 |
|
|  |  |  | 
Τι αποκαλύπτουν τα βρετανικά αρχεία
Στάλιν και Τσόρτσιλ έσπασαν τον πάγο μεταξύ τους με μια βραδιά κρασοκατάνυξης στη Μόσχα
Λονδίνο
Μια βραδιά με πολύ αλκοόλ και φαγητό πέρασαν εν μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Μόσχα ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ, όπως αποκαλύφθηκε από τα μέχρι σήμερα απόρρητα έγγραφα που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τα βρετανικά Εθνικά Αρχεία.
Οι σχέσεις των δύο ηγετών ήταν ψυχρές μέχρι που ο Τσόρτσιλ ζήτησε να έχει μια συνάντηση με τον Στάλιν, η οποία οδήγησε σε. . . κρασοκατάνυξη μέχρι τις 3 τα ξημερώματα.
"Εκεί βρήκα τον Στάλιν με τον Τσόρτσιλ και τον Μολότοφ, καθισμένους γύρω από ένα βαρυφορτωμένο τραπέζι: φαγητά όλων των ειδών, με αποκορύφωμα ένα γουρουνάκι του γάλακτος και αμέτρητα μπουκάλια", έγραψε στην αναφορά του για την επίσκεψη ο σερ Αλεξάντερ Κάντογκαν, ο μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας.
Η ατμόσφαιρα στο λουκούλλειο δείπνο ήταν "γιορταστική", προστίθεται στην αναφορά. Ωστόσο ο Τσόρτσιλ παραπονέθηκε στον Κάντογκαν, γύρω στη 1 μετά τα μεσάνυχτα, για "ελαφρύ πονοκέφαλο". Ο Βρετανός πρωθυπουργός "φρονίμως ποιών φαινόταν να έχει περιοριστεί σε ένα σχετικά αβλαβές, αφρώδες, κόκκινο καυκασιανό κρασί".
Οι δύο ηγέτες δεν συζήτησαν ιδιαιτέρως για στρατιωτικά θέματα κατά τη διάρκεια της ολονυχτίας τους, όμως ο Τσόρτσιλ ρώτησε τον Στάλιν για την εσωτερική πολιτική που ακολουθούσε και για το τι συνέβη στους κουλάκους, τους σχετικά πλούσιους γαιοκτήμονες. Ο Σοβιετικός ηγέτης απάντησε "με μεγάλη ειλικρίνεια" ότι είχε δοθεί γη στους κουλάκους στη Σιβηρία όμως "ήταν πολύ αντιδημοφιλείς στο λαό!".
Ο συγγραφέας της αναφοράς χαρακτήρισε "επιτυχημένη" τη βραδιά. "Ασφαλώς ο Ουίνστον εντυπωσιάστηκε και νομίζω ότι τα αισθήματα ήταν αμοιβαία", έγραψε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
