυρός του Ατρέα. Και να ήταν μόνο αυτά στην Αργολίδα... Στην Τίρυνθα βρέθηκαν οικιστικά απομεινάρια από την εποχή του Χαλκού (2500-2000 π.Χ.!). Εδώ οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως, τι νομίζετε; Ένα φράγμα του 13ου αι. π.Χ.! Φράγμα στα 1300 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός! Τέτοια μυαλά οι άνθρωποι…
Για να μην αναφέρω την πόλη του Αρχαίου Άργους. Και αυτά τα οικιστικά δείγματα τοποθετούνται στην ίδια λαμπρή εποχή, του 4ου αι. π.Χ. Το κάστρο, η αρχαία αγορά, το θέατρο, τα ερείπια των ρωμαϊκών λουτρών, το ωδείο, τα απομεινάρια του ιερού της Αφροδίτης, οι μυκηναϊκοί τάφοι, τα ιερά του Απόλλωνα και της Αθηνάς, όλα ενταγμένα σ΄ ένα οικιστικό σύνολο βγαλμένο από τα βάθη της ιστορίας. Είναι να μη μένεις βουβός; Δε θα σας προτρέψω να πάτε. Το θεωρώ δεδομένο ότι θα το κάνετε. Μόνο μην αργείτε. Όπως σε κάθε αρχαιολογικό χώρο στην Ελλάδα, έτσι και εδώ στους θησαυρούς της Αργολίδας, θα έχετε την ευκαιρία να αναλογισθείτε τη βαριά ιστορία μας, να συνειδητοποιήσετε σε τι τόπο ήρθαμε οι Έλληνες, στον κόσμο. Ας είναι. Έρχομαι στο σήμερα.
Το σύγχρονο Άργος είναι μια πλούσια γεωργική και εμπορική πόλη, χτισμένη στην καρδιά της εύφορης αργολικής πεδιάδας και δεν διαφέρει σε τίποτε από τις υπόλοιπες μεγαλουπόλεις της Ελλάδας. Κατακλύζεται από νεολαία, σφύζουσας ζωής και δημιουργίας και παρουσιάζει έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα, που κορυφώνεται στο Φεστιβάλ Άργους. Η διοργάνωση περιλαμβάνει θεατρικές, μουσικές, χορευτικές παραστάσεις αλλά και εκθέσεις, ζωγραφική, γλυπτικής ή φωτογραφίας.
Τι θα φάω
Ό,τι τραβάει η όρεξή σας. Προσωπικά, προτείνω φρέσκο ψάρι στα παραλιακά ταβερνάκια της Νέας Κίου. Ε, σε παραθαλάσσιο νομό βρίσκετε, το ψάρι γενικώς παίζει. Στην Αργολίδα θα βρείτε ό,τι κουζίνα θέλετε. Έχετε μόνο στα υπόψιν ότι η ευρύτερη περιφέρεια παράγει…παπάδες. Από ζυμαρικά και εσπεριδοειδή μέχρι τυροκομικά, λάδι και ξηρούς καρπούς. Βουρ στο ψητό, λοιπόν και άφοβα.
Χρήσιμα τηλέφωνα
Στο Ναύπλιο (κωδικός 27520)
* ΚΤΕΛ: 27323
* Λιμεναρχείο: 27022
* Τουριστική Αστυνομία: 28131
* Δήμος: 23332
* Αν έχετε σκάφος: 28494
Στην Επίδαυρο (κωδικός 27530)
* Αρχαιολογικός Χώρος: 41249, 22009 (Ασκληπιείο)
* Δήμος: 22238
* Ελληνικό Φεστιβάλ: 22026, 2109282900
Στο Άργος (κωδικός 27510)
* ΚΤΕΛ: 67324
* Ταξί: 67616, 67678
* Δήμος: 24444
* Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού: 62143
Στις Μυκήνες (κωδικός 27510)
* Αρχαιολογικός Χώρος: 76802-3
* Δήμος: 76810
Στην Τίρυνθα (27520)
* Ταξί: 36520
* Αρχαιολογικός Χώρος: 22657
* Δήμος: 36280
|
