Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το Ισλαμικό Κράτος υπερηφανεύεται ότι αναβίωσε τη δουλεία, "χαρίζοντας" γυναίκες και παιδιά Γεζίντι στους μαχητές 



Βαγδάτη

Η εξτρεμιστική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος ανακοίνωσε ότι πρόσφερε ως "λάφυρα" στους μαχητές της γυναίκες και παιδιά της φυλής των Γεζίντι που αιχμαλωτίστηκαν στο βόρειο Ιράκ, υπερηφανευόμενη ότι αναβίωσε τη δουλεία.

Στην τελευταία έκδοση του προπαγανδιστικού περιοδικού Dabiq το Ισλαμικό Κράτος παραδέχεται για πρώτη φορά με σαφήνεια ότι κρατά αιχμαλώτους Γεζίντι και τους πουλάει ως σκλάβους.

Πολλές εκατοντάδες Γεζίντι, μέλη μιας μειονότητας του βορείου Ιράκ, εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους όταν ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις ευρείας κλίμακας και η προέλαση των τζιχαντιστών στη χώρα αυτή, πριν από τέσσερις μήνες. Αξιωματούχοι των Γεζίντι και οργανώσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προειδοποίησαν τον Αύγουστο ότι οι μειονότητα απειλείται με γενοκτονία. Την απειλή αυτή επικαλέστηκαν οι ΗΠΑ ως έναν από τους λόγους των αεροπορικών επιθέσεών που εξαπέλυσαν εναντίον του ΙΚ.

Τον Αύγουστο χιλιάδες Γεζίντι είχαν αποκλειστεί επί πολλές ημέρες στα βουνά Σιντζάρ ενώ άλλοι σφαγιάστηκαν. Εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά εξαφανίστηκαν και τύχη τους παραμένει άγνωστη.

Στο άρθρο που τιτλοφορείται "Η αναγέννηση της δουλείας πριν από την ώρα της" το Dabiq γράφει ότι η υποδούλωση ανθρώπων που πιστεύεται ότι έχουν αποκλίνουσες θρησκευτικές πεποιθήσεις έδωσε και πάλι νόημα σε μια πλευρά της σαρία, του ισλαμικού νόμου. "Μετά την αιχμαλωσία τους, οι γυναίκες και τα παιδιά των Γεζίντι μοιράστηκαν μεταξύ των μαχητών του ΙΚ που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις στο Σιντζάρ", βεβαιώνει το άρθρο.

"Αυτή η υποδούλωση των πολυθεϊστικών οικογενειών είναι ίσως η πρώτη μετά την κατάργηση αυτού του νόμου της σαρία", προσθέτει ο συντάκτης του περιοδικού. "Οι μοναδικές άλλες γνωστές περιπτώσεις –όμως όχι τόσο σημαντικές– είναι εκείνη της υποδούλωσης των χριστιανών γυναικών και παιδιών στις Φιλιππίνες και τη Νιγηρία από τους μουτζαχεντίν των περιοχών αυτών", συνεχίζει το κείμενο.

Το Dabiq εξηγεί ότι "οι λαοί της Βίβλου" (σ.σ. οι πιστοί των μονοθεϊστικών θρησκειών όπως οι χριστιανοί και οι Εβραίοι) μπορεί να γλιτώσουν από τη σκλαβιά καθώς έχουν τη δυνατότητα είτε να πληρώνουν έναν κεφαλικό φόρο, τον αποκαλούμενο "τζίζια", είτε να εξισλαμιστούν, κάτι που όμως δεν ισχύει για τους Γεζίντι.

Οι Γεζίντι, που στην πραγματικότητα είναι μονοθεϊστές, θεωρούνταν επί αιώνες "σατανιστές" από τους μουσουλμάνους, τους χριστιανούς και τους Εβραίους του Ιράκ παρ' όλο που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του διαβόλου. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία