Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σχεδόν 36 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα σε κατάσταση δουλείας σε 167 χώρες του κόσμου



Παρίσι

Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, σχεδόν 36 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο παραμένουν μέχρι και σήμερα σε κατάσταση δουλειάς και οι περισσότεροι από τους μισούς βρίσκονται σε πέντε χώρες —την Ινδία, την Κίνα, το Πακιστάν, το Ουζμπεκιστάν και τη Ρωσία—, όπως αποκάλυψε η αυστραλιανή οργάνωση για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Walk Free.

Σύμφωνα με την έρευνα της οργάνωσης αυτής "περιπτώσεις σύγχρονης δουλείας εντοπίζονται και στις 167 χώρες" που ελέγχθηκαν. Μπορεί να αφορούν εμπορία ανθρώπων, σεξουαλική εκμετάλλευση, καταναγκαστική εργασία, υπηρεσία για εξόφληση χρέους ή ακόμη και καταναγκαστικούς γάμους.

Η Walk Free υπολογίζει ότι 35,8 εκατομμύρια άνθρωποι υπηρετούν σήμερα ως "σκλάβοι", αριθμός αυξημένος κατά 20% σε σύγκριση με το 2013. Η αύξηση αυτή δεν οφείλεται πάντως σε μια "έκρηξη" περιπτώσεων δουλείας, αλλά στην καλύτερη μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε στην έρευνα.

Πάνω από έξι στους δέκα (ποσοστό 61%) ανθρώπους που είναι θύματα εκμετάλλευσης ζουν σε πέντε χώρες: στην κορυφή του καταλόγου βρίσκεται η Ινδία, όπου "υπάρχουν όλες οι μορφές σύγχρονης δουλείας" και τα θύματα υπολογίζεται ότι φτάνουν τα 14,3 εκατομμύρια. Ακολουθούν η Κίνα (3,2 εκατομμύρια), το Πακιστάν (2,1 εκ.), το Ουζμπεκιστάν (1,2 εκ.), η Ρωσία (1,1 εκ.), η Νιγηρία (834.000 άνθρωποι), η ΛΔ του Κονγκό (762.000), η Ινδονησία (714.000), το Μπαγκλαντές (680.900) και η Ταϊλάνδη (475.300).

Το υψηλότερο ποσοστό θυμάτων δουλειάς, αν ληφθεί υπόψη ο συνολικός πληθυσμός μιας χώρας, το έχει πάντως η Μαυριτανία, με 4%. Η οργάνωση εξήγησε ότι στη χώρα αυτή η δουλεία είναι "κληρονομική" και "ριζωμένη στη μαυριτανική κοινωνία". Ακολουθούν το Ουζμπεκιστάν, η Αϊτή και το Κατάρ.

Στις τελευταίες θέσεις του καταλόγου βρίσκονται οι δύο χώρες-υποδείγματα, με 100 θύματα η καθεμία, η Ισλανδία και το Λουξεμβούργο.

Η Ευρώπη συνολικά έχει το χαμηλότερο ποσοστό σκλάβων, με 1,6% που αντιστοιχεί σε 566.200 ανθρώπους οι οποίοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι θύματα σεξουαλικής ή οικονομικής εκμετάλλευσης. Η Βουλγαρία, η Τσεχία και η Ουγγαρία προηγούνται στον κατάλογο όσον αφορά το ποσοστό των "σκλάβων" σε σύγκριση με τον πληθυσμό των χωρών αυτών. Τα περισσότερα θύματα ωστόσο, 185.000 άνθρωποι, εκτιμάται ότι βρίσκονται στην Τουρκία.

Η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης, στην 156η θέση, με 0,013%, ή (κατ' εκτίμηση) 1.400 πρόσωπα να ζουν σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας, ακριβώς κάτω από το Βέλγιο, στην 155η θέση, και την Πορτογαλία, στην 157η, που έχουν ταυτόσημα ποσοστά.

Η σύγχρονη δουλεία έχει πολλά πρόσωπα, όπως τα καταγράφει η Walk Free: "από τα παιδιά που στερούνται την εκπαίδευση γιατί τα αναγκάζουν να δουλεύουν ή τα παντρεύουν πολύ μικρά, μέχρι άνδρες που δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους γιατί χρωστούν χρήματα στους πράκτορες εύρεσης εργασίας, γυναίκες και κορίτσια που εργάζονται, χωρίς να πληρώνονται, ως υπηρετικό προσωπικό (...) η δουλεία υπάρχει ακόμη και σήμερα, σε όλες τις χώρες και μας επηρεάζει όλους", τονίζεται στην έκθεση.

Η δουλεία ορίζεται ως η "κατοχή" ή η "άσκηση ελέγχου" σε ανθρώπους κατά τρόπο που τους στερεί την ελευθερία τους με σκοπό την εκμετάλλευσή τους για αποκόμιση οφέλους ή για σεξ, συνήθως δια της βίας, με καταναγκασμό ή μέσω εξαπάτησης.

Σε όλες οι χώρες του κόσμου, εκτός από τη Βόρεια Κορέα, υπάρχουν νόμοι που ποινικοποιούν ορισμένες μορφές δουλείας, όμως οι περισσότερες κυβερνήσεις θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα για να βοηθήσουν τα θύματα, είπε η επικεφαλής του τμήματος ερευνών της Walk Free, Φιόνα Ντέιβιντ. "Οι έρευνες δείχνουν ότι στα χαρτιά γίνονται πολλά, όμως αυτό δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκη ότι θα υπάρχουν και αποτελέσματα", είπε χαρακτηριστικά.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία