Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Θεραπεία του «τζετ-λαγκ» με «φλας» φωτός την ώρα του ύπνου



Πανεπιστήμιο Στάνφορντ/ Καλιφόρνια

Η έκθεση, το βράδυ, σε φως που αναβοσβήνει σαν φλας μπορεί να βοηθήσει τους νυσταγμένους ταξιδιώτες να ξεπεράσουν το «τζετ-λαγκ» και να προσαρμοστούν καλύτερα στη διαφορετική χρονική ζώνη, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

         Το φως εισχωρεί μέσα από τα κλειστά βλέφαρα και φθάνει ως τον εγκέφαλο, δίνοντάς του σήμα να ρυθμίσει εκ νέου το εσωτερικό βιολογικό ρολόι. Ο επικεφαλής επιστήμων, επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής Τζέιμι Ζάιτσερ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια, έκανε λόγο για «βιολογικό χάκινγκ», επειδή το φως ξεγελά τον εγκέφαλο να νομίζει ότι η μέρα είναι μακρύτερη από ό,τι πραγματικά είναι, πράγμα που ισοδυναμεί με χρονική μετάθεση του βιολογικού ρολογιού.

         Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Journal of Clinical Investigation", πειραματίσθηκαν με 39 εθελοντές ηλικίας 19 έως 36 ετών, που χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες και κοιμήθηκαν στο εργαστήριο. Η μία ομάδα (οκτώ ατόμων) εκτέθηκε σε συνεχόμενο φως και η άλλη (31 ατόμων) σε «φλας», που ήσαν στροβοσκοπικοί παλμοί φωτός διάρκειας δύο χιλιοστών του δευτερολέπτου ανά δέκα δευτερόλεπτα - περίπου όσο το φλας μιας κάμερας.

         Τα μέλη της δεύτερης ομάδας (του «φλας») ανέφεραν ότι την επόμενη νύχτα η νύστα τους εμφανίσθηκε με σχεδόν δύο ώρες καθυστέρηση, έναντι μέσης καθυστέρησης 36 λεπτών στην πρώτη ομάδα. Μία ώρα έκθεσης σε διακεκομμένο φως ήταν αρκετή για να αλλάξει το βιολογικό ρολόι κατά δύο ώρες περίπου.

         Ο οργανισμός των ανθρώπων συγχρονίζεται σε ένα 24ωρο κύκλο φωτός-νύχτας, με βάση τον τόπο όπου ζει. Τα μακρινά ταξίδια αποσυντονίζουν αυτό τον συγχρονισμό λόγω του νέου κύκλου μέρας-νύχτας. Όσες περισσότερες χρονικές ζώνες αλλάζει κανείς απότομα, τόσο δυσκολότερη γίνεται η αναπροσαρμογή του βιολογικού ρολογιού του. Έτσι, όταν κάποιος φθάνει στο νέο προορισμό του, προκαλείται το αίσθημα του «τζετ-λαγκ», που μπορεί για μερικές μέρες να του προξενήσει κούραση, ευρεθιστότητα, αποπροσανατολισμό, γαστρεντερικά προβλήματα κ.α.

         Ως λύσεις, μερικοί άνθρωποι παίρνουν χάπια μελατονίνης (που αναπροσαρμόζουν το βιολογικό ρολόι με ορμονικό τρόπο), ενώ άλλοι δοκιμάζουν τη φωτοθεραπεία (ένα κουτί με συνεχόμενο φως πάνω από το κεφάλι). Η νέα μελέτη όμως δείχνει ότι πιο αποτελεσματική λύση είναι -ήδη από το βράδυ πριν το ταξίδι, καθώς και τα αμέσως επόμενα βράδια- να κοιμάται κανείς μπροστά από ένα στροβοσκοπικό μηχανισμό που εκπέμπει διαδοχικούς παλμούς φωτός.

         Όπως είπε ο Ζάιτσερ, η τεχνική μπορεί να αξιοποιηθεί όχι μόνο από ταξιδιώτες με «τζετ-λαγκ», αλλά επίσης από όσους εργάζονται συχνά σε νυχτερινές βάρδιες, όπως γιατρούς, φύλακες, οδηγούς κ.α., στους οποίους επίσης αποσυντονίζεται το βιολογικό ρολόι.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία