Η Εστέλα Καρλότο θα αγκαλιάσει σύντομα τον εγγονό της, ένα από τα βρέφη που έκλεψε η δικτατορία στην Αργεντινή (1976-1983), αλλά για την ίδια, η «μακρά μάχη» που ξεκίνησε πριν από 36 χρόνια συνεχίζεται, καθώς η τύχη ακόμη τουλάχιστον 400 παιδιών παραμένει άγνωστη.
Η μέχρι τότε ζωή της ανατράπηκε τον Νοέμβριο του 1977 όταν η κόρη της, η Λάουρα Καρλότο, φοιτήτρια ιστορίας, 23 ετών, έγκυος δύο μηνών χωρίς η μητέρα της να το γνωρίζει, εξαφανίστηκε χωρίς κανένα ίχνος.
Η 47χρονη τότε δασκάλα και μητέρα τεσσάρων παιδιών ζούσε στη Λα Πλάτα, μια πόλη 60 χλμ. από το Μπουένος Άιρες, όπου η ριζοσπαστική αντιδικτατορική δράση ήταν εντελώς άγνωστη.
Τον Απρίλιο του 1978, εντάχθηκε στις Μητέρες και τις Γιαγιάδες της Πλατείας του Μαΐου, που αξίωναν από τη στρατιωτική χούντα πληροφορίες για τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους που είχαν εξαφανιστεί. Τον Αύγουστο, οι στρατιωτικοί της παρέδωσαν το πτώμα της κόρης της.
Έκτοτε, καταδιώκει ασταμάτητα τους αξιωματούχους της στρατιωτικής χούντας που υπάρχουν υποψίες ότι πήραν παιδιά από τους γονείς τους και τα παρέδωσαν σε οικογένειες προσκείμενες στο καθεστώς, αψηφώντας όλες τις προσπάθειες να κατατρομοκρατηθεί και να εγκαταλείψει την προσπάθεια—όπως όταν το σπίτι της στη Λα Πλάτα έγινε κόσκινο από τις σφαίρες, το 2002.
«Δεν ήμουν μια ηρωίδα. Δεν συμμετείχα ποτέ σε κάτι. . . Ήμουν μια γυναίκα της μεσαίας τάξης, δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα περνούσα τη ζωή μου σε αυτές τις έρευνες», είπε η Καρλότο.
Πρόεδρος της οργάνωσης των Γιαγιάδων της Πλατείας του Μαΐου από το 1990, γύρισε όλο τον κόσμο μετατρεπόμενη σε πρέσβειρα του σκοπού τους.
Από το Παρίσι ως την Ουάσινγκτον και την Μαδρίτη, η Καρλότο κατήγγειλε ένα «συστηματικό σχέδιο κλοπής» των νεογέννητων των αντιφρονούντων.
Η οργάνωση έχει προταθεί για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης πέντε φορές κι έχει λάβει αναρίθμητα βραβεία και διακρίσεις, που η Καρλότο λέει ότι θεωρεί «τροφή για τον αγώνα».
Για την Γκρατσιέλα Φερνάντες Μεϊχίντε, πρώην υπουργό, η κλοπή των βρεφών «ήταν μια χυδαία προσβολή, από τις πιο διεστραμμένες» εναντίον των θυμάτων.
Η ίδια επισήμανε ότι οι Γιαγιάδες «ήταν πάντα πολύ μετριοπαθείς, βρίσκονταν πάντα στο κέντρο της κοινωνίας, και για αυτό ο κόσμος ταυτίστηκε τόσο με τα δεινά τους και με τον αγώνα τους».
Το 2003, η Εστέλα Καρλότο απέκτησε έναν ισχυρό σύμμαχο στο προεδρικό μέγαρο: τον Νέστορ Κίρσνερ, επί της προεδρίας του οποίου (2003-2007) οδηγήθηκαν ενώπιον της δικαιοσύνης εκατοντάδες στρατιωτικοί, περιλαμβανομένων ηγετικών στελεχών της στρατιωτικής χούντας.
Ο στρατηγός Χόρχε Βιδέλα, ο επικεφαλής της δικτατορίας από το 1976 ως το 1981, ο οποίος καταδικάστηκε σε 50 χρόνια κάθειρξη, κρίθηκε ένοχος για αυτό που η Δικαιοσύνη της Αργεντινής περιέγραψε ως ένα «συστηματικό σχέδιο» κλοπής και παράδοσης σε ανθρώπους προσκείμενους στο καθεστώς των βρεφών που γεννούσαν μητέρες που βρίσκονταν υπό κράτηση.
Η δίκη το 2000 στη Ρώμη του στρατηγού Κάρλος Σουάρες Μάσον, που κρίθηκε υπεύθυνος για το φόνο της Λάουρα Καρλότο και άλλων αντιφρονούντων και για λαθρεμπόριο βρεφών, σημάδεψε ιδιαίτερα την Εστέλα Καρλότο.
Σχεδόν 37 χρόνια μετά τη δημιουργία των Γιαγιάδων, τον Οκτώβριο του 1977, 114 παιδιά έχουν «ανακτηθεί», κατά τη φρασεολογία της οργάνωσης.
Δύο είδωλα της Αργεντινής, οι ποδοσφαιριστές Ντιέγκο Μαραντόνα και Λιονέλ Μέσι, εκφράζουν συχνά την υποστήριξή τους στην Εστέλα Καρλότο και στις οργανώσεις των Μητέρων και των Γιαγιάδων.
Βγαίνοντας από το σπίτι της στη Λα Πλάτα, κοντά στο Μπουένος Άιρες, η Εστέλα Καρλότο διαβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει τη κινητοποίησή της. «Δεν έχει τελειώσει, ο αγώνας συνεχίζεται. Θα συνεχίσουμε μαζί με τις Γιαγιάδες να αναζητούμε όλους όσοι ακόμη αγνοούνται».
