 |
|
|  |  |  | 
Το BBC για τα χόρτα της Κρήτης και τον Έλληνα συνταξιούχο!
Λονδίνο/BBC
Με τίτλο «Why some Greek pensioners may have to forage to survive», το BBC δημοσίευσε ρεπορτάζ το οποίο δίνει μία άλλη διάσταση της ελληνικής οικονομικής κρίσης, αυτή που έχει να κάνει με τον ζωή ορισμένων συνταξιούχων στην επαρχία και συγκεκριμένα στην Κρήτη, οι οποίοι επηρεασμένοι από τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες έχουν ξεκινήσει να αναζητούν την τροφή τους στα βουνά...
«Οι πρασινάδες γνωστές ως “χόρτα” έχουν αποτελέσει τη βάση της Κρητικής διατροφής από τους Μινωικούς χρόνους, αλλά με την οικονομία της Ελλάδας να επιδεινώνεται με γρήγορους ρυθμούς, η αναζήτηση τροφής μπορεί να γίνει για μία ακόμα φορά τρόπος ζωής», αναφέρει η Heidi Fuller-Love για το BBC.
Ο 80χρονος συνταξιούχος από την Κρήτη, ο κ. Γιώργος είναι ο πρωταγωνιστής του άρθρου της, ο οποίος και την προσκαλεί να μαζέψουν μαζί χόρτα στα όρη του Λασιθίου.
Η πρόσκληση όπως τονίζει η ίδια έγινε έξω από το σπίτι του 80χρονου και όχι στο καφενείο του χωριού γιατί δεν ήθελε να τον ακούσει κανένας άλλος.
Η Heidi Fuller-Love τονίζει ότι «οι άνθρωποι τείνουν να ξεχνούν ότι η Ελλάδα έχει γνωρίσει τον πλούτο μόλις τα τελευταία 30 ή 40 χρόνια.
Το «ταξίδι» τους για την αναζήτηση χόρτων ξεκινά και μετά από μία περίπου ώρα, οι δυο τους καταφέρνουν να φτάσουν στο σημείο όπου ο συνταξιούχος μαζεύει τα χόρτα και αφού γεμίσουν τις τσάντες τους επιστρέφουν στο σπίτι του για να τα μαγειρέψουν.
Ο 80χρονος περιγράφει στην Heidi Fuller-Love τη ζωή στην Ελλάδα πριν κάποια χρόνια, την περίοδο που οι τράπεζες μοίραζαν δάνεια ακόμη και για την αγορά ενός αυτοκινήτου ενώ στη συνέχεια της δείχνει τον λογαριασμό της ΔΕΗ που πρέπει να πληρώσει. Το ποσό οφειλής είναι 180 ευρώ ενώ το συνολικό ποσό της σύνταξης που λαμβάνει είναι 500 ευρώ.
«Σύντομα αυτά τα χόρτα θα είναι το μόνο που θα έχω για να φάω» δήλωσε ο συνταξιούχος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
