Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Ελλάδα βρίσκεται στη 19η θέση

Η Νορβηγία είναι η καλύτερη χώρα του κόσμου για να γίνει μια γυναίκα μητέρα, η Σομαλία η χειρότερη



Φέρφιλντ/ΗΠΑ

Η Νορβηγία είναι η καλύτερη χώρα στον κόσμο για να γίνει μια γυναίκα μητέρα, ενώ η Σομαλία είναι η χειρότερη, σύμφωνα με ετήσια σχετική έκθεση της μη κυβερνητικής οργάνωσης Save the children (“Σώστε τα παιδιά”), η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στην 33η θέση, βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τις σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες κυριαρχούν παραδοσιακά στην κατάταξη των συνολικά 179 χωρών, με βάση μια σειρά κριτηρίων όπως η μητρική υγεία, η παιδεία, το εισοδηματικό επίπεδο και η κατάσταση των γυναικών.

Η Φινλανδία, η οποία κατατάχθηκε πρώτη το 2014, βρίσκεται φέτος στη δεύτερη θέση, ενώ η Αυστραλία, στην ένατη θέση, είναι η μοναδική χώρα εκτός Ευρώπης στην πρώτη δεκάδα.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 19η θέση, ο Καναδάς στην 20ή, η Γαλλία στην 23η και η Βρετανία στην 24η.

Οι δέκα χώρες που κατατάσσονται τελευταίες είναι αφρικανικές, συμπεριλαμβανομένων της Σιέρα Λεόνε (169η, στην ίδια θέση με την Αϊτή), της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Στις εννέα από τις δέκα αυτές αφρικανικές χώρες ξέσπασαν πρόσφατα ή βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη ένοπλες συρράξεις.

Οι ΗΠΑ υποχώρησαν φέτος από την 31η στην 33η θέση, κάτω από την Ιαπωνία, την Πολωνία και την Κροατία.

Σύμφωνα με την έκθεση της ΜΚΟ, οι Αμερικανίδες διατρέχουν δεκαπλάσιο κίνδυνο να πεθάνουν στη γέννα από ό,τι οι Πολωνές. Αντιμετωπίζουν το υψηλότερο επίπεδο κινδύνου από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ανεπτυγμένη οικονομικά χώρα.

Οι ανισότητες σε ό,τι αφορά τη βρεφική θνησιμότητα είναι τεράστιες, υπογραμμίζεται ακόμη στην έκθεση. Στις 10 χώρες οι οποίες βρίσκονται στην κορυφή της κατάταξης, μια γυναίκα στις 290 θα χάσει ένα παιδί πριν αυτό συμπληρώσει τα πέντε του χρόνια—ενώ στις δέκα τελευταίες χώρες της κατάταξης η αναλογία αυτή φθάνει τη μια γυναίκα στις 8.

Σύμφωνα με τη Save the children, η Ουάσινγκτον καταρρίπτει το ρεκόρ βρεφικής θνησιμότητας μεταξύ των 24 πλουσιότερων πρωτευουσών του κόσμου, με 7,9 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις, έναντι λιγότερων από 1,6 θανάτων ανά 1.000 γεννήσεις στην Πράγα, ή 2 θανάτων ανά 1.000 γεννήσεις στη Στοκχόλμη και στο Όσλο.

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν ότι ο οικονομικός πλούτος ενός κράτους δεν είναι ο μόνος παράγοντας που κρίνει την ευημερία των μητέρων. Η Νορβηγία, επισημαίνει η πρόεδρος της ΜΚΟ Κάρολιν Μάιλς, είναι ασφαλώς μια πλούσια χώρα, “αλλά επίσης επενδύει αυτόν τον πλούτο στην μητρική και την παιδική υγεία”, έναν τομέα που αποτελεί “πολύ υψηλή προτεραιότητα” για τη χώρα αυτή.

Ο συνολικός αριθμός που καταγράφεται ωστόσο στην έκθεση για την Ουάσινγκτον αποκρύπτει τις τεράστιες ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Τα βρέφη που γεννιούνται στην Όγδοη Περιφέρεια, 6 χιλιόμετρα από τον Λευκό Οίκο, για παράδειγμα, είναι 10 φορές πιθανότερο να πεθάνουν πριν συμπληρώσουν πέντε χρόνια ζωής από τα μωρά που γεννιούνται στην πολύ πιο εύπορη Τρίτη Περιφέρεια, σύμφωνα με τη Save the children.

Πρόκειται για την “επιβίωση του πλουσιότερου”, τονίζει η Μάιλς.

Η ανεργία, η φτώχεια και το ποσοστό δολοφονιών ανά κάτοικο στην Όγδοη περιφέρεια, της οποίας οι κάτοικοι είναι αφροαμερικανοί κατά 93%, βρίσκονται σε επίπεδα που είναι από τα υψηλότερα στις ΗΠΑ.

Η Σομαλία είναι η χειρότερη χώρα για να γίνει μια γυναίκα μητέρα στον κόσμο για δεύτερη συναπτή χρονιά. Σχεδόν το 15% των παιδιών που γεννιούνται στη Σομαλία δεν συμπληρώνουν τα 5 τους χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση της ΜΚΟ.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία