 |
|
|  |  |  | 
Τιμή στην Ομογένεια
Το όνομα της εφημερίδας "Εθνικός Κήρυκας" δόθηκε σε δρόμο της Νέας Υόρκης
Κειμενο Γεωργία Χατζηγεωργίου
Με τους καλύτερους οιωνούς εισέρχεται στον δεύτερο αιώνα της ζωής του (το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε στις 2 Απριλίου 1915) η ομογενειακή εφημερίδα ″Εθνικός Κήρυκας″ της Νέας Υόρκης. Η οδός στα κεντρικά γραφεία του Λονγκ Άιλαντ Σίτι μετονομάστηκε σε ″Εθνικός Κήρυκας - National Herald Way″ και είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του δήμου της Νέας Υόρκης, που χρησιμοποιήθηκε σε έναν δρόμο η ελληνική γλώσσα.
Τα αποκαλυπτήρια της πινακίδας έκαναν τα παιδιά του εκδότη - διευθυντή Αντώνη Η. Διαματάρη, Βανέσσα και Ηρακλής, ενώ στην τελετή παραβρέθηκαν ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, η φιλέλλην ομοσπονδιακή βουλευτής Κάρολιν Μαλόνι, ο ομογενής δημοτικός σύμβουλος Κώστας Κωνσταντινίδης, η ομογενής εισαγγελέας της κομητείας Νάσο Μάντλιν Σίγκα, οι μόνιμοι αντιπρόσωποι της Ελλάδας και της Κύπρου στη Νέα Υόρκη πρέσβεις Αικατερίνη Μπούρα και Νίκος Αιμιλίου, αντίστοιχα, οι γενικοί πρόξενοι της Ελλάδας και Κύπρου, πρέσβης Γεώργιος Ηλιόπουλος και Βασίλειος Φιλίππου, αντίστοιχα, ο εκτελεστικός διευθυντής της ″Ελληνικής Πρωτοβουλίας″ Μαρκ Άρι, και οι εκπρόσωποι της οργανωμένης ομογένειας.
Στην ομιλία του ο δημοτικός σύμβουλος του Λονγκ Άιλαντ Σίτι και αρχηγός της πλειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο της Νέας Υόρκης, Τζίμι Βαν Μπρέιμερ συνεχάρη την εφημερίδα γιατί ″για 101 χρόνια μεταδίδετε τα νέα στην Ομογένεια, ενώνετε του Ελληνοαμερικανούς με την Ελλάδα και τη Διασπορά και μεταλαμπαδεύετε τον πολιτισμό″.
Αναφέρθηκε, ακόμη, στους δεσμούς του με την Αστόρια και στην ομογένεια. Αποκάλυψε ότι η αδελφή του είναι παντρεμένη με Έλληνα, ότι έχει βαπτιστεί και ότι η φιλία με τους Ελληνοαμερικανούς συμμαθητές του στο Λύκειο Μπράγιαν της Αστόριας του παρείχε τη δυνατότητα να εξοικειωθεί με τον ελληνικό πολιτισμό και τις παραδόσεις.
«Η ονομασία της οδού αποτελεί μεγάλη τιμή για τον "Εθνικό Κήρυκα" που για 101 χρόνια ενημερώνει την ομογένεια για τα τεκταινόμενα στην ίδια την ομογένεια και την Αμερική και αποτελεί γέφυρα επικοινωνίας της ομογένειας με την Ελλάδα και την Κύπρο», τόνισε ο ομογενής δημοτικός σύμβουλος της Αστόριας Κώστας Κωνσταντινίδης.
Από την πλευρά της, η βουλευτής της Νέας Υόρκης Κάρολιν Μαλόνι είπε ότι «ο ″Εθνικός Κήρυξ″ δεν είναι μόνο η ιστορική, αλλά και η πιο σημαντική ελληνική εφημερίδα, η οποία για περισσότερο από έναν αιώνα ενημερώνει την ομογένεια».
Ο εκδότης και διευθυντής του ″Εθνικού Κήρυκα″ Αντώνης Διαματάρης, τόνισε ότι η εφημερίδα έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις, «αυτή όμως η τιμητική αναγνώριση, η οδός του Εθνικού Κήρυκα, έχει περισσότερη αξία από τις άλλες, γιατί θα μείνει για πάντα».
Ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος συνεχάρη τον κ. Διαματάρη και τόνισε ότι είναι όντως ιστορικό γεγονός η ονομασία του δρόμου με το όνομα του ″Εθνικού Κήρυκα″ και ευχήθηκε η οδός να είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και να μοσχοβολά Ελλάδα και Ορθοδοξία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
