Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε "κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη δημόσια υγεία" για την πολιομυελίτιδα 



Γενευη

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) κήρυξε  "παγκόσμιας εμβέλειας κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη δημόσια υγεία" μετά τη διάδοση της πολιομυελίτιδας σε πολλές χώρες, σύμφωνα με μια ανακοίνωση.

Ο ΠΟΥ είχε πραγματοποιήσει την περασμένη εβδομάδα έκτακτη σύνοδο για την πολιομυελίτιδα μετά την ανακάλυψη, τον Ιανουάριο, κρουσμάτων που εισήχθησαν στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Ισημερινή Γουινέα. "Η απόφαση ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης ήταν ομόφωνη", σύμφωνα με τον ΠΟΥ.

"Αν δεν ελεγχθεί, η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία την παγκόσμια εξάλειψη μιας από τις σοβαρότερες ασθένειες που θα μπορούσαμε να εμποδίσουμε με τον εμβολιασμό", υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση.

Ο ΠΟΥ εκτιμά πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος εξαγωγής της πολιομυελίτιδας αφορά το Πακιστάν, το Καμερούν και τη Συρία και ζητεί από τις τοπικές αρχές να αναλάβουν δράση με εκστρατείες εμβολιασμού αυτών που πρέπει να ταξιδέψουν και διατηρώντας το μηχανισμό αυτό για τουλάχιστον έξι μήνες αφότου διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχουν νέα κρούσματα εξαγωγής της ασθένειας. Οι χώρες όπου έχει διαπιστωθεί η παρουσία της ασθένειας και τις οποίες αφορά αυτή η προειδοποίηση είναι το Αφγανιστάν, η Ισημερινή Γουινέα, η Αιθιοπία, το Ιράκ, το Ισραήλ, η Σομαλία και η Νιγηρία.

Η πολιομυελίτιδα είναι μια πολύ μεταδοτική νόσος που πλήττει κυρίως τα παιδιά κάτω των πέντε ετών. Μπορεί να επιφέρει την παράλυση μέσα σε μερικές ώρες και σε μερικές περιπτώσεις είναι θανάσιμη.

Ο αριθμός των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας έχει μειωθεί κατά περισσότερο από 99% από το 1988, περνώντας από τα 350.000 στα 406 καταγεγραμμένα κρούσματα το 2013. Η μείωση αυτή είναι το αποτέλεσμα της παγκόσμιας προσπάθειας για την εξάλειψη αυτής της νόσου, σύμφωνα με τον ΠΟΥ.

Το 2014, δεν απομένουν παρά μόνο τρεις χώρες όπου η νόσος αυτή θεωρείται ενδημική, το Αφγανιστάν, η Νιγηρία και το Πακιστάν, ενώ το 1988 ήταν περισσότερες από 125.

"Εντούτοις η πολιομυελίτιδα συνεχίζει να διαδίδεται σε διεθνή κλίμακα από τις χώρες στις οποίες ενδημεί καθώς και από τις χώρες στις οποίες εμφανίζονται και πάλι κρούσματα", υπογραμμίζει ο ΠΟΥ.

Από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλιο, κατά τη θεωρούμενη "χαμηλή περίοδο" μετάδοσης της πολιομυελίτιδας, έχουν εντοπισθεί τρεις νέες εκδηλώσεις εισαγόμενων κρουσμάτων πολιομυελίτιδας: στην Ασία (από το Πακιστάν στο Αφγανιστάν), στη Μέση Ανατολή (από τη Συρία στο Ιράκ) και στην κεντρική Αφρική (από το Καμερούν στην Ισημερινή Γουινέα)", εξηγεί ο παγκόσμιος οργανισμός.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία