Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ταινία παραγωγής του Κώστα Γαβρά θα γυριστεί στο μνημείο Μπέη Χαμάμ στη Θεσσαλονίκη



Αθήνα - (Ανταπόκριση Ελ. Μάρκου)

 "Στην ηλικία μου ακόμα κρύβομαι για να καπνίσω", είναι ο τίτλος του θεατρικού έργου της γαλλο-αλγερινής Ραιάνα Ομπερμάγιερ (Raihana Obermeyer), που παίχτηκε τα τελευταία χρόνια με επιτυχία στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία. Η μεταφορά του, ωστόσο, σε ταινία, αποκτά ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον, καθώς, τα γυρίσματα θα πραγματοποιηθούν, στο μεγαλύτερο μέρος τους, στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο μνημείο Μπέη Χαμάμ ("Λουτρά Παράδεισος") στη Θεσσαλονίκη, ενώ παραγωγός θα είναι η εταιρεία του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά και της συζύγου του, Μισέλ. Συγκεκριμένα, την εκτέλεση της διεθνούς συμπαραγωγής (Γαλλία, Αλγερία, Ελλάδα) έχει αναλάβει η εταιρεία παραγωγής "KG Productions", του Κώστα και της Μισέλ Γαβρά, ενώ τα γυρίσματα στην Ελλάδα, η "Blonde Productions", της Φένιας Κοσοβίτσα. Τους ρόλους θα ερμηνεύσουν γυναίκες από την Αλγερία και την Ελλάδα, ενώ όλο το συνεργείο θα αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες.

   Το μνημείο Μπέη Χαμάμ, αποτελεί ιδανικό μέρος για την πραγματοποίηση των γυρισμάτων (που θα πραγματοποιηθούν μεταξύ 22/6 και 31/7 μετά και το "πράσινο φως" του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου), καθώς η υπόθεση του έργου εξελίσσεται μέσα σε ένα αλγερινό χαμάμ, με φόντο την πολιτική και κοινωνική βία. Δέκα γυναίκες, διαφορετικών ηλικιών και με διαφορετικό υπόβαθρο, βρίσκονται στο χαμάμ, το οποίο προσλαμβάνεται ως κλειστός χώρος ελευθερίας. Μέσα σε αυτό παρακολουθούμε τις κουβέντες, τις διαφωνίες, τους τσακωμούς και τα μυστικά τους, ενώ η άφιξη μιας 16χρονης ετοιμόγεννης κάνει δραματικές τις εξελίξεις, καθώς ο αδελφός της θέλει να την σκοτώσει για να αποκαταστήσει την τιμή της οικογένειας. Μαζί του, μια ορδή γενειοφόρων καθοδηγούμενων από τον ιμάμη της γειτονιάς, που μόλις επέστρεψε από το Αφγανιστάν. Οι γυναίκες, σαν όλες έγκυες, καλυμμένες με τις παραδοσιακές λευκές κελεμπίες βγαίνουν από το χαμάμ για να αντιμετωπίσουν την αγέλη.

   Η Εφορεία Αρχαιοτήτων της Πόλης της Θεσσαλονίκης, δεν είχε αντίρρηση, ως προς το αίτημα για τη χορήγηση άδειας κινηματογράφησης στο μνημείο, όπου συνεχίζονται οι εργασίες συντήρησης, εφόσον τηρηθούν οι νόμιμες διατάξεις και, φυσικά, υπάρξει μέγιστη προσοχή από τους συμμετέχοντες, προκειμένου να μην προκληθούν φθορές. Όσο για τη χορήγηση τελών, ενώ η παραγωγή είχε προτείνει την καταβολή 10.000 ευρώ για όλο το διάστημα, η πρόταση της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων, που υιοθέτησε το ΚΑΣ, ήταν να τηρηθεί η ισχύουσα νομοθεσία και να καταβληθούν 1.600 ευρώ ανά ημέρα.

   Το Μπέη Χαμάμ, χτισμένο το 1444 με εντολή του Μουράτ Β΄ γνωστού και ως Μπέη, είναι ένα από τα παλαιότερα οθωμανικά κτίρια της Θεσσαλονίκης και από τα μεγαλύτερα λουτρά που ανεγέρθηκαν μετά την κατάκτηση της πόλης από τους Οθωμανούς το 1430. Οικοδομήθηκε σε απομεινάρια βυζαντινών εκκλησιών, λειτούργησε ως χαμάμ, μέχρι τη δεκαετία του '60 και αναστηλώθηκε τη δεκαετία του '80. Γνωστό και ως "Λουτρά Παράδεισος", το μνημείο λειτουργεί σήμερα ως χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία