Η κρίση χρέους στην Ευρώπη κοστίζει ζωές, με τις αυτοκτονίες και τις μεταδοτικές ασθένειες να αυξάνονται, αλλά οι πολιτικοί δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, τονίζουν  εμπειρογνώμονες στο χώρο της υγείας.

Οι μεγάλες περικοπές δαπανών και η άνοδος στο ποσοστό της ανεργίας ωθούν περισσότερους ανθρώπους στην κατάθλιψη, ενώ η μείωση του εισοδήματος σημαίνει ότι λιγότεροι άνθρωποι μπορούν να απευθυνθούν σε γιατρό ή να αγοράσουν φάρμακα, επισημαίνει το Ρόιτερς.

Το αποτέλεσμα είναι η αντιστροφή της τάσης που υπήρχε ως το 2007, με τη σταθερή μείωση στα ποσοστά των αυτοκτονιών, σε συνδυασμό με το ανησυχητικό ξέσπασμα ασθενειών, περιλαμβανομένου του AIDS--ακόμη και της ελονοσίας--στην Ελλάδα, τονίζουν οι ερευνητές που συνέταξαν ευρείας κλίμακας μελέτη για την Υγεία στην Ευρώπη και δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση Lancet.

Στα συμπεράσματά τους τονίζουν ότι απαιτείται ισχυρό σύστημα πρόνοιας για την αντιμετώπιση αυτών των κινδύνων, αλλά η λιτότητα ειδικά στον ευρωπαϊκό Νότο--με το πιο πρόσφατο παράδειγμα της Κύπρου-- έχει αφαιρέσει τέτοιου είδους «δίχτυα ασφαλείας».

«Υπάρχει σαφές ζήτημα άρνησης της πραγματικότητας για τις επιπτώσεις της κρίσης στην υγεία, παρά το ότι είναι πολύ προφανείς ... Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει θεσμική υποχρέωση να αξιολογήσει τις επιπτώσεις των σχεδίων που εφαρμόζει στην Υγεία, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει καμία μελέτη για όσα προκαλούν τα μέτρα λιτότητας που επιβάλλει η τρόικα», σημείωσε ο Μάρτιν ΜαΚί του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τις Πολιτικές και τα Συστήματα Υγείας, που υποστηρίζεται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Ο ίδιος επισημαίνει ότι η αποτυχία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και της Κομισιόν να αντεπεξέλθουν στις επιπτώσεις που έχει η πολιτική της στην υγεία θυμίζει την τακτική που ακολούθησαν οι καπνοβιομηχανίες σε σχέση με τους περιορισμούς στο κάπνισμα.

Ωστόσο, η περίπτωση της Ισλανδίας υπενθυμίζει ότι υπάρχει εναλλακτική λύση.

Κι αυτό γιατί, παρά την σαρωτική κρίση χρέους, η Ισλανδία απέρριψε το σχέδιο λιτότητας, διεξήγαγε δημοψήφισμα και συνέχισε να επενδύει στο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δεν καταγράφηκαν καταστροφικά αποτελέσματα στο χώρο της υγείας από τότε που ενέσκηψε η κρίση.

Η οικονομία της Ισλανδίας μπήκε και πάλι σε τροχιά ανάκαμψης, αλλά μία δύσκολη ανάκαμψη και με τον πληθωρισμό να παραμένει πεισματικά υψηλός.

Αντίθετα, ο ΜαΚί και οι συνεργάτες του ανέφεραν ότι τα συστήματα υγείας δέχονται πιέσεις σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, περιλαμβανομένων της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελλάδας κι αυτό έχει μία σειρά από αρνητικές επιπτώσεις.

Συγκεκριμένα, παρατηρείται μία αυξανόμενη τάση οι ασθενείς να αναζητούν ετεροχρονισμένα ιατρική βοήθεια, παρότι αυτό μειώνει τις πιθανότητες έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας, ενώ ταυτόχρονα καθιστά, μακροπρόθεσμα, ακριβότερη την αντιμετώπιση για τα Ταμεία.

Εν τω μεταξύ, όπως επισημαίνει το Ρόιτερς, στην Ελλάδα τα νοσοκομεία αγωνίζονται να διατηρήσουν έστω τις βασικές προδιαγραφές λειτουργίας, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι ενδονοσοκομειακές, ανθεκτικές στα αντιβιοτικά, λοιμώξεις, ενώ υπάρχουν ελλείψεις σειράς κρίσιμης σημασίας φαρμάκων, μεταξύ τους και αυτών για την επιληψία.