 |
|
|  |  |  | 
Συνάντηση με Κύπριους στην 'Ιμβρο
Λύση του Κυπριακού στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, λέει ο Οικουμενικός Πατριάρχης
Λευκωσία - (Ανταπόκριση Α.Βικέτος)
Την ευκαιρία να συναντήσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη, Βαρθολομαίο, στην γενέτειρα του, την Ίμβρο είχε για πρώτη φορά ομάδα Κυπρίων. Προέρχονταν από την ενορία του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη της Λεμεσού. Της ομάδας, η οποία προηγουμένως επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη και το Αϊβαλί (Κυδωνίες), ηγείτο ο εφημέριος του ναού, π. Μιχαήλ Σπανός. Οι Λεμεσιανοί επισκέπτες της Ίμβρου παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό της Αγίας Μαρίνας στο Σχοινούδι, το οποίο έως το 1964 κατοικείτο από τρεις χιλιάδες Έλληνες και ήταν το μεγαλύτερο χωριό της Τουρκίας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο κ. Βαρθολομαίος χαιρέτισε την παρουσία των Κυπρίων στην Ίμβρο και εξήρε το γεγονός ότι με την παρουσία τους τίμησαν την γενέτειρα του. Επίσης, έστειλε αδελφικές ευχές στον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης είπε ότι αγκαλιάζει με αδελφική αγάπη όλους τους Κυπρίους και ευχήθηκε το πρόβλημα που ταλαιπωρεί τους Κυπρίους, το οποίο «ταλαιπώρησε πολύ και εμάς, φυσικά άθελα σας», να λήξει αισίως. Τόνισε ότι αυτό «πρέπει να γίνει στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και η λύση να είναι δικαία, λειτουργική και μόνιμη».
Επίσης, τόνισε τη συμπόρευση της Εκκλησίας Κύπρου και Φαναρίου και εξήρε τον εποικοδομητικό ρόλο του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου. «Ευλογώ όλο τον Κυπριακό λαό και εύχομαι τα βέλτιστα και τα κρείττονα» είπε. Ο π. Μιχαήλ πρόσφερε στον Πατριάρχη εκ μέρους της ενορίας του μια εικόνα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη και τη διατριβή του, η οποία αναφέρεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Στην ομιλία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε και στο δράμα της Ίμβρου και Τενέδου, καθώς φέτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τις απελάσεις των Ελλήνων. «Όπου κι αν ταξιδέψαμε όλες αυτές τις πονεμένες δεκαετίες, η Ίμβρος εξακολούθησε να μας πληγώνει, για να παραφράσουμε τον μικρασιάτη νομπελίστα ποιητή μας» ανέφερε.
Εξέφρασε αισιοδοξία ότι έρχονται καλύτερες μέρες, αλλά τόνισε ότι «επιστρέφουμε μέσα στα αποδεκατισμένα χωριά μας» και πρόσθεσε ότι οι Ίμβριοι περιμένουν την απόδοση του αυτονόητου δικαιώματος να κληρονομούν τις περιουσίες των πατέρων τους, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, την οποία, όπως σημείωσε, όσοι την έχασαν ήταν αποτέλεσμα του ξεκληρίσματος πριν 50 χρόνια.
Αναφερόμενος στην πολιτική της Τουρκίας της περιόδου εκείνης ο Οικουμενικός Πατριάρχης μίλησε για το «περίφημο κατάπτυστο πρόγραμμα διαλύσεως», του οποίου σήμερα φαίνεται ότι θα παραπεμφθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου και οι εμπνευστές και οι εκτελεστές του.
«Είναι άδικο και παράλογο να θεωρείσαι ξένος και πολίτης δευτέρας κατηγορίας στον τόπο σου» υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
