Κάποιος Άγγλος συνάδερφος και φίλος, μού εξομολογήθηκε κάποτε ότι για να ανακαλύψει κανείς τον πλούτο της νησιωτικής Ελλάδας, χρειάζεται μια ζωή. Όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Αιγαίο, είχε στο μυαλό του καμιά 15αριά ελληνικά νησιά, πολυδιαφημισμένα στο εξωτερικό και βάση αυτή της γνώσης, οργάνωσε ταξίδι 25 ημερών, πιστεύοντας ότι θα επέστρεφε στην Αγγλία με μια ολοκληρωμένη εικόνα του Αιγαίου στις αποσκευές του.
Τον συνάντησα στο Πάνω Κουφονήσι, ζωσμένο με τρεις φωτογραφικές μηχανές τελευταίας τεχνολογίας, να μη ξέρει τι να πρωτοφωτογραφίσει και λόγω…επαγγελματικής διαστροφής τον πλησίασα και του έπιασα την κουβέντα. Ήταν από την Guardian, μού είπε, και είχε φτάσει στην Ελλάδα πριν δύο εβδομάδες για να κάνει ένα πλήρες ταξιδιωτικό φωτορεπορτάζ στο Αιγαίο. Είχε ξεκινήσει από την Άνδρο και κατέβαινε σε ευθεία γραμμή.
«Δεν είναι δυνατόν», τον άκουσα να λέει με απελπισία. «Έχω καλύψει έξι από τα μεγάλα νησιά σας, έχω ανακαλύψει άλλα, που τα αγνοούσα, πραγματικές γωνιές του παραδείσου, δεν έχω πάει ακόμα στα Δωδεκάνησα και στα νησιά του ανατολικού αιγαίου και πρέπει να ολοκληρώσω το ρεπορτάζ σε 10 μέρες και να επιστρέψω στην Αγγλία για να το γράψω. Δε σού κρύβω ότι πίστευα πως όλο και κάποιο αδιάφορο νησί θα μού προέκυπτε κι έτσι, θα παρέκαμπτα την παρουσίασή του και θα γλύτωνα χρόνο. Αλλά, κάθε φορά που παίρνω το πλοίο για να διανύσω μια απόσταση μεταξύ δύο μεγάλων νησιών, βρίσκω ενδιάμεσα ένα τρίτο ή κι ένα τέταρτο, που κατά κανόνα συγκεντρώνουν σπάνιες ομορφιές. Ούτε απ΄ τα μεγάλα νησιά μπορώ να παρακάμψω κανένα. Τα ΄χω χαμένα… Χρειάζομαι μια ζωή για να οργώσω το Αιγαίο…»
Τον άφησα να βασανίζεται μέσα στο χρονοδιάγραμμά του και πήγα για μπάνιο. Την επόμενη τον συνάντησα πάλι. Σα να ΄χε τακτοποιήσει κάπως τα πράγματα. Μού είπε ότι ενημέρωσε την εφημερίδα του πως θα επέστρεφε 15 μέρες αργότερα με ρεπορτάζ μόνο από τις Κυκλάδες. Τα άλλα νησιωτικά συμπλέγματα του Αιγαίου, θα τα παρουσίαζε σε άλλα ρεπορτάζ. “I ΄ll be always out of time”, δήλωσε με αποφασιστικότητα στον αρχισυντάκτη του και καθάρισε…
Από το Αιγαίο όμως, δεν καθάρισε ποτέ. Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, εξακολουθεί και περιδιαβαίνει τα θαλάσσια μονοπάτια του Αιγαίου, αυτή τη φορά, με τον αέρα του ντόπιου. Αγόρασε σπίτι στη Μήλο και τα καλοκαίρια «τρώει» την ελληνική θάλασσα με το φουσκωτό του. Παραμένει λάτρης του ελληνικού νησιωτικού πλούτου και αδιαπραγμάτευτος οπαδός των Κουφονησίων.
Κρατήσαμε την επαφή μας όλα αυτά τα χρόνια και κάθε δεύτερο καλοκαίρι τα λέμε στο Πάνω Κουφονήσι, σε μια … εθιμική συνάντηση, στο όνομα της πρώτης γνωριμίας μας. Πριν δέκα χρόνια, ο Eddie παντρεύτηκε και βάφτισε το πρώτο του παιδί Αιγέα!
|
|
Ένα κυνήγι αλλιώτικο απ΄ τ΄ άλλα…
Την τελευταία φορά, που βρεθήκαμε στο νησί, ο φίλος μου με υποδέχθηκε με μια πρόταση. «Αντί να μπεκρουλιάζουμε χαζεύοντας το γαλάζιο, πάμε για…κυνήγι», μου είπε με συνωμοτικό ύφος. Ήξερα ότι ο Eddie, εκτός από αθεράπευτος φυσιολάτρης ήταν και εκ πεποιθήσεως χορτοφάγος, με σαφή αποστροφή στο κρέας. Φαίνεται ότι στο πρόσωπό μου είχε ζωγραφιστεί τέτοια απορία, που έσπευσε να διευκρινίσει γελώντας. «Κάποτε, πήρα την Pam και τα παιδιά για μια εξόρμηση στα Κουφονήσια με τη βάρκα. Είκοσι μέρες δέναμε και λύναμε. Πάνω και Κάτω Κουφονήσι, Κοπριά, Γλαρονήσι, Κέρος, Βούλγαρης… Ανακαλύψαμε κάθε κρυμμένο θησαυρό αυτού του συμπλέγματος και ονομάσαμε την εκδρομή μας [το κυνήγι του χαμένου θησαυρού]. Ένα τέτοιο κυνήγι, εννοώ…».
Με πήρε απ΄ το χέρι και με φόρτωσε σχεδόν με τις κλωτσιές πάνω στο φουσκωτό του, που ήταν δεμένο στο λιμάνι, ανάμεσα σε κάτι ψαρόβαρκες. Κατακαλόκαιρο και το νησί είχε πολύ κόσμο. Αρόδο, τα ιστιοπλοϊκά λικνίζονταν στα πεντακάθαρα νερά και τα εκδρομικά σκάφη πηγαινοέρχονταν ξεναγώντας τους τουρίστες.
Το Πάνω Κουφονήσι αριθμεί καμιά 300αριά μόνιμους κατοίκους και για το μέγεθός του (5,7 τ.χλμ.), διαθέτει ικανοποιητικότατη ξενοδοχειακή υποδομή. Από τον πρώτο χρόνο που το είχα επισκεφθεί ίσαμε σήμερα, το νησί άλλαξε. Έγινε αγαπημένος προορισμός ταξιδιωτών εσωτερικού και εξωτερικού κι ως εκ τούτου απέκτησε κάμποσα παραδοσιακά ταβερνάκια και καφέ-μπαρ, όπου τα καλοκαίρια γίνεται το έλα να δεις. Βέβαια, η πλειονότητα των ταξιδιωτών έρχονται στο νησί αναζητώντας συγκεκριμένα πράγματα. Περπάτημα στη φύση, ποδήλατο, κατάδυση (το σύμπλεγμα διαθέτει από τους ομορφότερους και πλουσιότερους βυθούς του Αιγαίου) και ασφαλώς, υπέροχες βουτιές στις μαγευτικές παραλίες Πόρι, Πλατιά Πούντα, Φανό, Φοίνικα Χαροκόπου και Παριανού. Δυο εκκλησιές, του Αγίου Γεωργίου και του Άη Νικόλα κι ένα προσκυνητάρι, αυτό του Προφήτη Ηλία, στο ψηλότερο σημείο του νησιού, μαζί με τον αναπαλαιωμένο ανεμόμυλο, είναι τα βασικά αξιοθέατα
Ο Eddie ήξερε ότι δεν είχα επισκεφθεί τις υπόλοιπες νησίδες του συμπλέγματος και είχε χαράξει ήδη τη διαδρομή. Η Κοπριά στα βόρεια, ενδείκνυται για ψάρεμα, μού είπε και καθώς κατηφορίζαμε προς την άγονη Κέρο, βρήκε την ευκαιρία να μού πει την ιστορία του νησιού. Το νησί λεγόταν στην αρχαιότητα Κέρεια και κατά την πρωτοκυκλαδική περίοδο (2800-2300) φιλοξένησε αξιόλογο πολιτισμό. Εδώ ανακαλύφθηκε και νεκροταφείο με κτερίσματα. Πολύ αργότερα, κι αφού το νησί πέρασε ως σύμμαχος της Αθήνας τους Ιστορικούς Χρόνους, μετατράπηκε το Μεσαίωνα σε ορμητήριο πειρατών. Οι μικρές βραχονησίδες, η Σκάνδια, οι Πλάκες, ο Λάζαρος, το Πλακί, ο Άγιος Ανδρέας, η Αντίκερος, ο Βούλγαρης, στέκουν άγρυπνοι, πιστοί φύλακες των νότιων ακτών της Κέρου.
Άκουγα τον Eddie να βυθίζεται στο παρελθόν της Κέρου και σκεφτόμουν πόσο παράξενο είναι να μαθαίνεις την ιστορία του τόπου σου από έναν ξένο…
Η μηχανή του φουσκωτού βόγκηξε καθώς ο καπετάνιος ύστερα από τον περίπλου της Κέρου, έβαλε ρότα για το Γλαρονήσι, μιλώντας παράλληλα με θαυμασμό για τις θαλάσσιες σπηλιές. Όταν φτάσαμε, κατάλαβα γιατί ο Eddie έδεσε τη ζωή του με τα Κουφονήσια και γενικότερα με τις Κυκλάδες. Αυτές οι υπέροχες σπηλιές με τα πράσινα νερά στο Γλαρονήσι, μού είπε καθώς με ξεναγούσε, του είχαν κάνει μάγια… «Φίλε, το ΄χασες…», του πέταξα πειραχτικά. «Άκου την ηχώ απ΄ το πήγαινε έλα των νερών μες τις σπηλιές. Δεν είναι σα να σε καλούν νεράϊδες;», ξεστόμισε εκστασιασμένος. Έστησα αφτί. Δεν άκουσα τίποτα. Ο Eddie ήταν όντως μαγεμένος…
Οι ανατολικές ακτές του Κάτω Κουφονησίου ήταν πλημμυρισμένες από λουόμενους, που είχαν φτάσει με ιδιωτικά σκάφη απ΄ τα γειτονικά νησιά και τα είχαν δέσει στη θέση Παναγιά, ή με άλλα, εκδρομικά από το Πάνω νησί. Ρίξαμε άγκυρα αρόδο στο Νερό, μια όμορφη παραλία στο βορειοανατολικότερο άκρο του νησιού. Αργά το απόγευμα γυρίσαμε στη βάση μας. Πεινούσαμε σα λύκοι.
Ο Eddie με πήγε στο ταβερνάκι ενός ντόπιου φίλου του, όπου από νωρίς είχε παραγγείλει αστακομακαρονάδα. Δεν ξέρω αν ήταν το…κυνήγι, που μού άνοιξε την όρεξη, αλλά εκείνο το τραπέζι με τη χορταστική σαλάτα, τα τηγανητά αφρόψαρα, τη μυζήθρα για πρώτο και την αστακομακαρονάδα για δεύτερο, το ονειρεύομαι ακόμη…
Χρήσιμα Τηλέφωνα (κωδικός 22850)
* Κοινότητα Κουφονησίων: 71379
* Πρακτορείο ακτοπλοϊκών εισιτηρίων: 71438
* Αστυνομία: 71375
* Αγροτικό Ιατρείο: 71370
|
