Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




΄Ολα όσα πρέπει να ξέρουμε για την νοσογόνο παχυσαρκία

Το 97% των νοσογόνα παχύσαρκων πρέπει να υποβληθούν σε εγχείριση για να αποκτήσουν φυσιολογικό βάρος



Θεσσαλονίκη.-(Ανταπόκριση Αγγέλα Φωτοπούλου)

Ανησυχητικές διαστάσεις παίρνει το πρόβλημα της παχυσαρκίας παγκοσμίως, με την Ελλάδα να κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στην επίπτωση της νόσου. Και ενώ ο αριθμός των ατόμων με νοσογόνο παχυσαρκία αυξάνεται, μόνο ένα ποσοστό 3% μπορεί να λύσει το πρόβλημα και να αποκτήσει φυσιολογικό βάρος με συντηρητικές μεθόδους. Το υπόλοιπο 97%, μετά από 5 χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών, θα πρέπει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση της νόσου.

   Ποιες όμως είναι οι ενδείξεις για μια επέμβαση; Με τι κριτήρια υποβάλλονται οι νοσογόνα παχύσαρκοι σε εγχείριση και τι επιλογές έχουν στη διάθεσή τους; Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δίνει ο χειρουργός Ηλίας Σδράλης, ο οποίος από τις αρχές του χρόνου εφάρμοσε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, στο στρατιωτικό νοσοκομείο 424, τη μέθοδο του μίνι γαστρικού by pass σε 7 ασθενείς, οι οποίοι έχασαν 10-11 κιλά το πρώτο μήνα μετά την επέμβαση. 

   "Υπάρχουν πολλές μέθοδοι, πολλές επεμβάσεις οι οποίες είναι ξεχωριστές για κάθε ασθενή. Όλοι οι ασθενείς δεν μπορούν να κάνουν την ίδια επέμβαση. Υπάρχει ένας αλγόριθμος ο οποίος ορίζει τι μπορεί να γίνει ανάλογα με τις διατροφικές συνήθειες του ασθενούς, το Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), τα συνοδά νοσήματα της παχυσαρκίας και ανάλογα με το αν ο ασθενής έχει μεταβολικό σύνδρομο ή/και αρτηριακή υπέρταση. Υπάρχει μια γκάμα νοσημάτων που συνδράμουν για την εξαγωγή ενός ασφαλούς συμπεράσματος για το ποια επέμβαση κατά της παχυσαρκίας είναι η ιδανική για τον συγκεκριμένο άρρωστο που θα του δώσει τη μία και μόνιμη λύση. Είναι όμως δεδομένη μία μόνιμη λύση; Ναι, εφόσον επισημάνουμε ότι επιτυχία ενός χειρουργείου θεωρείται η απώλεια του 85% του υπερβάλλοντος βάρους μέσα σε 1-1,5 χρόνο" εξήγησε στο περιθώριο του 8ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Χειρουργικής της Παχυσαρκίας που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη.

   Οι χειρουργικές επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στις περιοριστικού τύπου και στις δυσαπορροφητικού τύπου.

   "Οι περιοριστικού τύπου επεμβάσεις είναι αυτές που είχαν έρθει στη "μόδα" τα προηγούμενα χρόνια, όπως είναι ο γαστρικός δακτύλιος ο οποίος τείνει σιγά -σιγά να καταργηθεί. Τώρα έρχεται να γίνει η "χρυσή επέμβαση", η επιμήκης γαστρεκτομή ή το "γαστρικό μανίκι" όπως το ξέρει ο κόσμος. Όμως μόνο το 5-10% των ασθενών με νοσογόνο παχυσαρκία, έχουν ένδειξη για περιοριστικού τύπου χειρουργική αντιμετώπιση και συνεπώς για επιμήκη γαστρεκτομή. Η μεγαλύτερη μερίδα των ανθρώπων αυτών έχουν ένδειξη για δυσαπορροφητικού τύπου επεμβάσεις όπως είναι το γαστρικό by pass, η χολοπαγκρεατική εκτροπή και το μίνι γαστρικό by pass το οποίο στην Ελλάδα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά πριν ένα χρόνο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου και από τις αρχές του έτους για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη το εφαρμόσαμε στο Νοσοκομείο 424 σε 7 ασθενείς με νοσογόνο παχυσαρκία. Στην Αμερική με το μίνι γαστρικό by pass έχουν αντιμετωπιστεί 10.000 περιστατικά", λέει ο κ. Σδράλης.

   Όπως εξηγεί, κάθε χειρουργική επέμβαση έχει τις ενδείξεις και τις αντενδείξεις της. Κάποιος που έχει ΔΜΣ 30 δεν έχει ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Ένδειξη έχουν όσοι έχουν ΔΜΣ 40 χωρίς κανένα συνοδό νόσημα ή ΔΜΣ 35 με συνοδό νόσημα. Αντένδειξη για το μίνι by pass έχουν τα άτομα με ιστορικό γαστροοισοφαγικής παλλινδρόμησης.

   "Η μέθοδος του μίνι γαστρικού by pass, ανάλογα με την τεχνική που ακολουθείται, προκαλεί μεγαλύτερη δυσαπορρόφηση από ένα κλασικό γαστρικό by pass. Όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της επέμβασης αυτής, βάσει της βιβλιογραφίας και των πρώτων δεδομένων που έχουμε, το μίνι γαστρικό by pass είναι λίγο πιο δραστικό από το κλασικό γαστρικό by pass και λιγότερο δραστικό από την χολοπαγκρεατική εκτομή η οποία είναι η πιο βαριά από θέμα αποτελεσματικότητας επέμβαση και ενδείκνυται για άτομα που έχουν αρκετές απαιτήσεις στο χώρο της παχυσαρκίας από θέμα νοσημάτων και από θέμα βάρους" προσθέτει ο κ Σδράλης.

   Μετά το μίνι γαστρικό by pass η απώλεια βάρους το πρώτο μήνα μήνα είναι 10-11 κιλά, το δεύτερο μήνα 8,5-9 κιλά ενώ τους επόμενους μήνες υπάρχει μια συνεχώς αυξανόμενη αμβλύτητα στο ρυθμό της μείωσης των κιλών.

   "Η απώλεια κιλών σταματάει εφόσον τηρούνται οι διαιτολογικές οδηγίες που δίνονται μετά το χειρουργείο. Σε 1-1,5 χρόνο ο ασθενής φτάνει στο ιδανικό βάρος και η απώλεια βάρους σταματά από μόνη της. Το μίνι γαστρικό by pass εμποδίζει την πλήρη απορρόφηση του λίπους και των συμπλόκων υδατανθράκων για πάντα. Ο ασθενής δεν μπορεί να φάει όσο θέλει γιατί μετά το χειρουργείο εκτός από δυσαπορροφητική λειτουργία έχει και περιορισμό. Δηλαδή επειδή ο γαστρικός θύλακος που δημιουργείται είναι μικρός, ο ασθενής δεν μπορεί να φάει πολύ. Από την άλλη εξισορροπείται ουσιαστικά το θερμιδικό φορτίο που προσλαμβάνει με τις θερμίδες που καίει ο οργανισμός. Το αποτέλεσμα είναι, μόλις φτάσει στο ιδανικό βάρος, το ισοζύγιο αυτό μηδενίζεται και έτσι σταθεροποιείται από μόνο του το βάρος" καταλήγει ο κ. Σδράλης.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία