 |
|
|  |  |  |  Όταν οι συνταξιούχοι ... παίρνουν τα βουνά και γίνονται εθελοντές !
Θεσσαλονίκη
Όταν σκέφτεται κάποιος έναν συνταξιούχο, συνήθως οι εικόνες που "γεννά" το μυαλό έχουν σχέση με καφενείο, τάβλι, έναν άνθρωπο που ασχολείται με τον κήπο ή τα εγγονάκια του. Πάντως, δύσκολα ο συνειρμός θα οδηγούσε σε μια ομάδα δραστήριων ανθρώπων, με ενεργή εθελοντική δράση, που ετοιμάζονται μάλιστα το φετινό καλοκαίρι να αναλάβουν την προστασία του δάσους της Κασσανδρείας στη Χαλκιδική!
Η Επιτροπή Συνταξιούχων Εθελοντών είναι μια ομάδα συνταξιούχων υπαλλήλων του Δημοσίου, που εδώ και περίπου ένα χρόνο έχουν αναλάβει δράση και προσπαθούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, όπου μπορούν, προκειμένου να συμβάλουν με το δικό τους τρόπο στην κοινωνία.
Πρωτεργάτες αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ο Νίκος Καρακώστας και ο Γιώργος Μποχωρίδης, συνταξιούχοι δικαστικοί υπάλληλοι.
"Η ιδέα προέκυψε από την ανάγκη μας να συνεχίσουμε να δραστηριοποιούμαστε και να συνεισφέρουμε στην κοινωνία, ανταποδίδοντας, αν θέλετε, το γεγονός ότι καταφέραμε να έχουμε μια αξιοπρεπή ζωή για μας και την οικογένειά μας", αναφέρει, ο κ.Καρακώστας.
"Ως δημόσιοι υπάλληλοι πληρωνόμασταν από το κράτος, δηλαδή από την κοινωνία, θέλουμε λοιπόν να συνεχίσουμε να προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας, εθελοντικά πλέον", προσθέτει.
Για κάποιους μπορεί να είναι ρομαντικοί ή αιθεροβάμονες, ενώ άλλοι ίσως να τους κοιτούν με δυσπιστία και σκεπτικισμό. Εκείνοι, όμως, συνεχίζουν τη δράση τους απτόητοι. "Δεν θέλουμε να είμαστε ούτε σύλλογος, ούτε κάτι παρόμοιο, που χρειάζεται χρηματοδότηση", λέει ο κ.Καρακώστας και συμπληρώνει: "Είμαστε μια ομάδα με κοινές ιδέες και ιδανικά, απλοί άνθρωποι με τη δική μας φιλοσοφία ζωής".
Τα μέλη της Επιτροπής Συνταξιούχων Εθελοντών εδώ και αρκετό καιρό επισκέπτονται υπηρεσίες και εργάζονται εθελοντικά, διευκολύνοντας τον κόσμο που προσέρχεται εκεί.
Αυτές τις μέρες, αναμένεται να συναντηθούν με τον δήμαρχο Κασσανδρείας, Βασίλη Παπαγιάννη, για να συζητήσουν τον τρόπο, με τον οποίο θα αναλάβουν τη δασοπροστασία της περιοχής, λειτουργώντας υποστηρικτικά στο έργο των πυροσβεστών. "Ήδη, έχουμε συγκεντρώσει μια ομάδα 15 ατόμων και περιμένουμε να ανταποκριθούν κι άλλοι", σημειώνει ο κ.Καρακώστας.
Οι πράξεις τους, όμως, δεν σταματούν εδώ. Μετά την καλοκαιρινή περίοδο, είναι έτοιμοι να κινητοποιηθούν, παρέχοντας τις υπηρεσίες τους και στα νοσοκομεία. Από Σεπτέμβρη, συζητούν -για αρχή- να παραβρίσκονται στις εφημερίες του Ιπποκράτειου νοσοκομείου και να βοηθούν τους ασθενείς, ώστε να βρίσκουν τις κλινικές που αναζητούν και γενικότερα να τους καθοδηγούν σε ό,τι χρειάζονται.
Φαίνεται πως εκεί που σταματά η δουλειά, αρχίζει ο εθελοντισμός?
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
