Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ελπιδοφόρα  μηνύματα

Ελεύθερος μεταγγίσεων Έλληνας ασθενής με Μεσογειακή Αναιμία



Aθήνα-Κείμενο ΄Εφη Φουσέκη

Ελπιδοφόρα είναι τα πρώτα μηνύματα από ερευνητικά προγράμματα που
βρίσκονται σε εξέλιξη σχετικά με την θεραπεία της Θαλασσαιμίας
(Μεσογειακή Αναιμία), καθώς έως σήμερα από τους 28 ασθενείς παγκοσμίως
που συμμετείχαν σε ερευνητικό πρόγραμμα γονιδιακής θεραπείας, το 80%
σταμάτησε τις μεταγγίσεις. Ανάμεσά τους και Έλληνας ασθενής που
υποβλήθηκε σε γονιδιακή θεραπεία, στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου», το
οποίο συμμετέχει στο ερευνητικό πρόγραμμα. Οι επιστήμονες εκφράζουν
συγκρατημένη αισιοδοξία καθώς όπως αναφέρουν ακόμα βρισκόμαστε σε φάση
μελετών, δηλαδή η γονιδιακή θεραπεία -το κόστος της οποίας αγγίζει το
ένα εκατομμύριο ευρώ περίπου- δεν είναι ακόμα διαθέσιμη και θα πρέπει
να αξιολογηθεί πλήρως, ώστε να έχουμε τα τελικά αποτελέσματα σχετικά
με την ασφάλειά της, όπως τόνισαν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου
οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας (ΕΑΕ), με αφορμή
την Παγκόσμια Ημέρα Θαλασσαιμίας . Υπογράμμισαν ότι οι ασθενείς δεν θα
πρέπει να σταματήσουν την θεραπεία τους, τονίζοντας ότι «η μετάγγιση
παραμένει ο βασικός τρόπος αντιμετώπισης».
Όπως εξήγησε ο πρόεδρος της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας και
Πρύτανης του ΕΚΠΑ, Δρ. Αθανάσιος Δημόπουλος, σήμερα η θαλασσαιμία -ένα
νόσημα θανατηφόρο πριν κάποιες δεκαετίες- έχει μετατραπεί σε
χρόνιο-διαχειρίσιμο νόσημα, με μακρά επιβίωση και μεγάλη βελτίωση της
ποιότητας ζωής των ασθενών κυρίως λόγω της σημαντικής προόδου στην
πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία της που έχει επιφέρει θετική αλλαγή
στην ολιστική αντιμετώπιση και στη φυσική πορεία του νοσήματος».
«Οι νέες τεχνολογίες στον τομέα της πρόληψης αναμένεται να μειώσουν
περαιτέρω τις γεννήσεις πασχόντων, ενώ έχει επιτευχθεί σημαντική
βελτίωση στις στρατηγικές μετάγγισης και αποσιδήρωσης, καθώς και στη
μεταμόσχευση μυελού των οστών. Επίσης, οι νέες θεραπευτικές
προσεγγίσεις, όπως η γονιδιακή θεραπεία, η γονιδιακή τροποποίηση και η
φαρμακευτική ενίσχυση της ερυθροποίησης, πρακτικά οδηγούν στην
ελαχιστοποίηση των μεταγγίσεων ή και στην ελεύθερη μεταγγίσεων
θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών», ανέφερε ο πρόεδρος της
Διοικούσας Επιτροπής του Τμήματος «Ερυθροκυττάρου &
Αιμοσφαιρινοπαθειών» της ΕΑΕ, Δρ. Ιωάννης Παπασωτηρίου, Κλινικός
Βιοχημικός, Δ/ντής Βιοχημικού Τμήματος Γενικού Νοσοκομείου Παίδων
Αθηνών «Η Αγία Σοφία».
Η θαλασσαιμία είναι μια κληρονομική αιματολογική διαταραχή που
προκαλείται από ένα γενετικό έλλειμμα της αιμοσφαιρίνης, η οποία
απαντάται στα ερυθρά αιμοσφαίρια και μεταφέρει το οξυγόνο στον
οργανισμό. Το έλλειμμα αυτό έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μειωμένων
και μη λειτουργικών ερυθρών αιμοσφαιρίων και μπορεί να προκαλέσει από
ήπια μέχρι πολύ σοβαρής μορφής αναιμία, με άμεση ανάγκη μεταγγίσεων.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της τελευταίας καταγραφής (2010-2015), ο
συνολικός αριθμός των πασχόντων από αιμοσφαιρινοπάθειες στη χώρα μας
είναι 4.032, από τους οποίους 2.099 (52,06%) είναι οι πάσχοντες από
μείζονα θαλασσαιμία. Στο διάστημα αυτό καταγράφηκαν 51 νέες γεννήσεις
παιδιών με μείζονα θαλασσαιμία, ενώ 167 πάσχοντες κατέληξαν, εξαιτίας
κυρίως καρδιολογικών προβλημάτων, ηπατικών νοσημάτων ή μικροβιακών
λοιμώξεων.
Όπως ανέφεραν οι επιστήμονες η νόσος πλέον δεν αφορά μόνο την περιοχή
της Μεσογείου, από την οποία προέρχεται και το όνομα. Τα τελευταία
χρόνια έχει εξαπλωθεί σε όλο και περισσότερες χώρες λόγω της αυξημένης
μετανάστευσης που παρατηρείται. Το 1,5% του παγκόσμιου πληθυσμού είναι
φορείς και κάθε χρόνο γεννιούνται 60.000 πάσχοντες, κυρίως σε
αναπτυσσόμενες χώρες.
Οι πάσχοντες από Μεσογειακή Αναιμία χρειάζονται ετησίως 120.000
μονάδες αίματος ανέφερε από την πλευρά του ο Κωνσταντίνος Σταμούλης,
Αιματολόγος, Επιστημονικός Διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας,
υπογραμμίζοντας τη σημασία της εθελοντικής αιμοδοσίας. Αναφέρθηκε στα
σημαντικά θέματα επάρκειας και διαχείρισης αίματος και μεταγγίσεων,
λέγοντας ότι η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις σε συλλογή αίματος
αλλά και σε μεταγγίσεις. Εισάγουμε 24.000 μονάδες αίματος από την
Ελβετία και συλλέγουμε 580.000. Μίλησε για την ανάπτυξη ενός
συστήματος αιμοδοσίας που στηρίχθηκε στο συγγενικό περιβάλλον για
πολλά χρόνια και από το 2009 παρατηρείται «στροφή» με την αύξηση των
εθελοντών αιμοδοτών που σήμερα αγγίζουν το 50%. «Δυστυχώς στην Ελλάδα
οι αιμοδότες δίνουν αίμα όταν ο συγγενής έχει ανάγκη και όχι όταν έχει
ανάγκη το σύστημα», ανέφερε ο κ. Σταμούλης. Το ΕΚΕΑ είπε, προχωρά στην
επανασχεδιασμό του συστήματος αιμοδοσίας, που περιλαμβάνει κεντρικό
σχεδιασμό συλλογής και επεξεργασίας, σε δύο κέντρα, ένα στην Αθήνα και
ένα στην Θεσσαλονίκη. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνει το ΕΚΕΑ στην ενημέρωση
και ευαισθητοποίηση του κόσμου για την εθελοντική αιμοδοσία και στόχος
είναι να φτάσουμε στο σημείο «τα Νοσοκομεία να μην ζητάνε αίμα από
ασθενείς».-
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία