Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η νεότερη δήμαρχος στην Αυστραλία ειναι Ομογενής με καταγωγή απο την Κρήτη



Μελβούρνη.-

Είναι μόλις 24 ετών και ήδη δήμαρχος στην πόλη της, με την ψήφο δημοτικών συμβούλων οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν σχεδόν τη διπλάσια ηλικία και ανήκουν σε αντίθετη πολιτική παράταξη.

Ο λόγος για την ομογενή Δήμητρα Κλεισάρη, που εκλέχθηκε στο ανώτατο αξίωμα του Δήμου Στόνινγκτον.

Η νεότερη δήμαρχος της Βικτώρια, πήρε το βάπτισμα του πυρός σε ηλικία επτά ετών, όταν εκλέχθηκε για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος του Μόνας ο πατέρας της Πολ Κλεισάρης, ο επί χρόνια δήμαρχος του Μόνας και υποψήφιος με το Εργατικό Κόμμα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. «Κατά κάποιο τρόπο, αισθάνθηκα από πολύ νωρίς ότι ανήκα σ' αυτόν το χώρο. Εκεί όπου γίνεται το συναπάντημα με ανθρώπους από όλα τα μονοπάτια της ζωής, που περιμένουν να τους βοηθήσεις για τη βελτίωση της καθημερινής τους ζωής.

Δεν έχασα καμία από τις προεκλογικές εκστρατείες του πατέρα μου, αλλά ούτε και από τις εκδηλώσεις που απαιτούσε ο ρόλος του να βρίσκεται. Μου έκανε εντύπωση πόσο απαιτητικός ήταν αυτός ο ρόλος, αλλά συγχρόνως και πόσο αποδοτικός. Πόση διαφορά έκανε στη ζωή των ανθρώπων που τον εμπιστεύθηκαν με την ψήφο τους» δήλωσε η Δήμητρα Κλεισάρη.

Ομολογεί ότι στα 17 της είχε ήδη αποφασίσει ότι ήθελε να διεκδικήσει μια θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση, ενώ στα 19 της εκλέχθηκε δημοτική σύμβουλος για πρώτη φορά στο Στόνινγκτον.

«Ήξερα να ακούω, από πολύ νωρίς, τις απόψεις των άλλων και να μην καταλήγω σε εύκολα συμπεράσματα. Ήξερα να σέβομαι τους ανθρώπους, τις ιδέες, τα πιστεύω και τα αιτήματά τους. Ακόμη, να μην επηρεάζομαι από τους άλλους, αλλά να στηρίζομαι μόνο στο δικό μου κριτήριο. Μιλώντας, για παράδειγμα, για το δημοτικό συμβούλιο, σήμερα είμαστε εννέα διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις. Ο δικός μου ρόλος είναι να τους ακούω όλους με την ίδια προσοχή και να ζυγίζω το κάθε τι προσεκτικά πριν καταλήξω σε οποιαδήποτε απόφαση» σημειώνει η νεαρή ομογενής.

Στόχος της είναι να κάνει την ανατροπή με τις παρεμβάσεις της σε όσους περισσότερους τομείς μπορεί.

«Είναι η πιο πράσινη ίσως περιοχή του Δήμου, αλλά και η πιο περιζήτητη από τους επενδυτές και τους οικοδόμους. Το στοίχημα που απαιτεί δυναμισμό, εγρήγορση και συνεχή προσπάθεια είναι να μη διαταράξουμε την ισορροπία μεταξύ ανάπτυξης και περιβάλλοντος», τονίζει. 

Ο Δήμος Στόνινγκτον έχει 110.0000 κατοίκους και περιλαμβάνει οκτώ διαφορετικές περιοχές του Ανατολικού Διαμερίσματος της Βικτώριας.

«Αγάπησα την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή»

Η νεαρή γυναίκα, με ρίζες στην Εύβοια και την Κρήτη, έχει επισκεφθεί μέχρι τώρα έξι φορές την Ελλάδα και ομολογεί με υπερηφάνεια ότι αισθάνεται 100% Ελληνίδα.

«Την Ελλάδα, την αγάπησα από την πρώτη στιγμή, παιδί ακόμη, που βρέθηκα εκεί με τους γονείς μου. Θαυμάζω την ιστορία της, λατρεύω τον πολιτισμό και την κουλτούρα της. Όσο για τους Έλληνες της πρώτης γενιάς, τρέφω απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση για ό,τι έχουν επιτύχει σ' αυτήν τη χώρα. Για τη σκληρή δουλειά και τις προσπάθειες που κατέβαλαν να δημιουργηθούν και να δώσουν την ευκαιρία στα παιδιά τους να μορφωθούν και να προοδεύσουν. Το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους, είναι ορατό σήμερα» καταλήγει η δήμαρχος του Στόνινγκτον.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία