Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"Στο κρεβάτι με τον εχθρό, ο μυστικός πόλεμος της Κοκό Σανέλ" ,τού Φρανς Βον



Νέα Υόρκη



Η Κοκό Σανέλ, η μεγάλη κυρίας της γαλλικής μόδας, ήταν κατάσκοπος των ναζί κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου, σύμφωνα με βιβλίο που κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο αμερικανός δημοσιογράφος Φρανς Βον, που ζει στη Γαλλία, είναι ο συγγραφέας της νέας βιογραφίας της Κοκό Σανέλ και δηλώνει ότι για τη συγγραφή του βιβλίου του χρησιμοποίησε πληθώρα υλικού των γαλλικών , των βρετανικών, των γερμανικών και των αμερικανικών αρχείων. Στο βιβλίο του με τίτλο "Στο κρεβάτι με τον εχθρό, ο μυστικός πόλεμος της Κοκό Σανέλ", γράφει ότι το 1940, σε ηλικία 57 ετών, η Κοκό Σανέλ στρατολογήθηκε από την Abwehr, τις μυστικές υπηρεσίες του γερμανικού στρατιωτικού επιτελείου, για να γίνει ο πράκτορας F-7124, κωδική ονομασία του Γουέστμινστερ, του ονόματος του πρώην εραστή και φίλου της του δούκα του Γουέστμινστερ. Για λογαριασμό της Abwehr, πραγματοποιεί αποστολή στην Ισπανία, τον Αύγουστο 1941 μαζί με έναν άλλο πράκτορα των ναζί, των βαρώνο Λουί ντε Βοφρελάν, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με τη στρατολόγηση νέων πρακτόρων. Ελπίζει, σύμφωνα με το βιβλίο, να επιτύχει σε αντάλλαγμα την απελευθέρωση του ανιψιού της Αντρέ, ο οποίος είναι κρατούμενος σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τότε είναι που ερωτεύεται έναν γερμανό αξιωματικό και πράκτορα των ναζί, τον βαρώνο Χανς Γκύντερ φον Ντίνκλατζ ή "Spatz" με τον οποίο θα διατηρήσει μακροχρόνια σχέση. Αυτός θα την φέρει σε επαφή με τον βαρώνο Λουί ντε Βοφρελάν, πρώην πράκτορα της Γκεστάπο στο Μαρόσο. Και αυτός θα τής επιτρέψει να ζει επί σειρά ετών στον 7ο όροφο του παρισινού ξενοδοχείου Ritz , στο οποίο συχνάζουν ο Χέρμαν Γκέρινγκ και ο Γιόζεφ Γκέμπελς. Τελικά, η Κοκό Σανέλ θα ζήσει τα τελευταία 37 χρόνια της ζωής της στο Ritz, όπου και θα πεθάνει, το 1971. Λίγους μήνες νωρίτερα, ο "Spatz" είχε συναντήσει, σύμφωνα με το βιβλίο, τον Αδόλφο Χίτλερ και τον Γιόζεφ Γκέμπελς στο Βερολίνο, σε ένα ταξίδι όπου τον συνόδευε ο Βοφρελάν. Ο Σανέλ θα επισκεφθεί το 1944 τη Μαδρίτη, όπου θα λάβει σημαντικά χρηματικά ποσά από έναν αξιωματικό της γκεστάπο. Ο Φρανς Βον αφηγείται επίσης πώς η Κοκό Σανέλ επεδίωξε μέσω των επαφών της με τους ναζί να εξασφαλίσει τον έλεγχο του αρώματος Chanel, από το οποίο της ανήκε ένα μικρό τμήμα, καθώς το μεγαλύτερο μερίδιο βρισκόταν υπό τον έλεγχο των αδελφών Βερτχάιμερ. Και πώς κατά την απελευθέρωση, η μεγάλη κυρία της γαλλικής μόδας συνελήφθη, για να απελευθερωθεί λίγες ώρες αργότερα με τη μεσολάβηση του φίλου της Ουίνστον Τσόρτσιλ. Η Κοκό Σανέλ αρνιόταν πάντα ότι είχε συνεργασία με τους ναζί.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία