Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Ουλιέλμος-Αλέξανδρος, ο "Πρίγκιπας Πιλς" της μπύρας, έγινε βασιλιάς της Ολλανδίας



Αμστερνταμ

Ο Ουλιέλμος-Αλεξάνδρος, ο οποίος έγινε σε ηλικία 46 ετών βασιλιάς της Ολλανδίας μετά την παραίτηση της μητέρας του Βεατρίκης, είχε δώσει στα νιάτα του την εικόνα ενός γλεντζέ ο οποίος δεν διέθετε τις ιδιότητες που χρειάζεται κανείς για να καταλάβει το βασιλικό αξίωμα, όμως σταδιακά κέρδισε την αποδοχή.

Η χώρα είχε υποδεχθεί με αισθήματα ευφορίας τη γέννηση, στις 27 Απριλίου 1967, του Ουλιέλμου-Αλέξανδρου Κλάους Τζορτζ Φερντινάντ, πρίγκιπα της Οράγγης: για πρώτη φορά από το 1890, έπειτα από μια αντιβασίλισσα και τρεις βασίλισσες, ένας άνδρας καλούνταν να ανέβει στο θρόνο.

Παντρεύτηκε το 2002 την Αργεντινέζα Μάξιμα Σορεγκιέτα και απέκτησαν τρία παιδιά: την πριγκίπισσα διάδοχο Καταρίνα-Αμαλία, 9 ετών, την Αλέξια, 7 ετών, και την Αριάν, 6 ετών. Ο πατέρας της Μάξιμα, ο οποίος είχε διατελέσει υφυπουργός κατά τη δικτατορία στην Αργεντινή, δεν είχε πάρει την άδεια να παραστεί στο γάμο της κόρης του και δεν ήταν παρών στην ενθρόνιση του Ουλιέλμου-Αλέξανδρου.

Μεγαλύτερος από τρία αδέλφια, ο Ουλιέλμος-Αλέξανδρος έδειξε από την πιο νεαρή ηλικία ένα δύσκολο χαρακτήρα. Δυσφορώντας για το γεγονός ότι βρισκόταν μονίμως κάτω από τους προβολείς της δημοσιότητας, θα πετάξει χιονόμπαλες στους δημοσιογράφους κατά τις διακοπές του στην Αυστρία και μετά, σε ηλικία 11 ετών, θα καλέσει τους ολλανδούς δημοσιογράφους "να αδειάσουν τη γωνιά" στο τέλος μιας φωτογράφησης.

Στην ίδια ηλικία, ο ίδιος και οι αδελφοί του διασκεδάζουν πετώντας με λαστιχάκια μικρά μπαλάκια από αλουμινόχαρτο σε μια επίσημη παρέλαση με την ευκαιρία της Γιορτής της Βασίλισσας, η οποία αποτελεί εθνική γιορτή.

Περνάει στη συνέχεια μια δύσκολη εφηβεία και οι γονείς του, η βασίλισσα Βεατρίκη και ο πρίγκιπας Κλάους, τον στέλνουν να τελειώσει τις δευτεροβάθμιες σπουδές του σε ένα ιδιωτικό σχολείο στην Ουαλία. Αποκτά τότε την εικόνα ενός γλεντζέ, ο οποίος αστειεύεται λέγοντας ότι θα άφηνε ευχαρίστως το θρόνο στον αδελφό του.

Ο Ουλιέλμος-Αλέξανδος θα επονομαστεί μάλιστα "Πρίγκιπας Πιλς", από τα λίτρα της μπύρας που κατέβαζε σε φοιτητικές βραδιές στη διάρκεια των σπουδών του στην Ιστορία στο πανεπιστήμιο του Λάιντεν (δυτική Ολλανδία), τις οποίες άρχισε το 1987, μετά τη στρατιωτική θητεία του στο Πολεμικό Ναυτικό.

Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό Ρούουντ Λούμπερς, η βασιλική οικογένεια αμφέβαλλε τότε για το κατά πόσο ο Ουλιέλμος-Αλέξανδρος θα ήταν ικανός να ανέβει στο θρόνο.

Όμως οι Ολλανδοί δείχνουν να εμπιστεύονται τον νέο μονάρχη τους: σε μια δημοσκόπηση που δημοσιοποιήθηκε από τη δημόσια τηλεόραση, 69% των Ολλανδών που ερωτήθηκαν δήλωσαν ότι έχουν εμπιστοσύνη στον Ουλιέλμο-Αλέξανδρο, σημειώνοντας αύξηση κατά 10% σε σχέση με την περασμένη χρονιά. Για το 48% των ερωτηθέντων, τα αισθήματα έναντι του Ουλιέλμου-Αλέξανδρου έγιναν πιο θετικά μετά την τηλεοπτική συνέντευξή του με την Μάξιμα, η οποία μεταδόθηκε δύο εβδομάδες πριν από την ενθρόνιση.

Έχοντας πάρει το πτυχίο του, το 1993, ο πρίγκιπας αρχίζει να ετοιμάζεται για τα βασιλικά καθήκοντα υπηρετώντας σε διάφορα σώματα στρατού —θα γίνει πιλότος καταδιωκτικού— και ταξιδεύοντας στη χώρα του.

Η αλλαγή επιτελείται σταδιακά. Στα βήματα του πατέρα του, αρχίζει να ενδιαφέρεται για τη διαχείριση των υδάτων, προσπάθεια που θα στεφθεί το 2006 με το διορισμό του ως προέδρου του Συμβουλευτικού Συμβουλίου για τα Ύδατα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.

Το 1998, παίρνει την έγκριση του κοινοβουλίου για να γίνει μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Η υποψηφιότητά του είχε διαιρέσει την πολιτική τάξη, η οποία δεν είχε ενθουσιαστεί βλέποντας το μελλοντικό αρχηγό του κράτους να συμμετέχει σ' αυτό το θεσμό που συγκλονίζεται από τα σκάνδαλα.

Ο πρίγκιπας είχε ανέκαθεν πάθος για τα σπορ: παίζει τένις, γκολφ, κάνει ιστιοπλοΐα και, όπως σχεδόν όλοι οι Ολλανδοί, πατινάζ επί πάγου. Το 1986 ολοκλήρωσε μια θρυλική κούρσα πατινάζ 200 χιλιομέτρων στη βόρεια Ολλανδία.

Η συνάντησή τους με την Μάξιμα, το 1999, και ο γάμος τους από έρωτα, ο οποίος παραλίγο να ματαιωθεί εξαιτίας της απαγόρευσης που επιβλήθηκε στη συμμετοχή του πατέρα της, καταλήγουν να τον καταστήσουν δημοφιλή. Σύμφωνα με τη σύζυγό του, είναι "ευφυής, τρυφερός, δυνατός, έχει τα πόδια του στη γη".

Πιστεύεται πως βρίσκεται πιο κοντά στους πολίτες και πως είναι πιο προοδευτικός από τη μητέρα του. Ο Ουλιέλμος-Αλέξανδρος διαβεβαίωσε εξάλλου σε συνέντευξη, η οποία μεταδόθηκε πριν από την ενθρόνισή του, ότι θέλει να είναι ένας "βασιλιάς του 21ου αιώνα" και όχι ένας "φετιχιστής του πρωτοκόλλου".

Ενόψει της ενθρόνισής του και για να αφιερωθεί πλήρως στο βασιλικό λειτούργημα, εγκατέλειψε τις θέσεις που κατείχε, ιδιαίτερα αυτές στη ΔΟΕ και στο Συμβουλευτικό Συμβούλιο Υδάτων.

Ωστόσο ο τρόπος ζωής του ζεύγους επικρίθηκε μερικές φορές έντονα: το 2009, πούλησε μια πολυτελή κατοικία διακοπών υπό κατασκευή σε παραλία της Μοζαμβίκης υπό την πίεση μιας εχθρικής κοινής γνώμης εξαιτίας της ακραίας φτώχειας που επικρατεί στη χώρα αυτή.

Αφού προκάλεσε πολεμική συμμετέχοντας σε ένα παραδοσιακό διαγωνισμό ρίψης πορτοκαλί λεκανών τουαλέτας στη διάρκεια της Γιορτής της Βασίλισσας, ο πρίγκιπας είχε διαβεβαιώσει πως ένιωσε "ντροπή σκεπτόμενος τα 2,6 δισεκατομμύρια ανθρώπων που δεν διαθέτουν βασικές υποδομές για να εκτελούν με αξιοπρέπεια τις καθημερινές ανάγκες τους".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία