Το σύνθημα του φετινού Παγκόσμιου Κυπέλλου Αστέγων ήταν ότι «Μια μπάλα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο». Οκτώ Έλληνες, που έχουν βιώσει την τραυματική εμπειρία της αστεγίας και συνθέτουν την Εθνική Ομάδα Αστέγων, ταξίδεψαν στο Άμστερνταμ για να λάβουν μέρος σε αυτήν την ξεχωριστή διοργάνωση και επέστρεψαν με δύο τρόπαια στις αποσκευές τους.

Η Ελλάδα κατέκτησε το κύπελλο «Fair Play» (κύπελλο Ήθους) και έγινε η μοναδική χώρα στην ιστορία του θεσμού που έχει λάβει αυτό το τρόπαιο δύο φορές (η πρώτη ήταν στην Κοπεγχάγη το 2007). Επίσης, βραβεύτηκε με το κύπελλο «INSP Trophy», το κύπελλο στην κατηγορία του Διεθνούς Δικτύου Περιοδικών Δρόμου, ένα από τα έξι συνολικά τρόπαια στις ισάριθμες κατηγορίες, στις οποίες χωρίστηκαν οι ομάδες με βάση τη δυναμικότητά τους.

Ωστόσο, δεν είναι το αγωνιστικό κομμάτι το πιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της διοργάνωσης, αλλά το γεγονός ότι οι παίκτες των ομάδων αγωνίζονται ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια και μαθαίνουν να δίνουν αγώνες ζωής.

«Η ιδέα προέκυψε από το γεγονός ότι όλοι όσοι ζουν τη φτώχεια με τη μορφή της αστεγίας, όπως είναι αποκλεισμένοι από τη δουλειά, το καφενείο, την κοινωνία, έτσι είναι αποκλεισμένοι και από τον αθλητισμό. Η ουσία είναι ότι βρίσκεσαι με ανθρώπους που έχουν τα ίδια προβλήματα με εμάς, και όλοι φωνάζουμε ενάντια στη φτώχεια, το ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό», εξηγεί  ο προπονητής της ομάδας και πωλητής του περιοδικού δρόμου «Σχεδία», Γιάννης Κώτσος. Όπως προσθέτει, «οι περισσότεροι άνθρωποι που συμμετέχουν σε ένα τέτοιο τουρνουά γυρνώντας πίσω, τους ίδιους σταυρούς και τα ίδια προβλήματα έχουν να αντιμετωπίσουν, αλλά αλλάζει λίγο ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουν».

Ο κ. Κώτσος, ο οποίος έμαθε για την ομάδα την περίοδο που προσπαθούσε να ξεφύγει από τον εφιάλτη των ναρκωτικών, εξομολογείται ότι όταν αγωνίστηκε με την ομάδα το 2009 η εμπειρία τον βοήθησε πάρα πολύ να επανενταχθεί στην κοινωνία. «Με βοήθησαν πολύ και οι προπονήσεις και το ταξίδι ώστε να επανενταχθώ, να δω τη ζωή διαφορετικά, τον τρόπο που μπορώ να αντιμετωπίζω τα προβλήματα, γιατί δεν είμαι μόνος μου, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι με τα ίδια προβλήματα με μένα, ίσως και μεγαλύτερα», θυμάται.

Ως «υπέρτατη εμπειρία» περιγράφει τη συμμετοχή του στην ομάδα ο παίκτης, Παναγιώτης Κρητικός. «Αυτό που κράτησα και με βοήθησε ήταν το να συνεργάζομαι με την ομάδα και να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό», λέει και εξηγεί: «Μπορεί στην Ολλανδία να αφήσαμε στην άκρη τα προβλήματά μας, αφήσαμε κάτω ο καθένας το σταυρό του και επικεντρωθήκαμε στο πιο σημαντικό που είχαμε να κάνουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι λύθηκαν τα προβλήματά μας. Γυρίσαμε πάλι πίσω στη ζωή μας την κανονική με πολλή βοήθεια βέβαια από το ταξίδι».

Η αλληλεγγύη μεταξύ των μελών της ομάδας ήταν για τον παίκτη, Νίκο Κοντογιάννη, η σημαντικότερη ανάμνηση της διοργάνωσης. «Ως ομάδα κάναμε ό,τι μπορούμε ώστε να ξεχνάει ο καθένας τα προβλήματά του. Όταν υπάρχει ομάδα τα προβλήματα λύνονται πιο εύκολα, όταν είναι μόνος του ο καθένας τα προβλήματα είναι πιο δύσκολα», παρατηρεί και προσθέτει: «Το ποδόσφαιρο μπορεί να ενώσει άρα μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους και να κοιτάξουν μπροστά».

Σημειώνεται ότι φέτος, είναι η πρώτη φορά που στην αποστολή της εθνικής αστέγων συμμετείχαν δύο γυναίκες. Αναλυτικά, την ελληνική αποστολή αποτέλεσαν οι Παναγιώτης Κρητικός, Στέλλα Καντζιλίδου, Νίκος Κοντογιάννης, Νίκος Πετρόπουλος, Παναγιώτης Παράσχος, Μαρία Φυδανίδου και Απόστολος Μελέτης.

Όλα τα έξοδα της αποστολής κάλυψε με δωρεά του το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος».