 |
|
|  |  |  | 
Ζευγάρια από όλες τις χώρες του κόσμου έρχονται στη Ρόδο για να παντρευτούν
Ρόδος (Τού Λ.Μαστή)
Η Λίνδος είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός για την τέλεση πολιτικών
γάμων. Ζευγάρια από όλες τις χώρες του κόσμου έρχονται στη Ρόδο για να
παντρευτούν στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Παύλου στο ομώνυμο
λιμανάκι, αλλά και σε άλλα εκκλησάκια της Λίνδου, όπως επίσης και στην
κεντρική παραλία όπου πρόσφατα δύο νέοι από την Τουρκία ενώθηκαν με τα
δεσμά του γάμου! Ήταν ο πρώτος πολιτικός γάμος Τούρκων στη Λίνδο.
Ο Μπαρκίν και η Γκιουλίζ με πολλούς συγγενείς και φίλους από την
Σμύρνη, ήρθαν στη Ρόδο και στην παραλία της Λίνδου, με φόντο της
Ακρόπολη και το Ναό της Λινδίας Αθηνάς, τέλεσαν τον πολιτικό τους
γάμο, σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπει η ελληνική και η
τουρκική νομοθεσία, μάλιστα και με την παρουσία εκπροσώπου του
τουρκικού προξενείου της Ρόδου, ο οποίος έκανε και τις μεταφράσεις
στις δύο γλώσσες. Στην τελετή ακολουθήθηκαν τα τουρκικά έθιμα και το
ζευγάρι των Μουσουλμάνων κάτω από τους ήχους συγκροτήματος κλασικής
μουσικής, που τους συνόδευσε από την Τουρκία, έδωσαν όρκους «αιώνιας
πίστης και αφοσίωσης» με τις ευχές των γονιών, των παππούδων και των
γιαγιάδων τους που ήταν παρόντες εκεί.
«Ήρθα πέρυσι στη Ρόδο και ενθουσιάστηκα από τις ομορφιές και τη
φιλοξενία των κατοίκων της και αποφάσισα να παντρευτώ εδώ», είπε ο
35χρονος γαμπρός, ξενοδόχος στη Σμύρνη, που με τη 32χρονη σύζυγό του
και τους συγγενείς τους μετά την τελετή, ξεκίνησαν ένα γλέντι μέχρι το
πρωί!
Πάνω από 400 πολιτικοί γάμοι έχουν γίνει ως τώρα φέτος στη Λίνδο,
κυρίως στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Παύλου. «Τα περισσότερα
ζευγάρια είναι από τη Βρετανία, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουμε και
πολλά ζευγάρια από τη Ρωσία», λέει η υπεύθυνη για τους γάμους από τον
δήμο Λίνδου Δήμητρα Αντωνίου. Παράλληλα, σημειώνει ότι «υπάρχουν πλέον
και στη Ρόδο γραφεία που ειδικεύονται στην οργάνωση εντυπωσιακών
πολιτικών γάμων όχι μόνο στον ’γιο Παύλο, αλλά και σε άλλες περιοχές
της Λίνδου και του Φαληρακιού. Και το ποσό που καταβάλλεται στο δήμο
για την έκδοση των σχετικών αδειών είναι μόλις 70 ευρώ!...»
Τα ζευγάρια -κυρίως από τη Βρετανία- επιλέγουν πρωτότυπους τρόπους για
να τελέσουν το γάμο τους, όπως π.χ. να κατεβαίνουν με αλεξίπτωτο
θαλάσσης στην παραλία που είναι το σημείο της τελετής, να
χρησιμοποιούν ταχύπλοα σκάφη, βάρκες ή γαϊδουράκια για να φτάσουν
μέχρι την εκκλησία κ.α.
Τα περισσότερα ζευγάρια είναι θρησκευόμενα (ιδίως οι Ρώσοι) και
προτιμούν το εκκλησάκι στην παραλία της Λίνδου που χτίστηκε στο σημείο
απ' όπου πέρασε το 52 μ.Χ. ο Απόστολος Παύλος στην τρίτη αποστολική
περιοδεία του. Πάντως για την τέλεση των πολιτικών γάμων στο προαύλιο
της εκκλησίας και με το δεδομένο ότι πολλές φορές «η τελετή είχε
έντονο κοσμικό χαρακτήρα, έξω από όσα προβλέπει η θρησκεία και η
παράδοση», υπήρξε αντίρρηση από την πλευρά της Μητροπόλεως, η οποία
ξεπεράστηκε αφού ο δήμος Λίνδου ανέλαβε να «προστατεύσει» την τήρηση
των θρησκευτικών κανόνων και να μην προσβάλλεται το συναίσθημα των
Ορθοδόξων.
Οι πολιτικοί γάμοι στο προαύλιο της εκκλησίας του Αγίου Παύλου
ξεκίνησαν πριν από δέκα χρόνια και υπολογίζεται ότι μέχρι στιγμής
έχουν ξεπεράσει τις 5.000 και όπως τονίζει η κ. Αντωνίου «από τώρα
υπάρχουν αιτήσεις από το εξωτερικό για γάμους το επόμενο καλοκαίρι και
η ζήτηση είναι πολύ μεγάλη για τη Λίνδο, παρά το γεγονός ότι και άλλα
νησιά της Δωδεκανήσου, όπως η Σύμη συγκεντρώνουν επίσης το ενδιαφέρον
πολλών μελλόνυμφων από διάφορες χώρες!...»
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
