Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




...με έργα τέχνης

Γυναίκες σε κρίση...



Θεσσαλονίκη

 Είναι γυναίκες σε κρίση- προσωπική, κοινωνική, οικονομική- οι
οποίες προσπαθούν να στείλουν τα δικά τους μηνύματα μέσα από έργα
τέχνης που «αφηγούνται» την προσωπική τους ιστορία. Όπως η Σοφία
Κυριακάκη, η οποία τα τελευταία 15 χρόνια ζει και δημιουργεί στο
Μεξικό απ' όπου κατάγεται ο σύζυγός της ή η γλύπτρια από την Ολλανδία,
Τζόις Μπλόεμ (Joyce Bloem), με ινδονησιακές ρίζες, η οποία παλεύει με
τον καρκίνο. Και κυρίως, είναι καλλιτέχνιδες που κατορθώνουν να
βρίσκουν λύσεις στα οικονομικά προβλήματα που δημιουργεί η κρίση, με
την αύξηση των τιμών των υλικών τους και να επαναχρησιμοποιούν παλιούς
καμβάδες, υφάσματα, ακόμη και σεντόνια!

Συνολικά 19 γυναίκες καλλιτέχνιδες απ' όλο τον κόσμο ενώνουν τις
δημιουργικές τους δυνάμεις στην έκθεση της εικαστικής ομάδας TeeToTuM
"Women in R.E.D." (Reinvent Environmental Dimension) που διοργανώνεται
στην Myrό Gallery από τις 27 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 27 Οκτωβρίου.

Όπως αναφέρουν οι επιμελήτριες της έκθεσης και εικαστικές
δημιουργοί, Γεωργία Γρηγοριάδου και Φωτεινή Χαμιδιελή, οι
συγκεκριμένες γυναίκες μέσα από τα έργα και την καλλιτεχνική τους
δημιουργία, «καταφέρνουν να ξεπερνούν τα εμπόδια και να πορεύονται με
την 'κρίση', εκμεταλλευόμενες μια αρνητική στιγμή της ζωής τους και
μεταλλάσσοντάς την ως μέσο ανάδειξης του ταλέντου τους και της
εσωτερικής τους δύναμης».

«Πρόκειται για γυναίκες με διαφορετικά προβλήματα, οι οποίες δίνουν
το έναυσμα για να προκύψει κάτι δημιουργικό από τη θετική πλευρά της
κρίσης» αναφέρει η κ.Γρηγοριάδου.

Γυναίκες καλλιτέχνιδες, όπως η ζωγράφος και περφόρμερ Ζανχόνγκ Λιάο
(Zhanhong Liao) από την Κίνα, η οποία ζει μόνη, με τα δύο της παιδιά,
σε ένα χωριό της Ολλανδίας ή η ζωγράφος Κριστίνα Πάντελιτς (Kristina
Pantelic) από τη Σερβία, η οποία ζει στην Ισπανία και παρ' όλα τα
κινητικά της προβλήματα, προσπερνά την «κρίση» με το δικό της
δημιουργικό τρόπο. Από την Αργεντινή, μία χώρα που έχει περάσει από
οικονομική κρίση, όπως η Ελλάδα, η ζωγράφος Κριστίνα Μινακόρι
(Cristina Minacori) προσπαθεί να ανταπεξέλθει ως καλλιτέχνης, μητέρα
και σύζυγος ενώ η χαράκτρια Νορίκο Χίντα (Noriko Hida) από την Ιαπωνία
δείχνει να μην πτοείται από το σεισμό και το τσουνάμι που έπληξε την
χώρα της.

Για τη Σοφία Κυριακάκη πάλι που γεννήθηκε στην Αθήνα και
αναγκάστηκε να μετακομίσει πριν από 15 χρόνια, μαζί με το παιδί της,
στο Μεξικό απ' όπου κατάγεται ο σύζυγός της, οι δυσκολίες που
συνάντησε ήταν μεγάλες.

«Ως Ελληνίδα με δέχονταν με ενθουσιασμό γιατί σέβονται τον
πολιτισμό μας αλλά όσον αφορά την επαγγελματική μου αποκατάσταση,
συνάντησα ξενοφοβία και ρατσισμό» λέει η κ.Κυριακάκη.
Καταξιωμένη ζωγράφος, όχι μόνο δημιουργεί αλλά διοργανώνει πλέον και
εκθέσεις, συνδέοντας τους ωκεανούς (Μεξικό) με τη θάλασσα (Ελλάδα) και
φέρνοντας κοντά έλληνες και μεξικανούς καλλιτέχνες.

«Το Νοέμβριο διοργανώνω μία έκθεση με 9 Ελληνες και 9 Μεξικανούς
καλλιτέχνες στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Μεξικό και το καλοκαίρι
μία άλλη έκθεση στην Ελλάδα» εξηγεί, τονίζοντας την πρόθεσή της να
«γεφυρώσει» τις δύο πατρίδες της, αυτήν που τη «γέννησε» και την άλλη
που την «υιοθέτησε».



Νατάσα Καραθάνου



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία