Η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιζητεί, μέσω μίας τολμηρής διπλωματίας που ασκεί από τη Λωρίδα της Γάζας μέχρι τη Σομαλία και το Πακιστάν, να αποκτήσει ρόλο διεθνούς δύναμης, όμως είναι πιθανόν το εγχείρημα να φθάσει στα όριά του στη σοβαρή κρίση που φέρνει την Αγκυρα αντιμέτωπη με το Ισραήλ.

    Ο τούρκος πρωθυπουργός επανέλαβε  ότι επιδιώκει να επισκεφθεί τη Γάζα, στο περιθώριο της επίσκεψής του στην Αίγυπτο, σε μία κίνηση η οποία θα επιδείνωνε περαιτέρω τις ήδη δυσχερείς σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, πρώην σύμμαχό του.

    Το Ισραήλ θεωρεί τη Χαμάς που διοικεί τη Λωρίδα της Γάζας "τρομοκρατικό κίνημα", ενώ ο ίδιος ο Ερντογάν χαρακτηρίζει τα μέλη της "αντιστασιακούς".

    Είτε πραγματοποιηθεί το σχέδιο της επίσκεψης του τούρκου πρωθυπουργού στη Γάζα είτε όχι, αποτελεί έκφραση της βούλησης του Ερντογάν να στείλει ένα νέο μήνυμα αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους, εναντίωσης προς το Ισραήλ και κεκαλυμμένης επίκρισης προς τους άραβες ηγέτες για τη χλιαρή υποστήριξή τους προς την παλαιστινιακή υπόθεση και, πάνω απ΄όλα, της διατύπωσης της φιλοδοξίας της Τουρκίας, της μόνης μουσουλμανικής χώρας μέλους του ΝΑΤΟ, να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή.

    "Υπάρχει ένα κενό, δεν υπάρχει πλέον αραβική ισχύς και αυτό το καλύπτει η Τουρκία", σχολιάζει ο Μπερτράν Μπαντί, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Παρίσι.

    Στις 19 Αυγούστου, ο τούρκος πρωθυπουργός επισκεπτόταν τα θύματα του λιμού στη Σομαλία. Ηταν ο πρώτος ξένος ηγέτης που πάτησε στο Μογκαντίσου από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου το 1991, εκτός του προέδρου της Ουγκάντα Γιοβερί Μουσεβένι το Νοέμβριο.

    Ως ηγέτης μίας αναπτυσσόμενης οικονομικής δύναμης, ύψωσε το δάκτυλο προς τους Δυτικούς:" Η τραγωδία που εκτυλίσσεται εδώ αποτελεί δοκιμασία για τον πολιτισμό και τις σύγχρονες αξίες...Ο δυτικός κόσμος θα πρέπει να περάσει το τεστ με επιτυχία, για να αποδείξει ότι οι δυτικές αξίες είναι κάτι περισσότερο από κούφια ρητορική".

    Τον Οκτώβριο, ο τούρκος πρωθυπουργός βρισκόταν στο Πακιστάν, στις πληγείσες από τις πλημμύρες περιοχές, για να προωθήσει την εικόνα του φορέα της αλληλεγγύης του μετριοπαθούς ισλάμ.

    "Το ισλάμ είναι προσηλωμένο στην ειρήνη και εμείς είμαστε πιστοί του ισλάμ. Οσοι ακολουθούν την πίστη του ισλάμ δεν μπορεί να σκοτώνουν ανθρώπους", είχε δηλώσει τότε.

    Παράλληλα ο υπερδραστήριος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, στηριζόμενος σε μία οικονομία με θεαματικούς ρυθμούς ανάπτυξης (8,9% του ΑΕΠ το 2010) , πολλαπλασιάζει τα συμβόλαια συνεργασίας για την προώθηση του τουρκικού μοντέλου που συνοψίζεται σε έναν συνδυασμό του ισλάμ και της δημοκρατίας.

    "Είναι η διπλωματία του "grand ecart" των αναπτυσσόμενων δυνάμεων...το προνόμιό τους να έχουν το ένα πόδι στους πλούσιους και το άλλο στους φτωχούς, το ένα πόδι στο Βορρά και το άλλο στον Νότο", εξηγεί ο Μπερτράν Μπαντί.

    "Η Τουρκία αναδεικνύεται σε διεθνή δύναμη, σε μία δύναμη που δεν μπορεί κανείς αγνοήσει. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να διαθέτει μία ζώνη τοπικής επιρροής και αυτό ακριβώς κάνει", λέει. "Ομως, όταν γίνεται κανείς τόσο ισχυρός, δεν μπορεί πλέον να είναι φίλος με όλον τον κόσμο". Αυτό συμβαίνει τώρα με το Ισραήλ.