Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Unicef

Περίπου 300 εκατομμύρια παιδιά- δηλαδή ένα στα επτά-αναπνέουν τοξικό αέρα



Oυάσιγκτον.-

Περίπου 300 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, δηλαδή ένα στα επτά, ζουν σε μια περιοχή όπου η ατμοσφαιρική ρύπανση ξεπερνά έως και κατά έξι φορές τα διεθνή όρια, γεγονός που συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην παιδική θνησιμότητα, αναφέρει σε έκθεσή της η Unicef.

Η νέα αυτή έρευνα της Unicef δημοσιεύθηκε μία εβδομάδα πριν από την έναρξη της διάσκεψης του ΟΗΕ για το Κλίμα, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Μαρακές του Μαρόκου από τις 7 ως τις 18 Νοεμβρίου.

Η Unicef θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία αυτή για να κάνει έκκληση στους ηγέτες σε όλο τον κόσμο ώστε να δράσουν άμεσα για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στις χώρες τους.

«Η ατμοσφαιρική ρύπανση συμβάλλει σημαντικά στη θνησιμότητα περίπου 600.000 παιδιών μικρότερων των πέντε ετών ετησίως και απειλεί τη ζωή και το μέλλον εκατομμυρίων άλλων», κατήγγειλε ο Άντονι Λέικ γενικός διευθυντής της Unicef.

«Οι ατμοσφαιρικοί ρύποι όχι μόνο βλάπτουν τα πνευμόνια των παιδιών, αλλά επίσης μπορούν να περάσουν το προστατευτικό κάλυμμα του εγκεφάλου και να επηρεάσουν ανεπιστρεπτί την εγκεφαλική τους ανάπτυξη, θέτοντας σε κίνδυνο το μέλλον τους», πρόσθεσε ο Λέικ, υπογραμμίζοντας ότι «καμία κοινωνία δεν μπορεί να αγνοήσει τη μόλυνση».

Βασιζόμενη σε δορυφορικές εικόνες, η έρευνα αυτή δείχνει ότι περίπου δύο δισεκατομμύρια παιδιά ζουν σε χώρες όπου η ατμοσφαιρική ρύπανση --η οποία προέρχεται από τις εκπομπές ρύπων των αυτοκινήτων, την εκτεταμένη χρήση ορυκτών καυσίμων, την καύση απορριμμάτων-- ξεπερνά τα όρια που είναι αποδεκτά για την ποιότητα του αέρα, τα οποία έχει θεσπίσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ).

Από τα δύο δισεκατομμύρια παιδιά, τα 620 εκατομμύρια ζουν στη νότια Ασία, κυρίως στη νότια Ινδία. Άλλα 450 εκατομμύρια στην ανατολική Ασία, κυρίως στην Κίνα και 520 εκατομμύρια στην Αφρική, ενώ 450 εκατομμύρια στην περιοχή του Ειρηνικού.

Οι συντάκτες της έρευνας ερευνούν επίσης τη μόλυνση στο εσωτερικό των σπιτιών, η οποία προέρχεται από τη χρήση ξυλείας και κάρβουνου για τη θέρμανση και το μαγείρεμα, κάτι που συμβαίνει κυρίως στις φτωχές, γεωργικές οικογένειες στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Η ατμοσφαιρική μόλυνση και η μόλυνση του αέρα στο εσωτερικό των σπιτιών ευθύνονται για αναπνευστικές ασθένειες οι οποίες προκαλούν σχεδόν έναν στους δέκα θανάτους στα παιδιά μικρότερα των πέντε ετών. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία