Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Είσαι υπέρβαρος ή παχύσαρκος ? Τότε είσαι ευάλωτος (και) στην ατμοσφαιρική ρύπανση



Παανεπιστήμιο Μόντρεαλ/Καναδάς

Οι ενήλικοι άνθρωποι που είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, εισπνέουν 7% έως 50% περισσότερο αέρα καθημερινά, από ό,τι ένας μέσος ενήλικος που δεν έχει παραπανίσια κιλά, γεγονός που τους καθιστά πιο ευάλωτους στην ατμοσφαιρική ρύπανση, με συνέπεια τον αυξημένο κίνδυνο για εμφάνιση άσθματος και άλλων πνευμονικών παθήσεων, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Πιέρ Μπροσού της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνές περιοδικό ανάλυσης κινδύνων "Risk Analysis", υπολόγισαν επίσης ότι τα υπέρβαρα και παχύσαρκα παιδιά εισπνέουν καθημερινά 10% έως 24% περισσότερο αέρα από τα συνομήλικα παιδιά κανονικού βάρους.

Οι Καναδοί επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία από 1.070 υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα ηλικίας πέντε έως 96 ετών και τα συνέκριναν με στοιχεία 900 ατόμων κανονικού βάρους. Ως φυσιολογικού βάρους θεωρούνται οι άνθρωποι με δείκτη σωματικής μάζας (η αναλογία του βάρους σε κιλά προς το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα) 18,5 έως 25. Με δείκτη 25 έως 30 κάποιος θεωρείται υπέρβαρος και με δείκτη πάνω από 30 ταξινομείται ως παχύσαρκος.

Ο μέσος ενήλικος με κανονικό βάρος εισπνέει καθημερινά 16,4 κυβικά μέτρα αέρα. Τη μεγαλύτερη μέση εισπνοή αέρα (24,6 κυβικά μέτρα) έχουν οι παχύσαρκοι με δείκτη 35 έως 40, που εισάγουν στο σώμα τους περίπου 50% περισσότερο αέρα (και ρύπανση) σε σχέση με τους ανθρώπους κανονικού βάρους.

Είναι γνωστό ότι ο αέρας, ιδίως στις πόλεις, περιέχει διάφορους ρυπογόνους παράγοντες, κυρίως μικροσωματίδια που εισέρχονται και ερεθίζουν τους πνεύμονες, όπως διοξείδιο του θείου, όζον, αμμωνία, διοξείδιο του αζώτου κ.α.

Προηγούμενη έρευνα του ίδιου Καναδού ερευνητή έχει δείξει ότι και οι αθλητές που χρειάζονται περισσότερο οξυγόνο, περιοδικά εισπνέουν πολύ περισσότερο αέρα. Έτσι, κάποιος ορειβάτης που ανεβαίνει στο Έβερεστ, χρειάζεται κατά μέσο όρο 19,8 κυβικά μέτρα αέρα τη μέρα, ένας σκιέρ που κάνει «κρος-κάντρι», θέλει έως 41,2 κυβικά μέτρα, ενώ κάποιος ποδηλάτης που συμμετέχει στον άκρως απαιτητικό «Γύρο της Γαλλίας», εισπνέει καθημερινά σχεδόν 46 κυβικά μέτρα αέρα στη διάρκεια των 21 ημερών του αγώνα.

Όμως οι παραπάνω περιπτώσεις είναι έκτακτες, σύμφωνα με τον Μπροσού, ενώ στην περίπτωση των υπέρβαρων και παχύσαρκων, η αυξημένη εισπνοή αέρα (και ρύπων) γίνεται σε συστηματική βάση, συνεπώς είναι πιο επικίνδυνη σε βάθος χρόνου.

«Οι μισοί από τους ανθρώπους με δείκτη σωματικής μάζας 35 έως 40 εισπνέουν 24,6 έως 55 κυβικά μέτρα αέρα κάθε μέρα, κάθε χρόνο, συνεπώς είναι ξεκάθαρο ότι η ποσότητα του αέρα που εισπνέουν καθημερινά, τους εκθέτει σε περισσότερους ρύπους από ό,τι μερικούς κορυφαίους αθλητές», δήλωσε.

Η κατάσταση για τα παιδιά με βάρος πάνω από το κανονικό είναι ακόμα πιο ανησυχητική, σύμφωνα με τον Μπροσού. Όπως είπε, λόγω του συγκριτικά εντονότερου ρυθμού του μεταβολισμού τους, αναπνέουν περισσότερο αέρα ανά κιλό βάρους από ό,τι οι παχύσαρκοι ενήλικοι. Κάτι ανάλογο συμβαίνει επίσης με τους άνδρες, οι οποίοι αναλογικά εισάγουν στον οργανισμό τους περισσότερο αέρα (και ρύπους) σε σχέση με τις γυναίκες. 

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία