 |
|
|  |  |  | 
Παλικάρι της πολιτικής σκηνής, χαρακτηρίζεται ο Ζαν Κλοντ Γιούγκερ
Λουξεμβούργο
Ο επί σειρά ετών επικεφαλής της πολιτικής σκηνής του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, «εκτέθηκε» στην πολιτική σκηνή από νεαρή ηλικία. Ο Γιούγκερ είναι γεννημένος το 1954, και ο πατέρας του, που ήταν ένας ακτιβιστής συνδικαλιστικών οργανώσεων, ενθάρρυνε από πολύ νωρίς τον νεαρό Ζαν Κλοντ, να διαβάζει πολιτικές εφημερίδες, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση των πεποιθήσεών του, που είχαν ως βασικό στοιχείο την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Ζαν Κλόντ Γιούγκερ αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή το 1979 και έδωσε τον όρκο του ως δικηγόρος, το αμέσως επόμενο έτος. Μέχρι τότε, εργαζόταν ήδη για το Χριστιανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Πριν συμπληρώσει τα 30 χρόνια της ζωής του, διορίστηκε για πρώτη φορά υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων το 1982, και υπήρξε μέλος της κάθε κυβέρνησης του Λουξεμβούργου.
Ως υπουργός Οικονομικών, ο Γιούγκερ ενεπλάκη βαθύτατα στην προετοιμασία της Συνθήκης του Μάαστριχτ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία υπογράφηκε το 1992, και άνοιξε το δρόμο για την εισαγωγή του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Από το 1995 ήταν ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου.
Το 1996, ο Γιούγκερ μεσολάβησε για να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας για να ξεκινήσει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ , για τον καθορισμό των οικονομικών στόχων όλων των κρατών- μελών και τη διασφάλιση υγιών δημόσιων οικονομικών.
Θεωρείται ένας από τους «ιδρυτές» του ευρώ, και ήταν επικεφαλής του Eurogroup της ομάδας των υπουργών Οικονομικών των χωρών της ευρωζώνης, από τη δημιουργία της το 2005 μέχρι τον Ιανουάριο του 2013 και έπαιξε κεντρικό ρόλο στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Ο Ζαν Κλοντ Γιούγκερ, ο οποίος μιλάει άπταιστα, γαλλικά, γερμανικά και αγγλικά, εκτός φυσικά της μητρικής του γλώσσας, του Λουξεμβούργου, μπορεί να εξακολουθήσει να έχει μέλλον στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κληθεί να επιλέξει ένα νέο πρόεδρο, όταν η θητεία του εν ενεργεία πρόεδρου της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπάι ολοκληρωθεί το 2014, ή αν ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δεν θελήσει τρίτη θητεία. Ο Γιούγκερ του οποίου η πολιτική καριέρα στο Λουξεμβούργο μετά την παραίτησή του είναι αβέβαιη έχει ορατό ορίζοντα για πιθανώς δύο θέσεις της ΕΕ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
