 |
|
|  |  |  | 
«Η Ελλάδα που αγαπάμε πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει» λέει η
καθηγήτρια ελληνικής γλώσσας του πανεπιστημίου Σαπιέντσα, Πάολα Μαρία
Μινούτσι
Συναυλία Διονύση Σαββόπουλου στην Ιταλική πρωτευουσα
Ρώμη
Έντονη και ενθουσιώδης ήταν η ανταπόκριση του κοινού στην συναυλία
του Διονύση Σαββόπουλου στο θέατρο Il Vascello (Ιλ Βασέλο) της
ιταλικής πρωτεύουσας και η οποία συνδιοργανώθηκε από την Ελληνική
Πρεσβεία στην Ρώμη και την έδρα νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας
του πανεπιστημίου Σαπιέντσα.
Ο καταξιωμένος τραγουδοποιός, παρουσίασε στο ιταλικό κοινό και
στους έλληνες μονίμους κατοίκους της Αιώνιας Πόλης, ορισμένες από τις
μεγαλύτερες επιτυχίες του, αλλά και δυο τραγούδια, την «Συννεφούλα»
και το «Μην μιλάς άλλο για αγάπη», τα οποία τραγούδησε μαζί με τους
φοιτητές της Σαπιέντσα, εναλλάσσοντας τους στίχους στα ελληνικά με
εκείνους σε ιταλική μετάφραση.
«Οι οίκοι αξιολόγησης μπορεί να πλήττουν την Ελλάδα, δεν μπορούν
όμως να πλήξουν τον πολιτισμό και την παιδεία της», τόνισε ο Έλληνας
πρέσβης στην Ρώμη, Μιχάλης Καμπάνης.
Από την μεριά της, η καθηγήτρια ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας
του πανεπιστημίου «Σαπιέντσα», Πάολα Μαρία Μινούτσι, υπογράμμισε ότι
«δεν είναι δυνατόν να μην πάει, η σκέψη μας και στα όσα, τους μήνες
και τις ημέρες αυτές, συμβαίνουν στην Ελλάδα. Είμαστε γεμάτοι πόνο,
για την χώρα αυτή, στην οποία όλοι νιώθουμε να οφείλουμε τόσα πολλά.
Αλλά η Ελλάδα που αγαπάμε πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει. Ας την
βοηθήσουμε, λοιπόν, με όλες μας τις δυνάμεις».
Την συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου παρακολούθησαν καθηγητές,
δημοσιογράφοι και καλλιτέχνες οι οποίοι, θέλησαν, με τον τρόπο αυτό,
με την παρουσία τους, να εκφράσουν και την αλληλεγγύη τους για την
δύσκολη περίοδο που διέρχεται η χώρα μας.
Σύμφωνα με την εκτίμηση πολλών καθηγητών των ιταλικών
πανεπιστημίων, «εκδηλώσεις σαν και αυτές, με την μαγευτική μουσική του
Διονύση Σαββόπουλου και των συνεργατών του Γιώτη Κιουρτσόγλου, Ορέστη
Πλακίδη και Βαγγέλη Καρίπη, είναι μια ουσιαστική επένδυση υπέρ του
ελληνικού πολιτισμού η οποία θα στηρίξει και την συνέχιση της
διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στα ιταλικά ανώτατα εκπαιδευτικά
ιδρύματα».
Την διοργάνωση της συναυλίας στήριξαν, επίσης, η ελληνική
Κοινότητα Ρώμης και Λατίου, τα υπουργεία παιδείας της Ελλάδας και της
Κύπρου και ιδιώτες χορηγοί.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
