Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η χαρούμενη κλασική μουσική ειναι θετική για την ψυχολογία μας, ενισχύει τη δημιουργικότητα και τις πρωτότυπες ιδέες



Πηγή PLoS One.-

  Θέλετε να νιώσετε έμπνευση και να είστε πιο δημιουργικοί; Να έχετε πιο ευφάνταστες ιδέες έξω από την πεπατημένη; Να επινοήσετε πρωτότυπες λύσεις σε καθημερινά προβλήματα; Ακούστε χαρούμενη μουσική, κατά προτίμηση κλασική, για παράδειγμα την «'Ανοιξη» από τις «Τέσσερις εποχές» του Βιβάλντι.

   Αυτό είναι το συμπέρασμα από τα πειράματα μιας νέας ολλανδο-αυστραλιανής επιστημονικής έρευνας, σύμφωνα με την οποία η ευχάριστη (αλλά όχι χαζοχαρούμενη), θετική, διεγερτική και ανυψωτική μουσική βοηθά τους ανθρώπους να «κατεβάσουν» πιο καινοτόμες ιδέες και λύσεις, σε σχέση με όσους σκέφτονται και δημιουργούν μέσα στη σιωπή.

   Οι ερευνητές Σιμόν Ρίτερ του ολλανδικού Πανεπιστημίου Ράντμπουντ και Σαμ Φέργκιουσον του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας του Σίδνεϊ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, πειραματίσθηκαν με 155 εθελοντές, που χωρίσθηκαν σε πέντε ομάδες.

   Οι συμμετέχοντες άκουσαν τέσσερα διαφορετικά είδη μουσικής (ήρεμη, χαρούμενη, λυπητερή και αγχωτική) ή καθόλου μουσική. Καθώς άκουγαν τη μουσική ή τη σιωπή, οι εθελοντές κλήθηκαν να εκτελέσουν μια σειρά από τεστ ελέγχου της δημιουργικότητας και της επινοητικότητας της σκέψης τους.

   Διαπιστώθηκε ότι τις πιο πρωτότυπες και χρήσιμες ιδέες και λύσεις γεννούσαν όσοι είχαν ακούσει την χαρούμενη κλασική μουσική. Κατά μέσο όρο το «σκορ» δημιουργικότητας των ατόμων αυτών ήταν 94, έναντι 76 όσων είχαν εργασθεί μέσα στη σιωπή.

   Οι ερευνητές, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι γενικά στον πλανήτη μας παρατηρείται «μια κρίση δημιουργικότητας, καθώς γενικά οι άνθρωποι σκέφτονται λιγότερο δημιουργικά από ό,τι στο παρελθόν», επεσήμαναν ότι η δημιουργικότητα φαίνεται πως τονώνεται περισσότερο από τη χαρούμενη κλασική μουσική, που τείνει να «ξεκολλά» το μυαλό των ανθρώπων από τα γνώριμα μονοπάτια σκέψης. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, αυτό μπορεί να συμβαίνει, επειδή η χαρούμενη μουσική βοηθά να παράγεται περισσότερη ντοπαμίνη στον εγκέφαλο, μια χημική ουσία που, εκτός από ευχαρίστηση, φέρνει περισσότερη φαντασία.

   Αυτό είναι κάτι που μπορεί να έχει υπόψη του κάθε άνθρωπος ή ομάδα που θέλει να «γεννήσει» καινούρια πράγματα, συσχετίζοντας για πρώτη φορά φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους δεδομένα ή επινοώντας ριζικά νέες χρήσεις για πράγματα που ήδη υπάρχουν. Επιστήμονες, εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες, στελέχη επιχειρήσεων αλλά και όλοι εν γένει οι άνθρωποι έχουν συνεπώς λόγο να βάλουν περισσότερη καλή μουσική στη ζωή τους.

   Από την άλλη όμως, η νέα έρευνα έδειξε ότι η χαρούμενη μουσική δεν βελτιώνει την ικανότητα της βαθιάς λογικής σκέψης για την επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων με ακρίβεια. Μάλλον οι μαθηματικοί προτιμούν τη μουσική της σιωπής.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία