 |
|
|  |  |  | 
Φασίστες στο σκαμνί για απαγωγές-βασανιστήρια-βιασμούς στην Αργεντινή
Μπουένος Αϊρες
Η μεγαλύτερη δίκη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην ιστορία της
Αργεντινής άρχισε στο Μπουένος ’ιρες για γεγονότα που συνέβησαν κατά
τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας: 68 κατηγορούμενοι θα
λογοδοτήσουν για απαγωγές, βασανιστήρια και βιασμούς εναντίον σχεδόν
800 θυμάτων, 900 μάρτυρες θα κληθούν να καταθέσουν κατά τη διάρκεια
μιας ακροαματικής διαδικασίας που θα διαρκέσει δύο χρόνια.
Είναι η μεγαλύτερη δίκη για εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί κατά τη
διάρκεια της δικτατορίας από την αναίρεση το 2005 των νόμων περί
αμνηστίας που ίσχυαν στη χώρα.
Για πρώτη φορά από το τέλος της δικτατορίας το 1983, οι κατηγορούμενοι
καλούνται να λογοδοτήσουν για τις "πτήσεις του θανάτου", την πρακτική
που ακολούθησε ο στρατός της Αργεντινής στο πλαίσιο του "βρώμικου
πολέμου", όταν αντιφρονούντες υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών
ρίχνονταν στη θάλασσα από αεροπλάνα.
Η πρώτη παραδοχή της ύπαρξης των "πτήσεων του θανάτου" ήρθε όταν
απόστρατος της Ανωτάτης Σχολής Μηχανικής του Πολεμικού Ναυτικού
(Esma), του διαβόητου κέντρου κράτησης και βασανιστηρίων κατά τη
διάρκεια της δικτατορίας γνωστού και ως "Αουσβιτς της Αργεντινής", ο
Αντόλφο Σιλίνγκο, παραδέχτηκε σε συνέντευξή του το 1995 ότι συμμετείχε
στις πτήσεις. Ο αργεντινός απόστρατος καταδικάσθηκε για εγκλήματα κατά
της ανθρωπότητας στην περίφημη δίκη της Esma, που ολοκληρώθηκε το
2003.
Η ύπαρξη των πτήσεων του θανάτου στοιχειοθετήθηκε, ωστόσο, για πρώτη
φορά στο τέλος του 2011, όταν διαβιβάσθηκε στον ανακριτή φάκελος που
περιείχε 130 φωτογραφίες πτωμάτων που είχαν ξεβραστεί στις ακτές της
Ουρουγουάης, με δεμένα τα πόδια και τα χέρια και σημάδια
βασανιστηρίων. Οι ντοκουμέντα αυτά ανήκαν στον στρατό της Ουρουγουάης
και μέχρι πέρυσι θεωρούνταν στρατιωτικά απόρρητα.
Κατά τη γιγάντια δίκη θα εκδικασθούν επίσης εγκλήματα,
απαγωγές, βασανιστήρια και βιασμοί, που διαπράχθηκαν εναντίον 800
προσώπων στις εγκαταστάσεις της Ανωτάτης Σχολής Μηχανικού του
Πολεμικού Ναυτικού στα οκτώ χρόνια της δικτατορίας.
Περισσότεροι από 5.000 αντιφρονούντες πέρασαν από την Esma. Μόνο καμιά
εκατοστή επέζησαν. Οι εκατοντάδες μαρτυρίες που έχουν συγκεντρωθεί
κατά τη διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας προκαλούν ρίγη.
Οι οργανώσεις υπεράσπισης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εκτιμούν ότι
30.000 άνθρωποι χάθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Οι 15.000
από αυτούς τουφεκίσθηκαν. Περί τα 500 παιδιά αρπάχτηκαν από τις
πολιτικές κρατούμενες μητέρες τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
