Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η οικονομική κρίση συνέβαλε στην αύξηση τής παχυσαρκίας



Σόφια/Παρίσι

Η οικονομική κρίση η οποία εκδηλώθηκε το 2008 επιτάχυνε την εξάπλωση του φαινομένου της παχυσαρκίας και την αύξηση του αριθμού των υπέρβαρων ανθρώπων στις 34 χώρες-μέλη του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), αποκαλύπτει μια έκθεση.

Σε αυτό το έγγραφο, το οποίο παρουσιάστηκε  ενώπιον του ευρωπαϊκού Συνεδρίου για την Παχυσαρκία στη Σόφια της Βουλγαρίας, ο ΟΟΣΑ υπενθυμίζει ότι το 50% και πλέον των ενηλίκων και 1 παιδί στα 5 κατά μέσο όρο είναι υπέρβαροι στα κράτη-μέλη του Οργανισμού.

Η παχυσαρκία ορίζεται με βάση έναν δείκτη μάζας σώματος (indice de masse corporelle, IMC) μεγαλύτερο του 30, ενώ ένας ενήλικος θεωρείται υπέρβαρος όταν η μάζα του σώματός του κυμαίνεται μεταξύ 25 και 30.

Παρότι η εξάπλωση της παχυσαρκίας έχει κατά βάση επιβραδυνθεί κατά τη διάρκεια των 5 τελευταίων ετών στις χώρες-μέλη του ΟΟΣΑ, γνώρισε αύξηση σε ορισμένες χώρες κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2008-2009, η οποία οδήγησε στη μείωση των δαπανών για τη διατροφή και σε μια αυξανόμενη κατανάλωση προϊόντων που προσφέρονται σε τιμή με έκπτωση και προϊόντων που έχουν πολύ περισσότερες θερμίδες.

Σύμφωνα με την έκθεση, κάθε αύξηση της τάξης του 1% στο ποσοστό ανεργίας στις ΗΠΑ μεταφραζόταν σε μια μείωση της κατανάλωσης 5,6% όσον αφορά τα φρούτα και τα λαχανικά το διάστημα μεταξύ 2007 και 2009.

Ακόμα και στις χώρες που δεν επλήγησαν τόσο από την οικονομική κρίση, κάποιες ομάδες ανθρώπων, κυρίως οι γυναίκες και εκείνοι με τη χαμηλότερη μόρφωση και τα χαμηλότερα εισοδήματα, είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να γίνουν παχύσαρκοι, επισήμανε ο ΟΟΣΑ.

«Η οικονομική κρίση πιθανόν συνέβαλε στην περαιτέρω αύξηση της παχυσαρκίας», επισήμαναν οι συντάκτες αυτής της έρευνας.

Στη Βρετανία τα έξοδα για τη διατροφή μειώθηκαν 8,5% σε πραγματικές τιμές μεταξύ 2008- 2009, δίχως όμως αντίκτυπο στην κατανάλωση θερμίδων, που μάλιστα κατέγραψε μικρή αύξηση.

Μια έρευνα στην Αυστραλία κατέδειξε ότι τα πρόσωπα που επηρεάστηκαν από την οικονομική κρίση αντιμετώπισαν κίνδυνο να γίνουν παχύσαρκοι 20% και πλέον υψηλότερο σε σύγκριση με εκείνους που δεν επηρεάστηκαν από την κρίση.

Η παχυσαρκία, που συμβάλλει στην εκδήλωση καρδιακών παθήσεων, διαβήτη και ορισμένων τύπων καρκίνου, συνιστά ένα σημαντικό πρόβλημα σε κοινωνικό και ανθρωπιστικό επίπεδο για τις χώρες του οργανισμού.

Τα πρόσωπα που εμφανίζουν βαριάς μορφής παχυσαρκία πεθαίνουν κατά μέσον όρο 10 χρόνια πιο πρόωρα από τα πρόσωπα εκείνα που διατηρούν το φυσιολογικό τους βάρος, υπογραμμίζει η έκθεση.

Η υποστήριξη των υπέρβαρων ανθρώπων αντιπροσωπεύει κατά μέσο όρο το 3% των δαπανών υγείας σε διάφορες χώρες – για παράδειγμα κυμαίνεται μεταξύ 5-10% στις ΗΠΑ.

Έως το 1980, λιγότερο από το ένα δέκατο των ενηλίκων που ζούσαν στις χώρες του ΟΟΣΑ εμφάνιζε παχυσαρκία, ποσοστό που φθάνει το 18% σήμερα.

Οι χώρες που έχουν επηρεαστεί περισσότερο είναι το Μεξικό, η Νέα Ζηλανδία και οι ΗΠΑ όπου κατά μέσο όρο ένα ποσοστό 30% του πληθυσμού είναι παχύσαρκο.

Μετά την ταχύτατη αύξηση τη δεκαετία του 1990, η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί και τα ποσοστά της παχυσαρκίας δεν αυξάνονται περισσότερο σε χώρες όπως η Βρετανία, η Ιταλία και οι ΗΠΑ.

Σε άλλες χώρες, αντίθετα, τα ποσοστά συνεχίζουν να αυξάνονται με ρυθμό 2-3% κάθε χρόνο. Πρόκειται για την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Γαλλία, το Μεξικό, την Ισπανία και την Ελβετία, επισήμανε ο ΟΟΣΑ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία