Ποτέ δεν κατάλαβα πραγματικά γιατί οι φαντάροι μας όταν παίρνουν μετάθεση στον Έβρο, κρεμάνε πλερέζες. Επειδή είναι το όριο που μας χωρίζει απ΄ αυτό που μάθαμε να λέμε τουρκιά κι άρα, είτε από κεκτημένη ταχύτητα, είτε θες από γονιδιακά κατάλοιπα, κάτι φοβιστικό σού ΄ρχεται στο μυαλό με τους πάλαι ποτέ αντιπάλους σε απόσταση αναπνοής; Ή μήπως επειδή, ο Έβρος είναι εκεί που κάποιοι λένε σκωπτικά «στην πινέζα του χάρτη» κι άρα μακριά απ΄ τα μπερεκέτια της οικογενειακής εστίας; Αλλά, αν ήσουν απ΄ τη Θεσσαλονίκη κι έπαιρνες μετάθεση για τη Λήμνο, ας πούμε, πάλι μακριά δε θα ΄σουν απ΄ το σπίτι σου; Δεν ξέρω. Δεν έκανα φαντάρος στον Έβρο. Σε μια ταπεινή μονάδα στη Ρόδο υπηρέτησα. Κρατάει η σκούφια μου όμως από κει, απ΄ το Διδυμότειχο, που «ευτύχησε» να γίνει και τραγούδι κι ωστόσο, πάλι δεν αποκατέστησε τη φήμη του πλήρως. Γιατί το Διδυμότειχο είναι μια πόλη ζωντανή, με πολλές ομορφιές και λίγες ασχήμιες. Αν φοβόμουν μη παρεξηγηθώ, λόγω εντοπιότητας, θα έλεγα ότι μάλλον υπερέχει, παρά υστερεί των υπολοίπων ελληνικών μεγαλουπόλεων. Μόνο μια σκιά σέρνει για χρόνια. Κι αυτό, γιατί τ΄ όνομά του συνδυάστηκε με την κατάληξη του τιμωρημένου φαντάρου ή του άλλου που δεν έχει «δόντι» για να κάνει τη θητεία του στη μεσοχώρα. Κι όμως, το Διδυμότειχο είναι μια σύγχρονη πόλη, 10.000 κοντά κατοίκων με τα ξενοδοχεία της, της ταβέρνες της, τα μπαράκια της, τους κινηματογράφους της, τα πανηγύρια, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, την ιστορία της, τα αξιοθέατά της. Έχει πολλά να προσφέρει στον επισκέπτη και περιμένει πολλά κι απ΄ αυτόν.
Όλος ο Έβρος έχει να προσφέρει πολλά στον επισκέπτη. Αλεξανδρούπολη, Σουφλί, Ορεστιάδα, Βύσσα, Φέρες, Σαμοθράκη. Μικρές και μεγάλες πόλεις, ζωντανές με ιστορία κι ένα νησί κούκλα, που την τελευταία 10ετία έχει πάρει πολύ τα πάνω του. Ας σταθούμε στην πρωτεύουσα με τη συμβουλή εφόσον την επισκεφθείτε, να οργανώσετε εξορμήσεις και στον υπόλοιπο νομό. Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο…
Η Αλεξανδρούπολη, λοιπόν, είναι μια από τις ομορφότερες ελληνικές πόλεις. Με αέρα απ΄ το παρελθόν, αυτή η πύλη της Ελλάδας, δεν είναι άλλο από μια ανοικτή αγκαλιά, που θα σε ηρεμήσει, θα σε ξεκουράσει, θα σε διασκεδάσει, θα κάνει τα πάντα, τέλος πάντων, για να νιώσεις σα στο σπίτι σου. Με πολυτελή και προσιτά ξενοδοχεία, θαυμάσιες ταβέρνες κατά μήκος του λιμανιού και μπαράκια. Κι έτσι καθώς είναι κόμβος, ανάμεσα σε Ασία και Ευρώπη, η πρόσβαση γίνεται από γης, θαλάσσης και αέρος.
Επειδή όμως, όπως προείπαμε Έβρος δεν είναι μόνο η πατρίδα μου και η Αλεξανδρούπολη, αν σας βγάλει ο δρόμος προς τα κει, μη λησμονήσετε ότι αυτός ο ελληνικός νομός διαθέτει ένα από τα πλουσιότερα και ομορφότερα δάση. Είναι αυτό της Δαδιάς, που αναπτύσσεται στους νοτιοανατολικούς λόφους της οροσειράς της Ροδόπης. Από το 1980 το δάσος βρίσκεται στη λίστα των προστατευομένων φυσικών θησαυρών της Ε.Ε. και οι ορνιθολόγοι έχουν εντοπίσει εδώ 36 από τους 38 εκπροσώπους της ευρωπαϊκής άγριας πτηνοπανίδας. Όσο για τα είδη, που έχουν καταγραφεί παρακάτω, στο δέλτα του Έβρου, αυτά ξεπερνούν τα 400.
Περιηγηθείτε λοιπόν, και δεν θα χάσετε. Στο οικοτουριστικό κέντρο της Δαδιάς υπάρχουν ένα συμπαθές ξενοδοχείο, ένα εστιατόριο, ένα καφενείο κι ένα πληροφοριακό κέντρο. Οι άνθρωποί του θα σας κατατοπίσουν για επιμέρους εξορμήσεις. Και μιας και μιλάμε για φυσική ομορφιά, να μη λησμονήσω το απολιθωμένος δάσος του νομού. Ήρθε στο φως αποσπασματικά (πού λεφτά για οργανωμένη έρευνα…), αλλά παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
|
|
Πού και τι θα φάω
Είναι το μόνο που δεν θα σκεφτείτε, δε θα σας προβληματίσει, δε θα σας χαλάσει. Το φαγητό στον Έβρο είναι μαγεία. Το σημαντικότερο δε, είναι πως όπου και να βρεθείτε, σ΄ όποιο ταβερνάκι ή εστιατόριο κι αν σας βγάλει η περιήγηση, θα μπείτε μέσα και θα πέσετε με τα μούτρα. Οι άνθρωποι, όπως και η πλειονότητα των βορειοελλαδιτών –ας παινέψουμε και λίγο το σπίτι μας- ξέρουν να τρώνε κι ως εκ τούτου, ξέρουν και να ταΐζουν τον επισκέπτη. Οπότε, νηστικοί και παραπονεμένοι δε θα μείνετε.
Εγώ προτείνω να παραγγείλετε ψείρες (πού πήγε το μυαλό σας, άτιμα… Ψείρα είναι η ψιλή καραβίδα), πελαγίσιο καλαμάρι, που ενδημεί στη Σαμοθράκη, γοφάρι (είδος ψαριού, που στη σχάρα είναι για να φας και τα δάχτυλά σου) και ό,τι άλλο ψαράκι σας σερβίρουνε γιατί βλέπετε, η αλιεία είναι μία από τις βασική ασχολίες των κατοίκων του Έβρου. Ψάρι, ψάρι, ψάρι λοιπόν. Τώρα πάλι, αν κάνετε κέφι για κρέας, δε θα τα χαλάσουμε. Και εδώ υπάρχει παράδοση. Ό,τι κρεατάκι και να παραγγείλετε, θα σας κερδίσει. Στην Αλεξανδρούπολη μάλιστα, θα ανακαλύψετε και κάμποσα μαγαζιά, που σερβίρουν κυνήγι. Εγώ δεν το τρώω, αλλά οι φίλοι μου, λάτρεις του είδους, κάνουν σαν τρελοί. Κατά πώς χτυπιούνται, δίκιο θα ΄χουν. Α, μη λησμονήσετε τον σούπερ μεζέ του νομού. Καβουρμά. Συνήθως τον φτιάχνουν στα σπίτια, αλλά θα τον βρείτε και σε καταστήματα. Να τρώει η μάνα…
Για επιδόρπια τέλος, τι να πρωτοπώ; Μη ξεχνάτε ότι δίπλα στην Τουρκία θα βρεθείτε και οι επιρροές από εκεί, είναι εμφανείς. Συνεπώς, σιροπιαστά, σιροπιαστά, σιροπιαστά.
Άντε και καλή όρεξη…ε, καλό ταξίδι.
Που θα μείνω
Hotel Βιέννη, Ορεστιάδα, Τηλ.: 25520 22578
|
