Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι γυναίκες στην ΕΕ δουλεύουν, κατά μέσο όρο, 60 ώρες την εβδομάδα, αλλά αμείβονται μόνο για τις 34



Θεσσαλονίκη

Περίπου 60 ώρες την εβδομάδα εργάζονται, κατά μέσο όρο, οι γυναίκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι 26 από τις 60 αυτές ώρες αφορούν σε μη αμειβόμενη εργασία, όπως επισήμανε  η πρόεδρος της ομάδας διοίκησης του Τομέα Γυναικών Μάνατζερ και Επιχειρηματιών (ΤΟΓΜΕ) Μακεδονίας της Ελληνικής Εταιρείας Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), Λιάνα Γούτα, κατά τον χαιρετισμό της στο 6ο διεθνές συνέδριο του φορέα, με τίτλο "Women on Leadership, twenty four seven". Το συνέδριο πραγματοποιείται ταυτόχρονα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

«Οι εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών για την ίδια την γυναίκα, την οικογένεια και τον κοινωνικό της περίγυρο ήταν καταιγιστικές, αν αναλογιστεί κάποιος ότι όλους τους προηγούμενους αιώνες τής αναλογούσε αποκλειστικά ο ρόλος της συζύγου-μητέρας. Με τις μεγάλες αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών και τη συμμετοχή της πλέον στην οικονομία, μια νέα ισορροπία έπρεπε να βρεθεί. Αν το ερώτημα είναι 'αν έχει βρεθεί', η απάντηση φοβάμαι πως είναι 'Όχι ακόμα'. Και δεν μιλάμε βέβαια για τις εξαιρέσεις, για τις λιγοστές γυναίκες που ήδη τα κατάφεραν, αλλά μιλάμε για τον κανόνα, για τον μέσο όρο, για τις στατιστικές. Όχι ακόμα λοιπόν, αν κρίνει κάποιος από το χάσμα στις ίσες ευκαιρίες, που εξακολουθεί να υφίσταται ανάμεσα σε γυναίκες και άνδρες στην ηγεσία και τις υψηλές θέσεις ευθύνης», πρόσθεσε.

Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με έρευνα, που είχε διενεργηθεί πρόσφατα από το Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος, για λογαριασμό του ΤΟΓΜΕ Μακεδονίας, στις μεγάλες επιχειρήσεις των χωρών μελών της Ευρώπης των 27, τις θέσεις διευθυνόντων συμβούλων, στη συντριπτική πλειοψηφία, κατέχουν άνδρες (ποσοστό 97,6%), ενώ στις συνθέσεις των διοικητικών συμβουλίων μόνο το 8,9% των μελών είναι γυναίκες.

Κι αυτό παρότι, σύμφωνα με στοιχεία που είχαν παρουσιαστεί το 2012 από στελέχη του Ελληνοβρετανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, οι επιχειρήσεις με συμμετοχή γυναικών στις εκτελεστικές επιτροπές φαίνεται πως έχουν καλύτερες οικονομικές επιδόσεις από τις αμιγώς ανδροκρατούμενες.

Η έρευνα της McKinsey, που αφορούσε το διάστημα 2007-2009, έδειξε ότι οι επιχειρήσεις με μικτές (ως προς τη συμμετοχή των δύο φύλων) εκτελεστικές επιτροπές παρουσίασαν απόδοση ίδιων κεφαλαίων (ROE-Return on Equity) μεγαλύτερη κατά 41%, σε σχέση με τις αμιγώς ανδροκρατούμενες και μέσο περιθώριο λειτουργικού κέρδους (average EBIT margin) υψηλότερο κατά 56%._

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία