Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Συνεχίζουν να προκαλούν οι Σκοπιανοί

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής τής ΠΓΔΜ φωτογραφήθηκε στην κορυφή του Ολύμπου, με τον Ήλιο της Βεργίνας 



Σκόπια - (Ανταπόκριση Νίκος Φραγκόπουλος)

 Ο αντιπρόεδρος της Βουλής της ΠΓΔΜ, Αντόνιο Μιλόσοσκι, μαζί με μία ομάδα ορειβατών από τη χώρα του, αναρριχήθηκε πριν από μερικές ημέρες στην υψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, στον Μύτικα, και φωτογραφήθηκε με τον δεκαεξάκτινο Ήλιο της Βεργίνας.

   Το γεγονός γνωστοποίησε ο ίδιος, με ανάρτησή του στον προσωπικό του λογαριασμό στον δημοφιλή ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Facebook, ενώ η ταμπλόιντ εφημερίδα των Σκοπίων Vest (Βεστ), η οποία έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στη χώρα, δημοσίευσε  πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ, μαζί με δηλώσεις του κ. Μιλόσοσκι.

   «Όταν πατήσαμε το πόδι μας στον Μύτικα αγκαλιαστήκαμε, φωνάζαμε και τραγουδούσαμε. Εννοείται ότι βγήκαμε φωτογραφία. Η φωτογράφηση μιας τέτοιας μακεδονικής παρέας συνοδεύεται απαραίτητα από τα κρατικά και ιστορικά μακεδονικά σύμβολα. Τη σημαία με τον μακεδονικό δεκαεξάκτινο ήλιο την κουβαλώ πάντοτε μαζί μου. Ένα άλλο μέλος της ορειβατικής ομάδας είχε μαζί του την κρατική σημαία της χώρας μας. Έτσι, στην κορυφή του Ολύμπου κυμάτισαν και οι δύο σημαίες και βγάλαμε φωτογραφίες με ιδιαίτερη ικανοποίηση» δήλωσε ο κ. Μιλόσοσκι.

   Η εφημερίδα Vest υπενθυμίζει, επίσης, ότι τον Αύγουστο του 2010, ο κ. Μιλόσοσκι, ο οποίος τότε ήταν υπουργός Εξωτερικών της ΠΓΔΜ, εμφανίστηκε στον αγώνα μπάσκετ ΠΓΔΜ - Μεγάλης Βρετανίας, με τη σημαία με τον Ήλιο της Βεργίνας, την οποία κρατούσε ο τρίχρονος γιος του.

   Η ΠΓΔΜ χρησιμοποίησε το σύμβολο με τον Ήλιο της Βεργίνας στην εθνική σημαία της χώρας από το 1991 έως το 1995, όταν και το απέσυρε με την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995. Στο άρθρο 7/ παράγραφος 2 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, αναφέρεται ότι η ΠΓΔΜ, με την έναρξη ισχύος της Συμφωνίας, θα παύσει να χρησιμοποιεί καθ' οιονδήποτε τρόπο το σύμβολο με τον Ήλιο της Βεργίνας σε όλες του τις μορφές.

    Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν εφαρμόζεται από την ΠΓΔΜ, αφού το σύμβολο χρησιμοποιείται ευρέως τόσο από κρατικούς και άλλους θεσμούς, όσο και από ιδιώτες.

   Πριν από περίπου έναν χρόνο, βουλευτής ενός μικρού κόμματος της αντιπολίτευσης (ο Ίβον Βελίτσοφσκι του Φιλελεύθερου Κόμματος, το οποίο πλέον δεν εκπροσωπείται στη νέα Βουλή της χώρας που προέκυψε από τις εκλογές του Απριλίου του 2014) είχε καταθέσει νομοσχέδιο για την απαγόρευση της χρήσης του συμβόλου του Ήλιου της Βεργίνας στην ΠΓΔΜ, για κρατικούς και για άλλους σκοπούς.

Υπέρ του νομοσχεδίου ψήφισε μόνο ο κ. Βελίτσκοφσκι, ενώ το καταψήφισαν τόσο οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος VMRO-DPMNE του Νίκολα Γκρούεφσκι, όσο και οι βουλευτές του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης "Σοσιαλδημοκρατική Ένωση" (SDSM) του Ζόραν Ζάεφ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία