Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Για να γλυτώσουν απο τις αρρώστειες,την πείνα και τούς πολέμους...

Οκτακόσιες χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους το 2011



Νέα Υόρκη

 

Στον αριθμό- ρεκόρ των 800.000 έφτασαν εκείνοι που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους το 2011, σύμφωνα με έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, που δόθηκε  στη δημοσιότητα.

Στην Έκθεση «Παγκόσμιες Τάσεις 2011» της Ύπατης Αρμοστείας περιγράφεται λεπτομερώς, για πρώτη φορά, η έκταση του αναγκαστικού εκτοπισμού λόγω μιας σειράς σημαντικών ανθρωπιστικών κρίσεων που ξεκίνησαν στα τέλη του 2010 στην Ακτή Ελεφαντοστού και τις οποίες ακολούθησαν οι κρίσεις στη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και αλλού. Συνολικά, 4,3 εκατομμύρια άνθρωποι εκτοπίστηκαν για πρώτη φορά, ανάμεσά τους 800.000 που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και έγιναν πρόσφυγες.

«Το 2011 ο ανθρώπινος πόνος έλαβε επικές διαστάσεις. Τόσο πολλές ζωές ανατράπηκαν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, γεγονός που συνεπάγεται τεράστιο προσωπικό κόστος για όλους, όσοι επλήγησαν» δήλωσε ο Αντόνιο Γκουτέρες, ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και πρόσθεσε: «Μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που το διεθνές σύστημα προστασίας αυτών των ανθρώπων στάθηκε όρθιο στο μεγαλύτερο μέρος του και τα σύνορα έμειναν ανοιχτά. Ζούμε σε καιρούς δοκιμασίας».

Σε ολόκληρο τον κόσμο στα τέλη του 2011 ο αριθμός των ξεριζωμένων έφτασε τα 42,5 εκατομμύρια, από τα οποία 15.200.000 είναι πρόσφυγες, 26.400.000 εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της χώρας τους (εσωτερικά εκτοπισμένοι) και 895.000 βρίσκονται στη διαδικασία εξέτασης του αιτήματος ασύλου τους. Παρά τον μεγάλο αριθμό των νέων προσφύγων, ο συνολικός αριθμός των ξεριζωμένων ήταν χαμηλότερος από τον αντίστοιχο αριθμό των 43,7 εκατομμυρίων το 2010, κυρίως λόγω της αντιστάθμισης που προκλήθηκε από τον μεγάλο αριθμό των εσωτερικά εκτοπισμένων που επέστρεψαν στις εστίες τους. Πρόκειται για 3,2 εκατομμύρια άτομα, αριθμός που αποτελεί και το υψηλότερο ποσοστό επιστροφών εσωτερικά εκτοπισμένων σε περισσότερο από μία δεκαετία. Όσον αφορά τους πρόσφυγες, παρόλο που ο εθελοντικός επαναπατρισμός ανέβηκε πάνω από τα επίπεδα του 2010, το 2011 ήταν η τρίτη χρονιά με τις λιγότερες επιστροφές (532.000) μέσα σε μία δεκαετία.

Σε δεκαετή βάση η Έκθεση καταγράφει αρκετές ανησυχητικές τάσεις: Μία από αυτές είναι ότι ο αναγκαστικός εκτοπισμός πλήττει μεγαλύτερο αριθμό ατόμων παγκοσμίως, με τον ετήσιο συνολικό αριθμό να υπερβαίνει τα 42 εκατομμύρια για κάθε χρόνο της τελευταίας πενταετίας. Μία άλλη ανησυχητική τάση είναι ότι όσοι γίνονται πρόσφυγες πιθανόν να παραμείνουν πρόσφυγες για πολλά χρόνια- συχνά παγιδευμένοι σʼ έναν προσφυγικό καταυλισμό ή ζώντας σε επισφαλείς συνθήκες στις αστικές περιοχές. Από τα 10,4 εκατομμύρια πρόσφυγες υπό την εντολή της Ύπατης Αρμοστείας, περίπου τα τρία τέταρτα (7,1 εκατ.) βρίσκονται σε παρατεταμένη εξορία για τουλάχιστον πέντε χρόνια, αναμένοντας μία λύση.

Συνολικά, το Αφγανιστάν παραμένει η χώρα προέλευσης των περισσότερων προσφύγων (2,7 εκατομμύρια), ενώ ακολουθούν το Ιράκ (1,4 εκατ.), η Σομαλία (1,1 εκατ.), το Σουδάν (500.000) και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (491.000).

Περίπου τα τέσσερα πέμπτα των προσφύγων παγκοσμίως καταφεύγουν σε γειτονικές χώρες, γεγονός που αντανακλάται στους μεγάλους προσφυγικούς πληθυσμούς τους οποίους συναντάμε, για παράδειγμα, στο Πακιστάν (1,7 εκατ.), το Ιράν (886.500), την Κένυα (566.500) και το Τσαντ (366.500).

Ανάμεσα στα βιομηχανικά ανεπτυγμένα κράτη, η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη χώρα υποδοχής φιλοξενώντας 571.700 πρόσφυγες. Η Νότια Αφρική, εν τω μεταξύ, δέχτηκε τον μεγαλύτερο αριθμό ατομικών αιτήσεων ασύλου (107.000), γεγονός που επαναλαμβάνεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Η αρχική εντολή της Ύπατης Αρμοστείας ήταν η βοήθεια προς τους πρόσφυγες. Στις έξι δεκαετίες, όμως, που ακολούθησαν από την ίδρυσή της, το έργο της έχει επεκταθεί περιλαμβάνοντας τη βοήθεια σʼ ένα μεγάλο μέρος των εσωτερικά εκτοπισμένων παγκοσμίως, αλλά και σε όσους είναι ανιθαγενείς, δηλαδή στερούνται αναγνωρισμένης υπηκοότητας, καθώς και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που τη συνοδεύουν. Η Έκθεση «Παγκόσμιες Τάσεις 2011» επισημαίνει ότι μόνο 64 κυβερνήσεις παρείχαν στοιχεία σχετικά με τους ανιθαγενείς και ως εκ τούτου η Ύπατη Αρμοστεία ήταν σε θέση να καταγράψει τους αριθμούς που αναλογούν στο ένα τέταρτο μόνο των περίπου 12 εκατομμυρίων ανιθαγενών παγκοσμίως.

Από τα 42,5 εκατομμύρια ανθρώπων που βρίσκονταν σε κατάσταση αναγκαστικού εκτοπισμού στα τέλη του 2011, δεν εμπίπτουν όλοι στην εντολή της Ύπατης Αρμοστείας. Περίπου 4,8 εκατομμύρια πρόσφυγες, για παράδειγμα, βρίσκονται υπό την ευθύνη της αδελφής Οργάνωσης του Γραφείου Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες. Από τα 26,4 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένων, 15,5 εκατομμύρια λαμβάνουν βοήθεια και προστασία από την Ύπατη Αρμοστεία. Συνολικά, ο αριθμός των 25,9 εκατομμυρίων προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων, υπό την εντολή της Ύπατης Αρμοστείας αυξήθηκε κατά 700.000 άτομα το 2011.

Η Έκθεση «Παγκόσμιες Τάσεις» είναι η κύρια ετήσια έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας για την κατάσταση του αναγκαστικού εκτοπισμού. Πρόσθετα στοιχεία δημοσιεύονται κάθε χρόνο στις Στατιστικές Επετηρίδες και τις εξαμηνιαίες εκθέσεις του Οργανισμού για τις αιτήσεις ασύλου στις βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία